28-10-2006

Vreugdetranen, rare medecacher Boudewijn, kunstgebit teruggevonden, hulp bij een puzzelcache, bij iemand thuis en een bloederig mysterie opgelost.

2787. Het Mysterie van Graaff Dracula by Witchybien - Shadow Shape
Bunkeren, schransen, buffelen, dat was wat Boudewijn deed na dit helse avontuur. Bij de Italiaan in Bergen op Zoom. Een Transylvanisch restaurant konden we niet vinden. Ikzelf heb mij wat beschaafder gedragen. Maar er was wel het een en ander gebeurd natuurlijk. Drie lange uren hebben Boudewijn en ik onze tanden gezet in de nek van Graaf Dracula en het was nodig om hem der onder te krijgen. Hij had de aanwijzingen namelijk zo goed verstopt, dat we maar enkele ervan hebben kunnen vinden ondanks intensief en lang speurwerk. Met onvolledige gegevens werd het toch volbracht vooral door ons bloedstollend doorzettingsvermogen. Daarbij werden we en vooral Boudewijn nogal afgeleid bij het zoeken naar de cache door een Belg die het nodig vond met zijn paard en zittend op een sulky heen en weer te rennen over een lang pad bij een dijk. Ik zag hongerige Boudewijn min of meer kwijlend naar het paard kijken. Als fijnproever houdt ie wel van een dikke paardenbiefstuk, denk ik. Ikzelf lette meer op de sierlijke draf van het paard die naar later bleek ‘Vally’s First Boy’ heet en regelmatig vette prijzen won volgens de Belg. Kijk het maar na op internet, ik kon het niet vinden. Hoewel ik ondanks de onvolledige gegevens 100% zeker was van de eindlocatie, kon ik daar niets vinden, maar keerde wel steeds er terug, waardoor de zekerheid elke keer 100% opliep. Toen de zekerheid was opgelopen tot 1000% graaide ik eindelijk de box en draaide Dracula zich om in zijn graf. Mijn en zijn verdiende loon. Dank daarvoor.

2786. Mi casa es su casa 02: DAFnerd by Team Krabbegat
Volgens ons was de DAFnerd niet thuis in zijn casa in de schone plaats Bergen op Zoom, zodat de titel niet van toepassing was. Wel een keurige sticker op het raam en daar houd ik van bij huis- tuin- en keukencaches. Tot mijn verbazing liep Boudewijn rechtstreeks en bovendien op de door de cache-legger gewenste wijze naar de cache onderweg alles optillend wat naar tegel rook. Uiteindelijk pakte hij ook de juiste en graaide de fraaie cache. Zoals gebruikelijk had ie geen idee hoe we hier terechtkwamen, namelijk via het oplossen van een sado.. nee sido… nee soda… nee, nou ja zo’n Japanse puzzel. En dus geen Italiaanse puzzel.
BVDLC

2785. Alles is 3D Representatief by TheRaven
Op weg naar het centrum van Bergen op Zoom verscheen plots een icoontje op het scherm van mijn ppc wat erop duidde dat een opgeloste puzzel op mij lag te wachten. Ik had echter geen beschrijving meegenomen. Geen probleem. Auto neergezet en het bos in. Op een prachtige plek vlakbij het pad zoeken en zoeken en zoeken. Geen cache. Eigenlijk wisten we ook niet waar we naar zochten, al vermoedde ik een micro, TheRaven kennende. Dus maar wat rondgebeld tot ik Skansen aan de lijn kreeg. Inderdaad een micro en geen hint. Dus verder zoeken, me wel afvragende of ik misschien heel toevallig toch niet een rekenfoutje had gemaakt. Skansen zou het even narekenen en belde 5 minuten later terug met geheel andere coords dan ik. Hum. Maar wel fijn, want nu konden we echt op pad na Skansen natuurlijk uitvoerig bedankt te hebben. Onderweg moest ik wel Boudewijn letterlijk ergens doorheen sleuren, want hij durfde niet goed. Maar dan vind je ook geen cache, dus heb ik even flink doorgepakt. Zo kwam het allemaal goed en kon de cache gelogd worden. Dank daarvoor.

2784. De Grote Boze Wolf 2 by GEOTROL
Goed nieuws! Mijn kunstgebit is weer terecht. Anderhalf jaar geleden had ik het hier in het bos bij Rucphen op spectaculaire wijze verloren. Gelukkig was Boudewijn bij me en zoals je misschien weet, gaat hij nooit van huis zonder zijn werphengeltje. Ooit heeft ie dat instrument gebruikt om een cache in een poort ongezien te bemachtigen, maar dat is een ander verhaal. Met feilloze precisie wist hij de beide gebitsdelen uit de diepte te vissen. Weliswaar ontbreekt hier en daar een tand, de tand des tijds dus, maar het genoegen is er niet minder om. ’s Avonds weer eens heerlijk kunnen smikkelen bij een Indonesisch restaurant in Bergen op Zoom. Mede dankzij dit heuglijke gebeuren en bovendien vanwege de mooie omgeving en het mooie weer voor de tijd van het jaar hebben we heerlijk gewandeld en zonder problemen alle wp’s kunnen vinden. GEOTROL had onderweg de mooiste dus meestal kleine paadjes uitgezocht en daar houd ik wel van. De cache lag er prima bij, al had Boudewijn toch nog kritiek, iets met een bultje of zo, en konden wij rustig loggen. Dank daarvoor.

2783. Rare jongens..... by Team KarNie
Als twee normale jongens zijn Boudewijn en (vooral) ik hier vlakbij de schone plaats Roosendaal op zoek gegaan naar rare jongens. We zijn er in het bos heel wat tegengekomen. En ze waren allemaal aan het rennen. Iets wat ik zelf vroeger ook veel deed, maar toch niet zo raar als deze hier. Bovendien waren veel van de jongens eigenlijk meisjes en dat is nog vreemder. Overigens was ik lang geleden hier ook al eens wezen zoeken als onderbreking van die helse tocht naar al die micro’s in Roosendaal, maar toen had ik de vragen niet beantwoord en liep dus maar wat. Nu ik zelfs de goedkeuring van de coord checker had verkregen was het een makkie tot aan het vinden van de cache. Toen kwam Boudewijns min of meer zieke geest weer om de hoek kijken. Terwijl ik als 64-jarige even iets moest doen wat regelmatig bij die leeftijd hoort, scharrelde hij op de stash area. Ik riep nog: “Kan ik al loggen?” maar hij antwoordde niet en hing wat lummelig een eind verder rond. Toen ik op zoek ging naar de cache vond ik alleen een lege kuil en meldde dus braaf dat de cache waarschijnlijk geript was. Met een brede grijns trok Boudewijn daarop de cache achter zijn rug vandaan. Jonge, jonge, wat een humor… Over rare jongens gesproken…
BVDMC

2782. Assepoester by Team Swops
Op weg naar deze cache in Oudenbosch zat Boudewijn het hele verhaal van Assepoester te lezen. Het verhaal greep hem duidelijk aan, want ik zag uit mijn ooghoeken, dat er tranen langs zijn wangen stroomden. Hij mompelde iets van “Sterk spul”, maar ik weet zeker dat ie dat spul niet bij zich had. Dezelfde vreugdetranen sprongen uit zijn ogen bij het zien van de fraai verborgen cache. Gelukkig ben ik een stuk nuchterder in die dingen en heb gewoon gelogd. Wel konden wij constateren dat de familie Swops lekker aan het uitslapen was, terwijl wij al uren onderweg waren. Dank voor het mooie verhaal en dito cache.