14-07-2003

Richting Katwijk voor een mooie duinwandeling. Onderweg nog een cache opgepikt die verstopt zat in een lekke voetbal geplaatst midden tussen allerlei afval.

61. de Schat van de (Paas)haas by Doni
Hiep, hiep, gevonden! En daarmee evenaar ik met het aantal gevonden caches mijn leeftijd. Ik ben bijna zeker dat de meeste geocachers dat punt eerder bereiken. Genoeg daarover, op naar het cache-gebeuren. Een wandeling door de duinen bij Katwijk onder een stralende zon met een knalblauwe lucht. Gelukkig de auto precies kunnen parkeren op de aangewezen plek, omdat net iemand het parkeerterreintje verliet. Want het was barstensvol daar aan zee met geparkeerde auto's. Het doel van de wandeling was het scoren van cijfers. Nou dat kennen we nog van onze schooltijd. Al moet ik zeggen, dat na het bekijken van mijn gescoorde cijfers het een middelmatig rapport is met daarin zelfs een dikke onvoldoende! Het was een prettige manier van cijfers vergaren voor de cache. Daarna mag(!) je van de paden af en dan begint het echte veldwerk. In dit geval ploegen door het rulle zand, waarbij je ook nog het stadion van Quick Boys passeert. Als Fries herinner ik mij ineens de onlangs plaatsgevonden vechtpartij in Harkema. Ja, dat geocachen kan bijzondere herinneringen in je wakker maken. Het stadion hier is echter één en al rust. Gauw verder dus naar de cache die keurig verborgen ligt. Maar de paas-eieren zijn wel foetsjie.
In: het koppige kruis
Uit: het abnormale alfabet

Dank, Doni, voor een mooi uitgezette tocht.

 60. Peking-eend by Team: Vetertje los

Op deze snikhete dag richting Katwijk (of moet ik zeggen Peking) getogen om een cache te graaien. Dat lukte wel, maar pas nadat ik meermalen aan het verkeerde plastic had staan trekken. De slootkant is geloof ik opgebouwd uit plastic en aarde. Nou ja misschien wel een duurzame constructie, men zegt immers dat plastic er lang over doet om te vergaan. Vanwege de hitte in het tunneltje gedoken om te loggen, waar ik snel werd vergezeld van een plaatselijke visser, die nu in zijn vrije tijd ook het vissen niet kon laten. Met zijn Feyenoord-shirt aan kwam het gesprek natuurlijk al snel op de aankomende malaise bij die club nu ze al hun topspelers aan het verkopen zijn. Onze visserman was er niet blij mee. Na het loggen de cache weer netjes op zijn plekje gelegd en wat beter toegedekt, want hij lag toch wel wat te veel zichtbaar. Onze visser vond het blijkbaar helemaal niet gek, dat ik na een minuutje zonder vuilniszak in de hand hem weer groette met de opmerking: -Ik ga toch maar hier langs-. Zijn antwoord: -Gelijk heb je, het loopt daar dood-.
NINU