26-03-2009

Naar Zoetermeer en Nootdorp om twee opgeloste lastige puzzelcaches te gaan verzilveren.

6226. VerBergen #4: Een streepje voor hebben by vdbergjes
Inderdaad kan ik zeggen een streepje voor te hebben bij de cache-leggers. Al lang geleden, voor het uitkomen van deze cache werd ik door hen geraadpleegd over de puzzel. Tot mijn grote verbazing loste ik die in no time in principe goed op. Let wel: in principe. Dat is nog niet echt. Zoals de meeste puzzelcaches heb ik na het uitkomen van de cache, wel even gekeken, maar vervolgens ter zijde gelegd.
Deze week echter loste ik een andere cache-puzzel op, waarbij een deel van mijn hersenen tot mijn uitzinnige vreugde plots werd ontsloten. Mijn rechter frontale kwab bleek ineens tot grote dingen in staat. Daar moest ik meer gebruik van maken en dus werd deze puzzel in de kwab geschoven en kwam er opgelost weer uit. Kijk, daar heb je wat aan.
Vandaag werd het tijd voor de verzilvering. Dat gebeurde nadat fysio-Hans mijn arme zwakke rug weer enigszins had rechtgebogen en ik op de terugweg mijn kans schoon zag. Over de stash area kan ik kort zijn. Slechts één woord is van toepassing: honden. Ze kwamen en gingen in grote horden. En lieten veel indrukken achter. Dat betekende voor mij: omzichtig te werk gaan. Dat heb ik zeker een kwartier lang geconcentreerd gedaan. Toen was de klus geklaard. Bij het betreden van mijn Delftsblauwe bolide bleek ik geheel hondenuitwerpselvrij te kunnen plaatsnemen. Een heerlijk gevoel.
BVDLC

6225. Treasure Map by GeDo
Ik kan trots zijn op mezelf. Om twee redenen: moreel en puzzeloplostechnisch.
Eerst het moreel. Toen ik een maandje geleden met MacOZ58 op stap was tijdens een leuke Multi, wees hij mij in het voorbijgaan achteloos op de verstopplek van deze cache. Ging ik die meteen scoren? Nee, natuurlijk niet. Want ik had de schatkaart ervan lang geleden bestudeerd en had er geen gat in gezien. Laat staan een oplossing. En dan log ik niet. Maar nu begon er wel iets te knagen bij mij van binnen.
Tijd dus voor het oplossen van dit mysterie. Met al mijn oerdriften heb ik mij geworpen op het probleem. En stukje bij beetje ontrafelde ik delen van de oplossing. In die fase meende ik eerst, dat er gegevens ontbraken en zocht vertwijfeld naar meer aanwijzingen. Die waren er niet! Moest ik dan met te weinig variabelen aan de slag? Ja dus. Dat vergde het uiterste van mijn gekwelde brein, maar uiteindelijk glom er een lumineus idee. Misschien als... Jazeker, dat was het! Toen gelijk maar twee vliegen in één klap geslagen en het probleem teruggebracht naar een eenvoudige meetkundige kwestie. Met mijn MULO-B opleiding wist ik ook die noot te kraken en hupla, daar stonden de mij reeds bekende coördinaten!
Het graaien van de cache was nu terecht en eenvoudig. Gewoon even erheen wandelen. Dat geschiedde onder een paraplu vanwege miezerige regenval. Zo kon de logrol uit de fraaie Carrotte-pot droog blijven.
BVDLC