04-09-2007

Stoomtreinen in Zeeland. Heeft de tijd daar misschien stilgestaan? Nee. Ze noemen het nostalgie. Nou ja, het leverde in ieder geval weer wat mooie caches op.

3725. Kiekendiefpad by De Saatjes
Terwijl de zon daalde over het vlakke Zeeuwse akkerland, beklom ik een dijkje waarover een prachtig wandelpad is aangelegd. Men noemt dat het kiekendiefpad, maar het beste beest liet zich niet zien. Vanwege het jaargetijde vallen er hier ook weinig kiekens te scoren voor deze roofvogel. Kan ie beter naar een kippenfarm verhuizen, waar elke dag er honderden uit het ei ploppen.  In het belendende water overigens wel veel andere vogels die het kiekenstadium dus al voorbij waren. In de verte zag ik de auto’s rijden op de weg van Goes naar Noord-Beveland die ook ik even later zou nemen om weer thuis te geraken. Maar eerst graaide ik nog een fraai verborgen cache. Dank daarvoor.

3724. Polderzicht by De Saatjes
“Zoek je wat?” Ik schrok op uit mijn geconcentreerde zoektocht, want door het bulderen van de harde wind over het vlakke Zeeuwse akkerland, had ik ’s mans auto niet horen aankomen. Adrem antwoordde ik: “Ja, een cache.” Waarop het gebruikelijke vraagteken op des dreuzels voorhoofd verscheen en hij alleen nog maar kon uitbrengen: “Huh?” Alvorens ik hem wijzer maakte, stelde ik ook een vraag: “Bent u van hier?” Ja dat was ie zeker en wijzend op de met hekken en prikkeldraad afgepaalde dijk, beweerde hij dat die dijk van hem was. “Nou dan zult u hier wel vaker mensen zien scharrelen”. Nee, dat was hem nooit opgevallen.  Daarna heb ik hem voorgelicht en hoewel hij het niet liet merken, voelde ik dat ie mij niet voor vol aanzag. Maar tegelijkertijd hoefde hij ook niet te vrezen voor het voortbestaan van zijn schitterende dijk. Dus hij was gerust en vriendelijk nam ie afscheid, want hij moest weer snel verder. Wat dat betreft leek ie warempel wel een voor de statistieken gaande geocacher. Daarna kon ik ongestoord en rustig de micro graaien en nog wat van het mooie landschap genieten. Dank daarvoor.

3723. Veerse Meer: Wolphaartsdijk by De Saatjes
Komend uit Wemeldinge waar de haven vol ligt met de meest luxueuze bootjes, was ik verrast te zien, dat het hier niet anders was. Ik snap dat niet. Er zijn namelijk maar weinig caches die je per se met een boot moet benaderen. Ik schat in Nederland hooguit 10. En om daar nu massaal ieder zijn eigen boot voor aan te schaffen, vind ik overdone. Je kunt toch ook samen gaan bootpoolen. Is veel gezelliger. Drankje en hapje erbij. Wat wil je nog meer? Volgens mij verveel je je te pletter met zo’n boot. Dat bleek ook wel. Het volk hing lusteloos er wat rond. Of probeerde met een wandelommetje de tijd om te krijgen. Het woei waarschijnlijk te hard om te gaan varen. Het was ook al redelijk laat. De vrouw had geen zin. En meer van die slappe smoezen. Gelukkig heb ik geen excuses nodig om een cache te graaien. Dat heb ik dus voortvarend gedaan. En van het uitzicht op de dijk genoten. Dank daarvoor.

3722. Mooi Zeeland: Wemeldinge by De Saatjes
Ik was benieuwd van welke dinge het zou wemele hier in deze voor mij nog onbekende Zeeuwse kustplaats. Het antwoord kwam redelijk snel: luxueuze bootjes. De haven lag er vol mee. Nu heb ik zo langzamerhand via het geocachen al tientallen havens in Nederland gezien en allemaal liggen ze vol. Mijn conclusie is daarom, dat het goed gaat met de economie, al heb ik er geen lor verstand van. Om de vragen van de cache te beantwoorden moest ik flink om de haven heen drentelen en me op de plek van de bankjes bijna van de sokken laten waaien door de knoeterharde noordwester, maar dat heb ik er allemaal voor over. Blij dat op de stash area de cache-legger een duidelijke hint heeft gegeven. Dat voorkomt heel wat rugklachten. Dank daarvoor en voor de mooie tocht door dit fraaie noordoostelijk Zuid-Bevelandse dorp natuurlijk.

3721. Stoom afblazen 2 by VictorviX
Tegelijk met de stoomtrein uit Goes (spreek uit HHoes) vertrokken richting Hoedekenskerke, het eindpunt. Bij mijn aankomst aldaar geen spoor(!) van de trein. Dat bedoel ik dus. Als je goed openbaar vervoer wilt leveren, vergeet dan die ouderwetse stoomtrein. Ik had echt medelijden met de arme passagiers die al hobbelend en wiebelend in slakkengang maar moesten hopen ooit op hun eindbestemming aan te komen. Na het graaien van de fraai verborgen cache heb ik gewacht en gewacht. Intussen alvast voorbereidingen gemaakt voor mijn volgende cache die in Wemeldinge op me wachtte. En ja hoor, eindelijk na minstens een half uur was de stoomfluit te horen. De beproeving voor de toeristen was voorbij. Het was te zien aan hun afgetobde koppen: dat is eens maar nooit weer. Maar helaas voor hen moesten ze ook weer terug. Konden ze beter die bus bellen die hen in eerste instantie naar het startpunt van de stoomtrein had gebracht. Nou ja, ze zoeken het maar uit. Dank voor de cache en snel naar de andere kant van Zuid-Beveland.

3720. Stoom afblazen 1 by VictorviX
Man, wat waren we blij in 1953 dat we eindelijk van die stoomtreinen af waren. De elektrische trein kwam, zag en overwon. Geen gestoom, gerook en gepuf meer van tonnenzware ijzeren trekpaarden die een halve dag moesten worden opgestookt om dan met een sukkeldraf in gang te komen. Als je iemand uitzwaaide kon je rustig 100 meter meerennen en zwaaien. Nu zijn ze in 3 seconden uit zicht. Heerlijk is dat. Edoch in het altijd gansvriendelijke Goes (spreek uit HHoes) hebben ze de tijd teruggezet. Dat merkte ik nadat ik de hele stad was doorgestuurd en er alle bezienswaardigheden had mogen aanschouwen. Van waterspuwers tot vloedlijnen, van huisnummers tot jaartallen, van lampen tot gedenkstenen, van hot naar her en van links naar rechts. Aan het eind van mijn rit stond dan daar die prehistorische gemechaniseerde paard en wagen. Er werd nog gauw een buslading toeristen ingepompt en vort der mee. De zweep ging erover en hijgend begon het spektakel. Ik kon het niet meer aanzien en heb als troost gauw een cache gegraaid. Dank daarvoor.

3719. Het geluid van de stilte by De Saatjes
Echt stil was het niet, maar wel mooi. Best wel de moeite waard om via de weg langs de zeedijk hier naar een zuidelijk puntje van Zuid-Beveland af te zakken. Ik heb ter plekke mijn steentje bijgedragen door heel stil te zijn. Want je weet, hoe stiller iedereen is, hoe overdondender het gezamenlijke resultaat. Doet mij denken aan een avondje op de damclub. Daar kwam een bezoeker langs die na en poos opmerkte, dat het zo heerlijk stil was. Waarop één van ons antwoordde: “Kun je nagaan, want nog niet eens iedereen van de club is aanwezig”.
BVDLC

3718. Het Zwarte Gat by Space_NL (The legacy of St@m2000)
‘s Gravenpolder deed mij terugdenken aan mijn tijd voor het geocachen. Toen had ik een andere en veel ongezonder hobby: dammen. Wij moesten toen eens met mijn team uit Delft spelen tegen het team van ’s Gravenpolder. Hoewel de Zeeuwen taai tegenstand boden, werden ze natuurlijk wel door ons in de pan gehakt. De houtspaanders vlogen alom in het rond. Maar de verstandhouding bleef prima en zo hoort het ook. Die wedstrijd werd gespeeld in Delft. Nu was ik in staat om te kijken waar onze tegenstander vandaan kwam. Dat viel niet tegen. Molens, kerken, dorpshuizen en nog veel meer nuttige voorzieningen, noem het maar op, ’s Gravenpolder heeft het. Daar kunnen damspelers zich met alle mogelijkheden voorbereiden op damwedstrijden. Met genoegen er wat rondgetoerd om uiteindelijk de fraai verborgen cache te kunnen graaien. Dank daarvoor.

3717. Robert Deprez by De Saatjes
Het begin van een dagje Zuid-Beveland. Via het geocachen heb ik al heel wat herdenkingsplaatsen van oorlogshelden en slachtoffers gezien. Dit is wel een bijzondere, want als ik het goed begreep is ie geplaatst door de vriend van de slechts 23 jaar oud geworden Belgische vlieger. Inderdaad om even bij stil te staan op deze prachtige plek. Dank daarvoor.