15-04-2010
Naar Rijswijk en Leidschendam voor 2 multi's. De eerste was een makkie, de tweede een drama. Maar het liep allemaal goed af.
8586. Vinden is (g)een kunst by Team DeFret
Wat een drama! Eentje in drie bedrijven. Het eerste daarvan begon vorige week. Vol goede moed op pad van wp1 naar wp2. Ik had even een eenvoudig tellinkje verricht. Wat kon er misgaan? In de praktijk alles. Er moest een bijzondere beuk gevonden worden. Ik vond veel, maar geen beuk. Ook niet na een paar andere tellingen bij wp1. Ook Biertje kon me niet helpen, want hoewel hij deze cache wel had gedaan, wist hij vrijwel niets meer. Verdrietig maar nog niet verslagen tijdelijk opgegeven.
Vandaag weer naar Leidschendam en nu zou het beter gaan, want intussen had ik van de cache-legger zodanige info ontvangen, dat de bijzondere beuk op wp2 nu wel werd gevonden. Het vervolg ging ook nog wel. Totdat… bij wp6 een jaartal op een gebouw moest worden gevonden. Het jaartal dat ik na heel veel moeite vond, bracht alleen maar treurnis. Zelfs een hulplijntje naar Biertje, de man die altijd opgewekt is, vermocht mij niet te troosten. Verder kon hij me trouwens niet helpen, want zijn geheugen liet hem (en vooral mij) gruwelijk in de steek. Laten we liever niet spreken over de oorzaak daarvan, want hij was naar eigen zeggen vooral in gedachten bij de aanstaande 85e verjaardag van zijn moeder. Tijdens het telefoongesprek was ik overigens aan het voetballen geslagen met een klein ventje dat voortdurend een bal naar mij toe schopte. Zijn moeder vond het wel leuk. Ze had me eerder al gevraagd naar de 
betekenis van een bepaald object, omdat ze me aanzag voor een inspecteur of zo. Als notoir cultuurbarbaar had ik haar vraag natuurlijk niet kunnen beantwoorden. Wel heb ik haar verteld over mijn hobby. Ze was zeer geïnteresseerd. Tot zover het tweede bedrijf.
Tijdens het derde en laatste bedrijf heb ik me flink kwaad gemaakt. Dat hielp. Ik werd plots messcherp. Ik zag ineens lijnen en contouren van wat de cache-legger bedoelde. Daar zat volgens mij het grootste probleem vandaag. Hij en ik hebben blijkbaar in onze hersens verschillende operating systemen. De een is niet beter dan de andere, maar ze klikken niet met elkaar. Ik had meermalen geen idee wat bedoeld werd. In mijn uiteindelijk ontstane driftbui speelde dat geen rol meer. Ik huppelde daadkrachtig naar het eindpunt, alwaar ik de cache niet kon vinden. Dus nogmaals Biertje gebeld die mij weer bij de werkelijkheid bracht en me inspireerde daar te zoeken waar ik het eerder had nagelaten, omdat mijn nulpunt 10 meter verderop lag. Zo kwam alles toch nog goed. Ik dank iedereen die dat mogelijk heeft gemaakt.
8585. Speel je mee?! by Bonzo B.
Natuurlijk speel ik mee. Ook hier in Rijswijk. Bij punt G heb ik me laten vereeuwigen tijdens een lastige manoeuvre aan het klimtoestel. Een van de leerkrachten was bereid een plaatje te schieten. Dat viel nog niet mee, want er mochten geen kindertjes op de foto bij staan, hetgeen ik kan begrijpen. Het kleine grut snapte dit echter niet en steeds weer moest er eentje aan de kant worden geduwd, net zo lang tot er vrij baan was. Het resultaat kun je op bijgaande foto aanschouwen. Om mijzelf hoog in het klassement te doen eindigen stel ik voor mijn G-score als volgt te bepalen: van mijn deelnemend team het aantal gymnastische toeren delen door het aantal teamleden en vervolgens te vermenigvuldigen met de gemiddelde teamleeftijd. Miijn G-score wordt dan 67,8. Bij voorbaat dank.
Nu over de tocht. Ik heb mij verbaasd over de wijk waar ik doorheen trok. Straatjes liepen allemaal min of meer rond en ik vond het hier goed toeven tussen al die woningen met tuintjes. Best een mooie aanpak van de wijkenarchitect die dit zo heeft bedacht. Natuurlijk had die 100 jaar geleden niet gerekend op al de auto’s die er vandaag de dag geparkeerd moeten worden, maar zo te zien kunnen de mensen hun speeltjes nog redelijk kwijt. Bovendien al die speelplekken voor de kleintjes. Met plezier de tocht gemaakt op mijn vouwfietsje. Ook de cache werd goed gevonden. Dank daarvoor.