10-08-2007

De meeste indruk op mij maakten de huifbeddenkarren in het landpark nabij Udenhout. Maar ook de overige caches vandaag hadden hun bekoring.

3609. Eén zwaluw 1: Monument by wanzelaartje
Even terug in het altijd zwoele Zwaluwe, zowel hoog als laag. Hier had ik nog wat goed te maken en dat heb ik gedaan. Op de plek waar vorige keer leegte mij aanstaarde, lachte mij nu een frisse micro toe. Dank daarvoor.

3608. De mysterieuze molen by wanzelaartje
Mysterieus? Zo ken ik er nog een paar van die wiekloze molens. Je kunt er blijkbaar gewoon in wonen en dat doet men dan ook. Bij voorbeeld hier in de buurt van het altijd zwierige Zwaluwe, zowel hoog als laag.
BVDLC

3607. landpark Assisië by purk
Huifkarren?! Huifbedden zul je bedoelen. Frans heeft maar één huifkar, de andere zeven zijn huifbedden. Dat werd mij uitgelegd door Frans zelf op mijn wandeling door het voor gehandicapten ingerichte landpark. De gehandicapte mensen liggen weliswaar op huifbedden, maar eigenlijk liggen ze op de ruggen van twee paarden die de kar trekken. De paarden lopen dus min of meer onder de kar in plaats van ervoor. De mensen krijgen op deze wijze een massage zonder weerga. Een fysiotherapeut heeft Frans verteld, dat een half uur paardenrugmassage gelijk staat aan drie uren intensieve mensenhandenmassage. Op 1 september bestaat de stichting Huifbedrijden “De Vosjes” 10 jaar. In de ruimte waar de karren staan en waar de gehandicapten via een speciaal podium kunnen plaatsnemen op de bedden, hangt een gigantisch aantal knuffelbeesten Duizenden! Je gelooft je ogen niet. Op 1 september mag je raden hoeveel er hangen. De tien mensen die het dichtstbij raden, krijgen een gratis massagerit.
De gratis rondleiding door Frans was het hoogtepunt van mijn wandeling door het landpark. Alle hoeken werden door Purk benut. Weinig cliënten gezien onderweg, want het was vakantietijd. Mij viel de “grappige” gedachte in, dat ik zo’n beetje de enige verstandelijk gehandicapte was die er rondliep en dan duidt ik natuurlijk op het bijzondere karakter van mijn hobby en zeker op de wijze zoals ik die beoefen.
Onderweg slechts één handje gekregen. De cacheberekening leidde probleemloos naar de fraai verborgen maar tot mijn verbazing niet voor Purk gebruikelijke roze cache. Dank daarvoor.

3606. NpfW Luissel by Wilp
Grrr!! (bis)

3605. NpfW Coehoorn by Wilp
Grrr!!

3604. NpfW 't Meulke by Wilp
Grappig die 4 dreuzels bij de picknicktafel. Vier zwijgende koppen draaiden voortdurend mee met mijn handelingen. Ging ik omhoog dan gingen de koppen omhoog, ging ik links dan gingen de koppen rechts, ging ik rechts dan gingen de koppen links, enzovoorts. Zo verzamelde ik de info die ik nodig had. Om hen ter wille te zijn, mompelde ik uiteindelijk toen ik toch wel erg dicht in hun buurt was voor mijn onderzoek: “puzzeltocht”. En ze begrepen het. Opgelucht konden ze toen eindelijk hun conversatie voortzetten. En ik kon rustig de fraai verborgen micro graaien. Dank daarvoor.

3603. NpfW Dommel by Wilp
De Dommel ken ik al heel lang. Een jaar of 30 geleden zat ik met vrouw en kindertjes in een boerderij precies op het punt daar onder Borkel en Schaft, waar dit riviertje ons land binnen stroomt. Toen menig wandelingetje langs het smalle watertje gemaakt. En ook het effect van het meanderen bekeken. Of eigenlijk andersom. Nog even voor wie de term niet kent. Als je met grote tussenpozen (100 jaar bijv.) kijkt naar de loop van een rivier, dan zie je dat die nogal verandert. Dan ligt ie hier, dan ligt ie daar. Waar het nu droog is, stroomt de volgende keer water, en andersom. Dit voortdurende veranderen heet meanderen. Voor de duidelijkheid: het slingeren van een rivier heet NIET meanderen.
Behalve op de aangegeven plek waar ik even naar toe gefietst ben, heb ik ook op een andere plek de rivier bekeken en foto’s gemaakt. Hopelijk kunnen ze de goedkeuring krijgen van de geachte cache-bedenker.
BVDLC

3602. Ons pap's kuusse-cache by The_Finch
Ons pap had geen kuusse. Trouwens, wij spraken ook niet van ons pap. Dat doen ze alleen in Brabant. Bij ons in Friesland heet het heit. En hij wordt aangesproken in de derde persoon. Want je of u zeg je niet tegen je vader. Dus vraag je bijv. aan je vader: “Heeft heit al een cache gevonden vandaag?” Bij wijze van spreken dan, want toen mijn vader nog leefde, bestond het fenomeen geocachen nog niet. Genoeg daarover en weer naar de kuusse. Geen flauw idee wat het is. Tijdens de typisch Brabantse tocht hoopte ik daar achter te komen. Zal wel weer niet oplettend genoeg zijn geweest, maar nog steeds raadselen. Terwijl het zo’n leuke cache is die eindigt met een gigantische climax. Dank daarvoor.

3601. De Schil en De Punt by Team Voyager
Onverwacht stukje goedmaak-natuur. Als tegenwicht tegen de oprukkende industrialisatie heeft de gemeente Veghel samen met geheel Europa gemeend iets uit het gras te moeten stampen. Het is bedoeld voor het arbeidsvolk uit de belendende bedrijven om in de pauze zodoende wat tussen hun werk en de A50 te kunnen wandelen en dan het idee te hebben buiten te zijn.
Ik heb dus net gedaan of ik employee was van een of andere erlangs gelegen bedrijfje en mij vertreden. Was best leuk. Het verkeer raasde over de snelweg, de onderhoudsmonteur maaide driftig op zijn grote machine het gras, de eendjes en kwakende kikkertjes zwommen in de vijvertjes, de boompjes groeiden vrolijk op de heuveltjes, allerlei vogeltjes vlogen over het gebiedje heen en weer, en ergens langs een micro in bijzondere verpakking. Daar ging het mij vooral om. Dank daarvoor.

3600. Broederkapel Veghel by GeoVlinder
In het altijd vlindervriendelijke Veghel ging ik op zoek naar een kapel. Wat een teleurstelling! Was het de beeldenstorm die hier destijds huishield? Of broedertwisten? Van de kapel was namelijk bijna niets meer over. Nog net genoeg om er een micro in te verstoppen. Ik heb wel even moeten zoeken, want er waren nogal wat geschikte plekjes. Gelukkig kon ik uiteindelijk toch mijn worteltekening plaatsen. Dank daarvoor.

3599. Geerbos by the Mailers
Wat was hier aan de hand? Wat voor merkwaardige toestanden in het vroege Veghel? Of wou je zeggen, dat het normaal is dat je op vrijdagochtend om 9 uur horden kindertjes ziet sjouwen met beddengoed? Die hadden duidelijk vannacht niet in hun eigen vertrouwde bedje geslapen. En terwijl ik richting het Geerbos wandelde (omdat op de aangewezen parkeerplaats niet mocht worden geparkeerd), bleven de horden kindertjes langsstromen. Ze kwamen vanuit een terrein dat vol stond met gebrekkig opgebouwde houten staketsels. Mannen waren bezig de troosteloze boel af te breken. Dat kan ik me indenken. Dat doe je toch onschuldige kindertjes niet aan?
Ik heb mij verder maar bezig gehouden met de multi en nog weer even mijn kennis bovengehaald over de bloemen en de bijtjes, want ik was een beetje vergeten hoe het ook alweer zat. Als je te veel aan geocaching doet, vervagen zulke dingen.
Prima gebiedje hier evenals de fraai verborgen cache. Dank daarvoor.

3598. Bramenpad by Team Voyager
Inderdaad. Bramen volop, maar nog niet rijp. Dus maar gewoon doorgelopen over het mooie pad met links en rechts behalve de genoemde bramen, nog veel meer natuurschoon variërend van bomen (vooral eik) tot struiken en planten. Zo’n pad verdient een cache en daar heeft Team Voyager voor gezorgd. Dank daarvoor.

3597. Peelrandbreuk by @rend
Terwijl om mij heen luid geknal klonk uit de jachtgeweren van verwoede jagers die links en rechts konijntjes uit de bomen schoten als waren het rijpe appels, probeerde ik de teller en de noemer van de Peelrandbreuk te ontwaren. Is me niet gelukt. Altijd lastig die breuken. Volgens de bekende geocacher 8bg heeft zes vijfde van de mensen moeite met breuken, dus heel erg is het niet.
Daarom maar even de info gelezen en de foto gemaakt. Nog even rondgekeken en dat was het. Dank daarvoor.

3596. Leijgraaf by Dommel, adopted by PA3FUS
Precies tussen twee buien door maakte ik mijn ochtendwandelingetje langs de machtige rivier. Als je het nogal onopvallende riviertje ziet, denk je misschien dat ik overdrijf. Allesbehalve! Zo’n stroompje bepaalt al eeuwenlang hier het landschap en de waterhuishouding.
Het gras was nog flink nat, maar mijn nieuwgekochte superwaterafstotende sportschoenen hielen mijn gevoelige voetjes droog. Na het vinden van fraai verborgen micro, kon ik op de terugweg nog goed gebruik maken van het opvouwbare schepje dat ik altijd bij me draag in de rugzak. Uit het veldje met kerstbomen heb ik enkele leuke exemplaren gescoord. Ik weet, het is nog niet Kerst en ook zegt mij de gebeurtenis nauwelijks iets, maar zo’n sfeervol boompje is nooit weg. Dankzij het schepje zitten er nog flinke kluiten aan. Daar kom ik dus de winter wel mee door.
BVDLC