24-05-2005

Eerst door de Betuwe: Culemborg, Geldermalsen, Rump, Wadenoijen. Dan nog Wijk bij Duurstede en Vianen.

1244. De andere kant by team simpson
Ik was eerst van plan naar de opgegeven coords af te reizen en ter plekke uit te zoeken waar de cache kon liggen. Maar de vliegverbindingen naar die contreien zijn niet best, dus een alternatief plan bedacht. Dat ga ik hier niet uitleggen natuurlijk, want behalve dat het een heel slim plan is, wil ik niets verraden van deze cache. De natuur ter plekke doet trouwens flink zijn best om het je niet gemakkelijk te maken. Toch gevonden. Dank daarvoor.

1243. In de buurt 2 "Radar" by Geoknarf
Zoals ik in de logs kon lezen. Ook ik dus aan de verkeerde kant van het water. Omrijden? Ja doei! Recht op het doel af! Zwemmen dus. Dat kan ik als de beste. Geen enkel probleem. Behalve dan dat je moet uitkijken voor voorbijvarende schepen. ’t Is trouwens nog behoorlijk breed en om te zeggen, dat het water aangenaam warm was, nee. Ook moet je rekening houden met de stroomrichting, maar je kunt de radarpost in het oog houden als richtpunt en dat is mooi. Minder mooi was het dat ik na het lichten van de cache tot de ontdekking kwam dat ik geen pen had meegenomen. Dus wat doe je dan? Gewoon nog een keer heen en weer zwemmen. Met een pen tussen mijn tanden geklemd dus in de herkansing, log gezet, cache opgeborgen en weer terug. Halverwege de terugtocht ineens een brainwave. Hier moest immers iets genoteerd worden? 180 graden van koers veranderd, de cache weer opgedoken, informatie bij gebrek aan papier in spiegelschrift op mijn voorhoofd geschreven, op de terugweg het hoofd angstvallig boven water gehouden om geen info kwijt te raken en terug bij de auto kon ik in mijn achteruitkijkspiegeltje nog keurig lezen wat ik had opgeschreven.  Zo kan het dus ook. Dat wou ik maar even zeggen. In de buurt5: ik ben er klaar voor!
Dank voor deze cache.

1242. H&R Wadenoijen by Team Firefox
Het thema van deze H&R rit was duidelijk en al rijdend een heel stuk van de Betuwe kunnen zien. In het begin van de route deze cache onderbroken voor een fietstochtje bij een andere cache. Daarna deze weer vervolgd en gemakkelijk alle duidelijke wp’s gevonden. De cache bleek vervolgens op fraaie wijze te zijn verborgen. Dank daarvoor.

1241. Daytripperscache 3 voorjaar 2005 by Team Professor X
Bezig met een andere cache zag ik plots een ikoontje op TomTom verschijnen en bleek er nog een cache te zijn die ik over het hoofd had gezien. Fluks de auto neergezet, vouwfietsje eruit en trappen langs de Linge. De wp’s lieten zich moeiteloos vinden evenals de cache. Toen ik weer vanaf de stash area op de weg terugkeerde, stopte er een man op een soort bromscooter. Hij vroeg of ik van de grasmaaidienst was. Nou nee, gewoon een eindje fietsen. Het gras stond trouwens inderdaad wel erg hoog, maar toch vind ik niet dat ik er uitzie als een grasmaaier. Na mijn ontkenning, heeft ie mij uitgelegd dat zijn bromscooter 1 op 14 liep, dat ie elke dag ermee kranten rondbracht en dat zijn dieselauto thuis 1 op 18 liep. Met die informatie moest ik het doen en ging ie er weer vandoor. Ik ben de andere kant om teruggefietst naar mijn auto. Dank voor de mooie cache.

1240. Samuel Morse by Team Firefox
Al een poosje terug het pseudo-gepiep weten om te zetten in begrijpelijke taal. Het doet altijd goed dat je dan op zo’n punt uitkomt als hier, want dan weet je dat je goed zit. Mooi paadje trouwens. Ik kan niet te veel vertellen hoe ik te werk ben gegaan, want ik wil niet spoilen. Dus laat ik het bij de conclusie, dat ik heb genoten van een mooie cache. Dank daarvoor.

1239. De dieren van de Zump by de vlinders
Dit was nog eens een bijzondere cache! Na 5 minuten wandelen kwam ik langs een weitje waar in de verte een paard stond te grazen. Uit de beschrijving maakte ik op, dat dit Lotte moest zijn. Het leek mij wel aardig even kennis te maken met dit prachtige dier. Mensen die mij kennen weten dat paarden mijn lust en mijn leven zijn, dus deze kans wilde ik mij niet laten ontgaan. Bij mijn lokroep hief Lotte het hoofd, de oortjes gingen naar achter en in volle vaart kwam zij aan gegaloppeerd. En niet te stoppen bij het hek en het slootje! Met een enorme sprong nam ze deze hindernissen, waarbij ze en passant nog een dubbele Rietberger uitvoerde, achterwaarts gestrekt. Als erkend jurylid moest ik echter 0.1 puntje in mindering brengen, want de achterbenen waren niet netjes naast elkaar gesloten. De kennismaking was allerhartelijkst. Ook bleek duidelijk uit haar houding dat ik moest plaatsnemen op haar rug. Nou, dat hoef je mij geen twee keer te vragen. Met een forse sprong nam ik plaats. Meteen zette Lotte vaart en je kunt het geloven of niet, recht op de cache aan. Wat een slim dier! Mijn GPSr kon ik dus opbergen. Na het loggen, trakteerde ze mij nog op een rondje door dit fraaie gebied, zodat ik alles goed kon zien en bracht mij daarna warempel terug naar mij auto. Ook die wist ze te staan! Mijn verbazing was al groot, maar dit sloeg alles. Ik heb haar vriendelijk bedankt. In de auto lagen nog wat lekkernijen die ik altijd bij me heb voor het geval dat. Ze werkte de snoepjes met vreugde naar binnen en ging geheel zelfstandig weer terug naar haar weitje. Ik heb dat kunnen constateren, want na het bijwerken van mijn administratie wat ik altijd doe na het vinden van een cache, ben ik nog even langs het weitje gereden en daar stond ze weer in alle glorie te grazen. Met tranen in de ogen van ontroering ben ik naar de volgende cache gereden.
Dank, dank, dank.

1238. Redichem by de vlinders
Vroeg in de ochtend op pad om Redichem te verkennen. Behalve voor geocachers is het ook een geliefd rondje voor hondenuitlaters heb ik gemerkt. En allemaal vrouwen. Was onderweg wel even handig, want zij kennen het gebied natuurlijk. Vanwege een grote afwijking van mijn pijltje, wist ik even niet of ik goed zat en stond huilend en hulpeloos om mij heen te kijken. Onmiddellijk werd ik getroost en de weg gewezen door de vriendelijke dames, wat mij natuurlijk heel goed deed. Minder leuk was het dat één van de honden ook meende mee te moeten doen met het troosten en tegen mij opsprong om mij eens lekker te likken. Die heb ik natuurlijk flink van me afgetrapt. Het moet niet gekker worden. Het was zo’n Cairn-type dat je waarschijnlijk wel kent. Ze houden vaak de wacht bij caches. Door deze gebeurtenis was mijn zelfvertrouwen weer helemaal terug en kon ik moeiteloos de op bijzondere wijze verstopte cache naar boven halen. Dank daarvoor.