28 D-Rheine

28-08-2009

Een dagje in de omgeving van de stad Rheine.Twee jaar geleden was ik hier voor het eerst tijdens de Emsauenserie. Nadien nog vaak gepasseerd en vele caches gevonden. Veel actieve cache-leggers hier.

Hooglichten van cache-dag 28 augustus 2009

Planning vandaag: richting Rheine. Niet in de stad zelf, want gisteren heb ik lang genoeg in de bebouwde kom verkeerd. Rondom Rheine lag genoeg om mij een hele dag te vermaken.

7690 Begonnen werd met het plaatsje Hauenhorst. Ik heb alle hoeken ervan gezien. Letterlijk, want op alle hoeken lag een cache. Eentje was wel erg geniepig weggestopt in een dunne paal en dan ongeveer 20 cm weggezakt. Een stevig stuk ijzerdraad hing al aan de paal. Na enig vergeefs gewurm, kreeg ik een briljant idee. Een minuutje later had ik de petling in handen. Met een magneet was de truc namelijk snel voor de bakker. De petling bevatte een stukje ijzer. En ik heb altijd een magneetje bij me. Voor de andere caches in Hauenhorst waren geen superideeën nodig, hoewel ze fraai waren verstopt.

Daarna volgde een maïsavontuur. De cache was verstopt bij een elektriciteitsmast van de hoogspanning. En die mast stond midden in een maïsveld. De enige weg erheen: door het meer dan manshoge maïsveld. Kenners weten wellicht hoe de structuur van zo’n veld is. Mais wordt namelijk geplant in rijen. Die rijen staan ongeveer een halve meter van elkaar. Je kunt tussen die gangen lopen. Helaas was dit veld onthutsend opgezet. Namelijk zonder duidelijke structuur. Dan liepen de gangen zig, dan weer zag. Tijdens het planten was de boer ofwel dronken, ofwel stoned, ofwel hij heeft het zijn vrouw laten doen. Dat laatste is een grapje natuurlijk. Als de boerin het echt had geplant, was er wel een prachtig patroon geschapen, dat je vanuit de lucht gezien, de adem zou benemen, zo mooi. Ik ben flink lang bezig geweest, wilde uiteraard geen enkele halm beschadigen en heb uiteindelijk een kilometer door het maïs gezigzagd, terwijl de afstand vanuit de hoek tot de bewuste paal slechts 118 meter was.

7692 Wat mij wel goed deed vandaag, dat ik twee frustie’s van mijn lijstje kon schrappen. Waar ik me de vorige keren suf zocht, was het nu in een wip gepiept. Ik houd het er maar op, dat ik intussen slimmer en wijzer ben geworden.

Terwijl zo nu en dan een klein regenbuitje overtrok en tussendoor het zonnetje vrolijk scheen, huppelde ik van cache naar cache in het gebruikelijke tempo van ongeveer 5 caches per 2 uren. Toch stokte de productie op een bepaald moment. Het was vandaag de dag van de not founds. Maar liefst 5. Het was al begonnen bij de allereerste van de dag.

Opmerkelijk vond ik de cache bij het gedenkteken van Gravenhorst (met een heel stel bommen). Daar was in de tweede wereldoorlog een brug door de Engelsen aan gort gebombardeerd. De Duitsers hadden echter een sterke organisatie. Ze trokken eerst een blik Russische krijgsgevangenen open en gingen vol goede moed de brug repareren. De Engelsen hielden dat goed in de gaten en toen de brug bijna klaar was, kreeg ie weer de volle laag. Opnieuw ging men de brug repareren en opnieuw wachtten de Engelsen tot het laatste moment om hem weer te vernielen. Daarna hielden de Duitsers het voor gezien. Saillant is, dat na de oorlog het de Engelse bezetters waren die leiding gaven aan de echte wederopbouw van de brug.

Om 20.00 uur vond ik de laatste cache van de dag in een stukje bos nabij de snelweg. Moe maar voldaan teruggekeerd naar het hotel in Neuenkirchen, dat ik ’s ochtends om 8 uur had verlaten.

7716. TB-Hotel A30 Kanalhafen by eskendörper