30 D-Kleve

30-05-2009

Een dag cachen in de buurt van Kleve. Dat ligt vlak over de grens bij Nijmegen. De binnenstad heb ik gemeden. Getracht in een cirkeltje er omheen te cachen. Dat is voor ongeveer de helft gelukt.

Hooglichten van cache-dag 30 mei 2009

Kleve was vroeger van "ons". De grens is een paar honderd jaar geleden opgeschoven, waardoor het stadje nu vlak over de grens ligt, bij Nijmegen. Hemelsbreed vanaf Delft valt de afstand hierheen wel mee. Daarom stond vandaag een retourtje Kleve op het programma, vooral ook omdat er in en rond deze plaats flink wat caches op me lagen te wachten. Daarvan heb ik er 31 gevonden en naar 4 vergeefs lopen zoeken.

6785 Ik kwam de hele dag logjes tegen van RVU uit Urk. Hij heeft 10 dagen geleden in hetzelfde gebied geopereerd en schrijft die dag 59 caches te hebben gevonden. Ik kwam op ongeveer de helft daarvan. En dat terwijl ik om 5 uur opstond, om 07.30 de eerste cache vond en om 19.05 de laatste (31e). Volgens de logs van RVU vond hij om 06.30 de eerste en om 18.05 de laatste (59e). Ik heb daarbij nog 4 caches niet gevonden en hij 9 niet. We zijn dus precies even lang in touw geweest. Opmerkelijk...

Je kunt hele filosofieën ophangen wie van ons tweeën er nu het meest genoten heeft van zo'n dag. Ik ben geneigd te zeggen: ik. Maar hij zal waarschijnlijk ook een uiterst bevredigende dag hebben beleefd. Het grote verschil waarschijnlijk tussen ons: Hij bereidt de dag uiterst precies voor. Ik bereid niets voor. Ik ga ter plekke van cache naar cache en laat me daarbij verrassen. Soms betekent dat een onverwachte lange wandeling door een bos.

Ik startte met graaien vlak over de grens in het plaatsje Kranenborg. Daar staat een kerk. En bij alle kerken in Duitsland ligt een cache. Dat hebben ze namelijk afgesproken. Deze hing in de klimop bij een muurtje met een Maria-beeld. De kop was er af. Ik bedoel dit figuurlijk, omdat het mijn eerste cache was vandaag. Het beeld was namelijk in prima staat.

Na nog een doosje in Kranenborg reed ik verder richting Kleve en kwam langs Nütterden, Daar is een kerkhof waarop zich een bunker bevindt. Die liggen dus veilig, denk je dan. De tuinman gebruikt hem om compost te maken. De inwoners klagen over de storende aanblik van zo'n oorlogsherinnering. Ik heb het kerkhof met respect betreden en geruisloos het doosje gegraaid. Snel verder.

6799 Even verderop heb ik bij een feesttent lange tijd vergeefs naar een cache gezocht. Gelukkig ligt in de buurt een Draisinen-spoorweg - waar je met je vriendjes massaal op kunt fietsen - en daar had ik meer succes. Hierna volgden nog enkele geslaagde kunstgrepen en toen reed ik Kleve binnen.

Ik reed er even hard weer uit. Mijn eerste aanlegplaats was namelijk een kerk en daar waren nogal wat mensen verzameld. Na een vorsende blik om me heen op het drukke stadse gebeuren, besloot ik mijn geluk vandaag verder buiten Kleve te beproeven. De plaats ligt maar een paar kilometer vanaf de Rijn en in die richting gaan, leek me wel wat. Dikke pech. De eerste cache werd niet gevonden. Blijkbaar nog te dicht bij Kleve. Verder maar weer. Zo kwam ik in het buurdorpje Rindern met - je raadt het al - een kerk. Hier wel succes. Daarna ging het vinden steeds beter. In een vangrail, in een toegangshek, een nano in een bushokje, eentje in een kuil langs de weg en zo bereikte ik de Rijn waar op een mooi uitzichtpunt het doosje verstopt zat onder de bank. Klokslag 13.00 uur schreef ik hier mijn log.

Een klein stukje landinwaarts ligt het dorpje Warbeyen en dat heeft een kerk. Dus weer bingo. Daarna weer verder langs de Rijn. Eerst een doosje in een paaltje, toen eentje op een mooie rustplek en voor ik wist stond ik in het dorpje Huisberden bij de zoveelste kerk vandaag. Onder de waterbak was het raak. Een vervallen spoorlijn, weer eens een not found tussen een kudde koeien. En daar was het dorpje Hasselt. Wel een kerk, maar vergeten er een cache te leggen. Daarom eentje bij het oorlogsmonument. Die herdenkingsplekken vind je in alle Duitse plaatsen en altijd staan er veel namen vermeld van de gevallen soldaten. In Hasselt was nog meer te vinden, o.a. bij een slot en in een watertuin.

6810a Daarna bereikte ik Bedburg-Hau waar in een buitenwijk de merkwaardigste cache van vandaag lag. Ik moest daarvoor schijnbaar over privé-grond en vervolgens een flink eind door hoge brandnetels struinen en kwam uit bij een totaal vervallen soort woonwagen. Alles kapot en afgebroken en mistroostig. Wie plaatst hier nu een cache? Ene Peter Lustig. Hij beweert in de beschrijving dat dit zijn woonverblijf is geweest en dat ie hem hier heeft neergezet om te "verrotten". Dat was goed gelukt! Ik heb tussen die resten nog flink lang moeten zoeken naar het doosje.

Midden in Bedburg-Hau lag de volgende alweer te wachten. Een gemene. Zo'n onopvallende roestige schroef die de cache blijkt te zijn. Aan de rand van deze plaats een soort gemaal met een rammelhek er omheen met daarin de cache. Daarna mocht ik daar in de buurt de tuin van een patiëntenvilla in, waar een soort leerstoel als kunstwerk was geplaatst. Intussen was het ongeveer 18.00 uur en begon ik de lange dag te voelen, zeker nadat ik weer op een onvindbare cache was gestuit. Het werd tijd voor de thuisreis.

Maar eerst nog even een bergje beklimmen waarop een huilende boom stond. In het verleden heeft een of andere vorst bovendien het bergje wat opgehoogd, omdat ie het nog niet hoog genoeg vond. Gelukkig kon ik met de auto bijna aan boven toe rijden en hoefde alleen nog maar een paar meter het talud op naar de verdrietige boom. Na nog een laatste cache was het 19.00 uur en genoeg geweest voor vandaag. Een welbestede dag.

6814 6815. Dicke Dinger... by awema