28-08-2004

Volop emotie op deze dag in Noord-Holland. Herinneringen op de Afsluitdijk, aanvaring met een allochtoon in Alkmaar. Tussendoor Den Oever, Julianadorp en Petten bezocht.

850. Alkmaarse Hout by Team MAVOS
Wat een tocht door al die parken! En wat een emotie! Lees en huiver.
Vooraf alle wp's in de GPSr gezet, dat scheelde veel tijd. Ook in mijn PDA een aardig Excel-spreadsheetje gemaakt, waardoor het invullen automatisch moest leiden tot de coords van de cache zonder nog te rekenen. Vouwfietsje mee en fietsen maar.
Aan het eind van het eerste park op de plek waar de zwarte doppen moeten worden geteld een bedreigende situatie. Terwijl ik het getelde aantal intypte in mijn PDA, passeerde mij een allochtoon die me een flinke duw gaf en me toevoegde: 'Jij alleen Nederlandse vrouwen stiekem fotograferen!' Dat was even schrikken voordat tot me doordrong dat hij mijn PDA aanzag voor een fototoestel. Ook herinnerde ik mij vaag dat net een oudere vrouw met hoofddoekje was gepasseerd. Nog voordat ik wou uitleggen dat ie zich vergiste, werd zijn toon dreigender en zijn Nederlands beter: 'EN NU OPGESODEMIETERD!!' Dat heb ik toen maar snel gedaan. Ik ben geen held en bovendien had ik de zwarte doppen goed geteld. Met nog wat trillende knieën terug naar de auto en naar het volgende park verkast.
Daar ging het gelukkig goed, hoewel het tellen van de verticale houten palen een antwoord opleverde dat niet in het lijstje stond, ook niet na hertellen. In het eerste park had ik ook een dergelijke ervaring bij het tellen van de bankjes.
Omdat park 3 niet ver van park 2 lag, maar doorgefietst. Helaas bij aankomst waren de batterijen van mijn GPSr plots leeg en de reserve lagen in de auto. Dus zonder GPSr proberen mijn auto terug te vinden. Gelukkig wist ik dat ie vlakbij de gevangenis stond, zodat ik altijd iemand kon vragen, maar het was niet nodig. Voor ik het wist fietste ik langs mijn bolide en ben toen dus maar met de auto naar park 3 gereden. Dat park is een ramp voor fietsers. Maar ik had haast, want het werd al aardig laat en wilde graag voor donker de cache graaien. Mijn vouwfiets dus ingezet als mountainbike. Door de overvloedige regenval viel het niet mee door de modder te crossen, maar het lukte.
Op naar park 4, nou ja park, maar wel mooi. Een echtpaar op de brug zag mij vutter hoofdschuddend aan, terwijl ik (alweer) plankjes aan het tellen was. 'Puzzeltocht' voegde ik hen snel toe en voort, voort, voort, want het werd steeds later. De zon neeg al ter kimme.
Er rolde een ietwat vreemd coördinaat uit mijn spreadsheet met 1 negatief cijfer zelfs. Fluks hier en daar wat getelde waarden gewijzigd tot het er beter uitzag en op naar de eindlocatie. De zon was net onder, maar nog net voldoende licht om de cache te graaien.
Zo dat zat erop. TB meegenomen voor de moeite.
Overigens ook veel moeite die de cache-leggers hebben geïnvesteerd om zo'n cache te maken. Dank daarvoor.

849. Energy Valley 1 by Team Energy
In mei al eens in de buurt geweest, maar toen vanwege regen niet naar de duinen gereden. Nu was het weer beter en kon ik een leuk wandelingetje door de duinen maken. Door een miswijzing kwam ik eerst terecht op een plek die me eigenlijk beter lijkt dan de plek waar de cache nu ligt (andere kant pad). De hint kan in ieder geval dezelfde blijven. Maar goed, de cache-legger heeft deze plek gekozen en altijd gelijk. 't was best druk, maar tussendoor toch ongezien kunnen loggen en terugplaatsen.
Dank voor deze cache.
Uit: TB

848. de Postbus by postduif
Mooi gebied hier dat ik niet kende. Het eerste deel van de tocht werd ik op afstand begeleid door één van de jeugdige inwoners die op zijn fiets naar me bleef lachen, zwaaien en groeten. In ieder geval erg vriendelijk dus. Toen de bus langskwam verlegde hij zijn aandacht naar de buschauffeur en kon ik rustig verder cachen. De wp's zijn alle helder. Op de cache-locatie een dummy stash aangetroffen van een stapel takken, waardoor ik na eerste blijdschap en meteen teleurstelling toch nog even heb moeten zoeken naar de echte.
Dank voor deze mooie cache.

847. De Viking by Pa en Ma Beer
Alweer zo'n mooie van Pa en Ma Beer en alweer op een mooie plek. Na het loggen nog even blijven zitten en genieten van het uitzicht. Praatje gemaakt met voorbijganger die vroeger had gestudeerd in Delft en nu net als ik vutte, maar nog wel projecten deed in Vietnam waar ie een tweede huis had. Waterputten aanleggen in de allerarmste dorpjes en herbebossing waar ie een GPSr voor gebruikte om de oppervlakte te meten, anders werd ie genept. Nu maakte hij een wandeling rond Wieringen. Een hele tippel, leek me. Na een uurtje kletsen maar weer eens verder.
Uit: TB

846. Halverwege by Obik
Even halverwege de Afsluitdijk gereden om een micro te graaien. De inhoud was kletsnat. Bovendien zijn de papiertjes vrijwel allemaal geheel beschreven aan voor- en achterkant. Ik heb een half uur lang mijn best gedaan om het geheel te drogen en dat is redelijk gelukt. Toch dient er cache onderhoud gepleegd te worden - nieuwe logrol dus - om deze micro op deze mooie plek de eer te geven die hem toekomt.

845. Monument Afsluitdijk by gimli
Dat de Afsluitdijk al een flinke geschiedenis heeft, mag blijken uit onderstaand citaat uit het boek 'Dodendam', dat het gebeuren bij de Afsluitdijk beschrijft gedurende de eerste dagen van WO-2. Op de pagina's 127 en 128 staat het verhaal over mijn vader die er zijn hachelijkste avontuur beleefde. Lees en huiver.

"Als laatste soldaat van de stelling Wons verlaat H. ’s avonds acht uur de kazematten van Kornwerderzand. Hij had een lichte verwonding aan het gelaat en is door een hospitaalsoldaat verbonden.
Twee soldaten, die patrouilledienst hebben, vergezellen hem een eind en na ongeveer anderhalve kilometer gelopen te hebben, zal H. alleen verder gaan.
Maar hoe?
De jongens krijgen een prachtig idee. Op de dijk loopt een troep half wild geworden legerpaarden en onbeheerde tweewielige patronenwagentjes staan er ook. Waarom zal de soldaat van de stelling Wons niet als een vroegere Romeinse wagenmenner naar Den Oever rijden?
Een van de soldaten slaagt er niet zonder moeite in een paard te vangen; het onwillige dier wordt voor het karretje gespannen en H. klimt op het karretje.
De begeleiders wensen hem goede reis, laten het dier los en als een projectiel vliegt het ros de Afsluitdijk op. Het is een hachelijke onderneming, want het is voor het eerst in zijn leven, dat H. iets met een paard te maken heeft. Het woeste dier begint weldra zigzag te draven - van de rijweg door de greppel op het fietspad en van het fietspad door de greppel op de rijweg – en in volle vaart botst het wagentje met zijn lading telkens in de greppel. Ieder ogenblik denkt de berijder, die zich krampachtig vast houdt, tegen het ijzeren hek op de dijk te worden verpletterd. Hij besluit tenslotte om deze botsing niet te riskeren en laat zich pardoes van het wagentje vallen. Ongelukkigerwijze blijft zijn rechtervoet in de leidsels hangen en zo wordt hij enige tientallen meters meegesleurd over de betonnen weg.
Met tal van schaafwonden en blauwe plekken, maar zonder gebroken ledematen trekt hij deels te voet, deels per auto verder om zich in de late avond bij zijn makkers te voegen."