03-05-2007

Met Loze Jorry langs de Aa, 100m vanaf een cache, een paar kapelletjes, een speeltuin, een valk en flink tellen.

3155. AERT'S PARKJE by Geopatra
Eerst even aan enkele lokaal uitziende kinderen gevraagd of ze de naam van het parkje hier in Vught kenden. Nee, het parkje had geen naam. Dus zal Geopatra de naam zelf wel verzonnen hebben, denken we. Omdat we al enigszins moe waren van een speeltuinbezoek in Sint-Oedenrode, hebben we ons niet vergrepen aan de prachtig gekleurde en in hout, plastic, ijzer en beton uitgevoerde speeltoestellen. We hebben elk een deel van de vereiste telling op onze schouders genomen, waarbij de aantekening dat Loze Jorry een beetje krenterig te werk ging. Nadat we geteld hadden en hij vond dat de berekening niet kon kloppen, heb ik spontaan hier en daar mijn tellingen wat opgehoogd. Hij niet.
Daarna met speels gemak naar de cache gewandeld en gelogd.
Zo konden wij een prachtige cache-dag afsluiten in de plaatselijke snackbar van Vught alwaar wij tijdens het wachten op de bestelde luxe maaltijd door een aanwezige jongedame werden voorgelicht over het buiten gebruik stellen van de kilometerteller van de auto doormiddel van het lostrekken van een draadje onder de motorkap.
Geocachen, zo kom je nog eens ergens achter!
BVDLC

3154. TB2: De Valk by High Tech Campus Crew (HTCC)
Na het loggen van de prachtig verborgen cache, zag ik Loze Jorry nogmaals terugkeren naar het vorige wp. Die hadden we toch al gehad? Het is mij duister wat hij er uitspookte, maar Jorry kennende zal het wel in orde zijn.
BVDMC

3153. De Kienehoef by Papyrus
Wat een drama! En dat in Sint-Oedenrode. Of Rooi zo ze zelf zeggen. Samen met Loze Jorry op een drukke kinderspeelplaats meer dan een uur lang in een soort klimtoren doorgebracht. Alle geniepige hoeken en gaten zowel van boven als van onderen onderzocht. Ondertussen steeds braaf antwoordend op de vragen van de zeer talrijke lieve kindertjes: Wat doen jullie? Wat zoeken jullie? Waar zijn de anderen? Waarom doe je dat? Kijk es wat ik kan. Ben jij haar opa? Waarom klimt die andere meneer niet? Enz. enz. Nadat ik minstens 20x op en neer was geweest, werd het tijd voor een hulplijn.
Eerst Pentagram die probeerde uit te leggen waar de aanwijzing zat. Mijn arme vermoeide hoofd begreep hem niet, dus mijn mobieltje bij Loze Jorry in de hand gedrukt. Die snapte het ook niet echt. Toen kregen we het nummer van Papyrus en snapten via hem waar de aanwijzing had moeten zitten. Jorry wist daarop de schroefgaatjes en de resten bisonkit te lokaliseren, maar de conclusie luidde: aanwijzing geript! Niet zo mooi dus. Gelukkig was Papyrus bereid ons te helpen, zodat wij de tocht eindelijk konden vervolgen. Verder nauwelijks problemen. Ook het prikkeldraad niet dat ons eerst probeerde tegen te houden. Daar liepen we gewoon omheen.
Dank voor de mooie cache en de hulp. Succes met de reparatie van de verdwenen aanwijzing.

3152. NpfW Petrus by wilp
Op weg naar Petrus verraste TomTom ons met een straatje genaamd De Maai. Ik vertrouwde het zaakje niet, maar Loze Jorry moedigde mij enthousiast aan gewoon door te rijden. Sul die ik ben, deed ik het nog ook. Dat mijn trouwe Baleno deze rit heeft overleefd mag een wonder heten. Hobbelend, zigzaggend met een snelheid van 1 km/u enorm diepe kuilen en groeven ontwijkend, terwijl Jorry mij ondertussen vrolijk wees op het prachtige landschap rondom, wist ik uiterst geconcentreerd deze hel heelhuids te ontsnappen.
Bij Petrus was het graaien van de cache een eitje, het terugleggen daarentegen niet. De buurtbus stopte er namelijk en was niet van plan weer weg te rijden zo leek het. De chauffeuse ging languit liggend achterin een appel verorberen terwijl een man plaatsnam op de chauffeursplaats. Tijd voor ingrijpen dus. Op hoge toon heb ik uitleg gevraagd en gekregen. Zij moest het systeem leren van hem. Hij was het systeem. En onbetaald. En precies op tijd. Gelukkig was dat op een bepaald moment het geval. Kon eindelijk de cache terug op zijn plekje.
BVDLC

3151. NpfW Antonius by wilp
Net wilden Loze Jorry en ik ons installeren voor een smakelijke lunch op het naast het kapelletje special voor ons geplaatste picknickbankje, toen Papyrus ons verraste met een bezoekje. Dat was achteraf gezien heel handig omdat wij zijn cache De Kienehoef op ons programma hadden staan, maar toen nog niet beseften hoe rampzalig deze cache zou verlopen en wij de hulp van de cache-legger dus hard nodig zouden hebben.
Hier bij de van origine Egyptenaar Antonius was dat niet nodig, want wilp legt zijn caches altijd gemakkelijk vindbaar neer en daar houd ik wel van. Na een lange pauzebabbel van Papyrus, een heerlijke lunch van ons op deze rustige plek vlakbij Liempde, gingen we weer verder.
BVDLC

3150. NpfW Ave Maria by wilp
Omdat Loze Jorry Maria beter kent dan ik, ging hij na het snelle vinden van de cache nog even ter biecht of zo. Man wat duurde dat lang! Ik heb maar niks gevraagd toen ie met een enigszins verwarde blik terugkeerde bij de auto en ben snel weggereden om ons weer aan de heerlijke gezamenlijke hobby te wijden.
Geocachen, zo kom je nog eens ergens van bij!
BVDLC

3149. Kakuro by wilp
Daar stonden we dan, Loze Jorry en ik, op een prachtig plekje voor het verstoppen van een cache. Ok, het was ongeveer 100 meter vanaf de plek die ik had berekend, maar toch. Daarvoor had een hondenuitlater ons op de berekende plek al gevraagd of we de schat zochten. Dus hij wist ervan. Dus we zaten goed, dachten we. Niet dus. Niks te vinden. Tijd dus voor hulplijntje naar Terschelling alwaar 4 puppies rondrenden. Gelukkig had één van de puppies een geweldig geheugen en loodste ons weg van de ideale cache-locatie naar een andere cache-locatie vlakbij maar wel een eindje omrijden alwaar wel een cache verborgen lag. Die hebben we gegraaid.
BVDLC

3148. AA 3 by Geopatra
Na het graaien van de laatste in deze serie (die eigenlijk uit 4 stuks had moeten bestaan, of komt die nog?) en terug op de brug met de auto kwamen 6 stokkende dames voorbij plus nog eentje zonder. Loze Jorry vond dat zielig en opperde dat één van de Nordic wandelaarsters één van haar stokken – Hé geef haar ook een stok! -  zou uitlenen aan de zielige dame. Die riep op haar beurt, dat het niet nodig was, omdat ze druk bezig was met sparen voor ook een paar stokken. En zo sjokte het gezelschap verder in de enige richting langs het water die wij (nog) niet gegaan zijn.
BVDLC

3147. AA 2 by Geopatra
Onderweg naar de cache heb ik enig noodzakelijk voorlichtingswerk verricht. Je moet weten dat Loze Jorry woont in een straat genaamd: Weegbree. Dan denk je dat de man die verder nauwelijks merkbaar biologisch van de hoed en de rand weet, die plant in ieder geval wel kent. Ik zag alleen een glazige blik in zijn ogen, toen ik hem wees op de overvloed aan de alhier in volle pracht groeiende weegbree met de vraag hoe die plant met dat grappige lange steeltje met het pluimpje er bovenop, heette. Hij kletste zich eruit door wat verdedigend gemompel over een ander type met brede bladeren die hij wel kende. Nou bloeide hier inderdaad vrijwel alleen de smalbladige weegbree, dus hij had wel een puntje. Ik ben maar gauw over wielrennen gaan praten, want er is niemand die zoveel over dit onderwerp weet als Jorry. We hadden namelijk nog een hele dag voor de boeg en dan heb je een hoog moreel nodig. De truc lukte en op de stash area had Jorry in een mum de cache in zijn handen. Eigenlijk een beetje fout, want ik maak altijd eerst een fotootje van de verstopte cache. Maar enthousiasme is een groot goed, dus ik heb me wijselijk stil gehouden en na het terugleggen de foto gemaakt.
BVDLC

3146. AA 1 by Geopatra
De Aa tussen Den Bosch en Berlicum lag er prachtig bij toen Loze Jorry en ik om kwart voor negen in de ochtend arriveerden op de brug waar wij konden parkeren. Nog wel een beetje frisjes, maar eigenlijk wel lekker. Drie wandelingetjes in het vooruitzicht waarbij we steeds langs de brug moesten om over te steken. Ruim een uur later was de expeditie voltooid, hadden we volop genoten en was het niet fris meer. Een moreelverhogend begin van een mooie cache-dag dus. Dank daarvoor.