25 D-Ostercappeln

25-09-2008

Tweede dag in Duitsland in de buurt van Ostercappeln. Dat is licht bergachtig gebied en erg lastig om te cachen. TomTom dacht voortdurend dat bergpaadjes bereidbaar waren. Niet dus. Erg veel tijd verloren met zoeken van de juiste weg.

Hooglichten van cache-dag 25 september 2008

5822 Als dombo in het geschiedenisgebeuren hoorde ik vandaag voor het eerst van de Varusslachting. Die gebeurde een paar duizend jaar geleden in de Romeinse tijd. De Romeinen wonnen destijds alle veldslagen. Behalve deze hier. Ze werden door de Germanen compleet gruwelijk in de pan gehakt dankzij een lage list. De hoofdman Arminius van de Germanen werkte namelijk in Romeinse dienst. Gezamenlijk trok hij met de Romeinse hoofdman Varus op om opstandige volkeren in de buurt te vernietigen. Arminius had het voor elkaar gekregen, dat Varus met zijn Romeinse leger een lange smalle "weg" koos van wel 100 kilometer door moerasgebied. Arminius zelf met zijn Germaanse leger koos een soortgelijke weg parallel daaraan.

Halverwege viel Arminius plots vanaf de zijkant het Romeinse leger aan. Hij kon dat doen, omdat hij de weg wist door de moerassen. Varus durfde niet de smalle weg te verlaten, omdat hij het gebied niet kende. Steeds weer doken de Germaanse legers van de zijkanten op om een stukje Romeins leger te vernietigen en daarna weer in de moerassen te verdwijnen. Het spreekt vanzelf dat de Romeinen na deze smadelijke nederlaag een paar jaar later terugkwamen om de score gelijk te trekken. Waar het allemaal precies gebeurde, is niet bekend. Vele plaatsen claimen dit stukje geschiedenis tot zelfs in Nederland, waar de plaats Varsseveld beweert naar Varus genoemd te zijn. Kortom, zo leer je nog eens wat bij het geocachen. Alhier in het Teutoburger Woud niet ver van Bramsche hebben ze ter herinnering zelfs een park aangelegd en een museum gebouwd. Als klap op de vuurpijl heeft iemand er een cache gelegd en daar kwam ik voor.

5815 Een ander hoogtepunt van deze dag betrof een cache waarin een rat was verwerkt. Je moet er maar opkomen. Onkel Ben deed het. Gelukkig was ik voorbereid op deze grap en schrok dus niet toen ik een rat tevoorschijn haalde. Leer mij Onkel Ben kennen!

Verder speelde deze dag zich vooral af in en rondom Ostercappeln, waarvan ik niet wist dat het vrij hoog ligt. Ook TomTom wist dat blijkbaar niet. Allerlei ontoegankelijke bosweggetjes zag hij aan voor snelwegen met als gevolg, dat ik nogal vreemd heb moeten manoeuvreren hier en daar. En het belangrijkste: kostbare tijd verloor om leuke dingen te doen.

Op één van de hellingen met prachtig uitzicht op Ostercappeln heb ik bijna een uur lang lopen zoeken naar een cache die achteraf vrij ver van het nulpunt lag. Na tig keer de helling op en af en af en op en heen en weer en weer en heen vond ik het doosje eindelijk. De cache heette Hexentreppe en er was inderdaad een lange trap en daar lag ie dus niet. En geen hint. Intussen is die er wel. Waarschijnlijk veel gemopper geweest.

5820 De dag was overigens begonnen met een bezoekje in Bramsche zelf aan het zakdoekjesmuseum. Niet erin natuurlijk. Iemand had aan de buitenkant ervan een doosje gelegd of beter gezegd geplakt, magnetisch dan. Daarna heb ik een leuke wandeling om een meertje gemaakt. Volgens de cache-legger hebben de vissen in het meertje gehoorbeschadiging vanwege het feit, dat het meertje tegen de snelweg aan ligt. Voordat ik 's middags Ostercappeln bereikte, reed ik door het platteland langs allerlei pittoreske plekjes. Ook was daar een ijskelder midden in het bos. Vroeger werden daar 's winters ijsblokken heengesleept en diep in de heuvel neergelegd. Daarmee werd bier en vlees gekoeld, maandenlang tot in de zomer. Tegenwoordig maken de vleermuizen gebruik van de kelder. Je kunt er daarom niet in om te bezichtigen.

Voordat ik de Varusschlacht-plek bezocht, moest eerst een kalkbranderij eraan geloven. Ook al een relikwie uit vroeger tijden. Het ding was ongeveer 500 jaar in gebruik geweest. Zoals je weet, wordt kalk vooral in de bouw gebruikt. Tegenwoordig maken ze kalk in een fabriek uit grondstoffen die afkomstig zijn uit kalksteengroeven.

In Ostercappeln zelf bezocht ik een voetgangersbrug die alleen bereikbaar was via een wandeling in het bos, zocht me een uur lang suf bij genoemde Hexentreppe op een helling en reed toen richting Bohmte daarbij een kanaal passerend. In een stuk oude hijskraan lag de cache. Daarna nog een kerkhof bezocht, maar niets gevonden. De dag eindigde wel leuk met een cache naast een kruisbeeld, dat geheel was verstopt in een keurig onderhouden eironde boom. Zie foto hieronder. Om het af te leren pakte ik op weg naar het hotel nog even een paar caches bij een kruisbeeld en een omgeploegde akker.

Voor alle Duitse caches: Schönen Dank für den Cache und Grüße aus Delft NL.

5829. Muh Gut by Stitch & Co