29-01-2006

Als Skansen en ik klaar zijn met het uitzetten van een gigantisch lange cache-route, hebben we tijd voor nog een paar caches.

1803. Waterland cache 6: Edam, niet alleen kaas by Shamrock Stone
Komend vanuit het noorden hebben Skansen en ik met honger in het lijf na een hele dag autorijden een pizzeria opgezocht in Berkhout. Mis poes! Volgens TomTom zou ie er moeten zijn. Nee dus. Daarna dom geweest, nogmaals op TomTom vertrouwd en naar Oosthuizen gereden. Ook daar bleek de aangekondigde pizzeria in rook te zijn opgegaan. Toen maar doorgereden naar Edam, in de hoop dat er niet alleen kaas is te krijgen en warempel. In een of ander bruin café hebben we gezeten naast het biljard een pizza kunnen verorberen. Best gezellig. Daarvoor hadden we nog gauw even de cache gegraaid. Met die coords loop ik namelijk al maanden op zak, nadat ik in oktober vorig jaar hier zwaar de mist inging. Daar ging een maagd aan mijn neus voorbij doordat een ANWB-bordje iets anders vermeldde dan op de gevelsteen stond. Daardoor ging Goofy – je weet wel: met die diamant aan zijn oor - met de maagd aan de haal. Dat zijn van die trauma’s die je nooit meer vergeet. Geocachen is soms hard. Maar de vondst nu en de lekkere pizza Hawaï weggespoeld met een malt biertje, gevoegd bij het prettige gezelschap van Skansen, deden mij alle ellende vergeten.
Shamrock Stone, dank voor de mooie cache.

1802. De Zouaaf by rekaani
Op deze mooie koude winterdag waren we in de buurt van Lutjebroek en hadden nog wat tijd over. Dus gingen Skansen en ik de gangen van Pieter Jong, ofwel De Zouaaf maar eens na. Die huppelde eerst wat door het dorp, struinde wat door een plaatselijk tuintje, naar later bleek dat van de cache-legger, om te eindigen in een leuk natuurgebied. Vanwege de vorst in de grond hoefde Skansen niet bang te zijn dat haar luxe laarsjes vies werden en zo maakten wij er een mooi wandelingetje. Bij de ingang van het natuurgebied kwamen we familie van de cache-legger tegen die onze bedoelingen doorgrondde en ons succes wenste. Na een kilometertje wat peilen en op naar de cache alwaar wij aan de verkeerde kant van het water stonden. Omlopen was een optie, maar gelukkig lag er een dunne laag ijs. De lichtste van ons tweeën werd aangewezen als vrijwilligster en na enige drang en mooie woorden, kroop ze kloek over het ijs naar de overkant (zie foto). Het logboek kwam op zeker moment over het ijs aangegleden, zodat ook ik mijn log kon zetten. Daarna het logboek teruggerodeld en kon Skansen de cache weer netjes verstoppen op de fraai aangebrachte locatie, heb ik mogen vernemen.
Rekaani, dank voor de mooie cache en je tuintje lag er goed bij.