01-10-2010

Een beetje nostalgie bij het vinden van een cache in Pijnacker. Het was versie 2 van mijn eerstgevonden cache in 2003. Maar eerst wat andere caches in de buurt weten te verschalken.

9984. FISHERS HIDE-OUT TWO by rakker

Wat een prettige verrassing! Mijn eerste cache 7 jaar geleden was FISHERS HIDE-OUT! Eigenlijk waren we toen met een andere cache bezig (The Riddle), maar deze kwam tussendoor en het was de eerste cache die ik vond en logde. Nog best lastig te vinden trouwens in het Balijbos in Pijnacker.

Vandaag zag ik de opvolger en opnieuw in het Balijbos, maar wel op een andere plek. Ik heb geluk gehad met de aanvliegroute, zo bleek. Zonder vooraf  te kijken TomTom gevolgd en die bracht me aan het eind van een smalle weg nabij het spoor. In eerste instantie dacht ik fout te zitten en wilde omrijden, maar toen ik eens goed keek, ontdekte ik een mogelijkheid om de stash area te bereiken.

Vanaf de andere kant zou ik via de werkzaamheden aldaar moeten zijn gegaan en uit andere logs lees ik, dat dit wel enigszins problematisch was. Toen ik de fraai verborgen cache van mijn worteltekening had voorzien zag ik iemand met rode jas wandelen. Dat moest wel een geocacher zijn.

Op zijn GPS-apparaat kijkend zag ik hem echter rechtdoor lopen en wist dat ie dan voor water zou komen te staan. Dus maar even geroepen en kennis gemaakt met GeoSchaaP die zich vroeger pruiter noemde. Even kort gegeobabbeld en toen zat het erop voor vandaag. Nog 15 te gaan tot de 10.000.

BVDLC

9983. Diddl & Diddlina by Kleine Zus

Terwijl een moeder haar kind op de schommel vermaakte door steeds op tijd voorlangs te rennen en haar schommelende kind dus steeds net te ontwijken, kon ik rustig een eindje verderop de cache van mijn worteltekening voorzien. Hondjes hebben nauwelijks geblaft. Niemand in de kamer te zien. Achterdeuren stonden open. De zon scheen vrolijk in de huiskamer. Gezelligheid kent geen tijd.

BVDLC

9982. Kunst zonder naam by harraps

Terwijl voorbij reed, zag ik twee jongelui op de stash area staan. Dat moesten dus geocachers zijn en dat bleek ook een tiental minuten later toen ik mijn worteltekening plaatste. Daarvoor even uitgebreid het kunstwerk bekeken. Ik vind het wel passen in deze omgeving hier in Rijswijk.

BVDLC

9981. De kunst van... by harraps

Het was hier de kunst op precies op het juiste moment over te steken. Er is namelijk geen zebrapad op deze toegangsweg naar de A4. Gelukkig werkt het verkeerslicht dat de bestuurders hiervoor passeren dusdanig, dat er steeds gaten vallen de drukke stroom. Die kunnen prima benut worden. Verder val je met fototoestel bij het kunstwerk niet echt op, mits je je in allerlei rare bochten wringt. En daar ben ik goed in. Ook het graaien van de cache kan mooi tijdens een verkeersdip.

BVDLC

9980. fscheerhoorn by MacOZ58

Het is maar goed dat niemand mijn gezicht ziet bij puzzels als deze als ik voor de eerste keer de beschrijving lees. Het moet behoorlijk schaapachtig zijn. Zelf zie ik het gelukkig ook niet. De puzzel gaat dan vervolgens in het dossier onoplosbaar. Zo ook deze over de bekende geocacher fscheerhoorn uit Delft.

Maar ziet, ik kreeg hulp! In Zoetermeer woont een puzzelkraakster van formaat en dan doel ik vooral op haar capaciteiten om zelfs de meest lastige puzzels in no time te vermorzelen. Volgens eigen zeggen doet ze niet liever. En deze jongedame heb ik enkele malen ontmoet en met lieve woorden weten te paaien. Ze bood dus aan mij wat hints te geven voor puzzels die normaliter voor mij te moeilijk zijn.

Zo kreeg ik van haar een subtiele aanwijzing waardoor ik de tekst van de beschrijving plots met heel andere ogen bekeek. Aha! Gretig ontwarde ik de knopen in de tekst en vooral in mijn eigen hoofd.

Vandaag op stap om te kijken wat dit had opgeleverd. Groot was mijn vreugde het doosje op de berekende plek aan te treffen. Dank Sienepientje! (Hier rechts op een foto die ik een maand geleden nam in het Abtswoudse Bos bij Delft. De dame links noemt zich Berenboot6)

BVDLC

9979. TAKG "Liefde Is ... Een Doolhof !" by IkbenMamma

Mijn liefde voor de cache-legster werd hier gruwelijk op de proef gesteld. Ik wist niet dat een doolhof zo verschrikkelijk verwarrend kon zijn. En hoewel ik natuurlijk overloop van liefde voor IkbenMamma, heb ik haar tijdens mijn 3(!) zoektochten alhier menigmaal in een heel ander licht gezien. Dat alles toch nog goed is gekomen ligt vooral aan het feit dat liefde alles overwint.

Mijn eerste zoektocht alhier is al zover terug in de tijd, dat ik mij er nauwelijks iets van herinner. In de psychologie zal dat wel verdringing heten. Het beschermt de mens tegen de kwalijke gevolgen van geestelijke trauma’s. Vol goede hoop ging ik dus een tweede keer de strijd aan, want zo mag je het wel noemen. The battle of love dus.

Na een uur ronddolen, was ik geheel gedesoriënteerd en dacht alle plekjes wel gezien en onderzocht te hebben. Dus maar eens gebeld naar IkbenMamma met het slechte nieuws dat de cache waarschijnlijk foetsie was. Met de telefoon aan het oor en op haar aanwijzingen nog een laatste vertwijfelde poging was de conclusie, dat er een nieuwe cache geplaatst zou moeten worden.

Deze week belde IkbenMamma mij met de verheugende mededeling, dat de cache toch niet weg was. Ze was met dochter Josée gaan kijken en had een verse cache plus vasthechtbenodigdheden meegebracht. Die zal dus wel elders een plekje vinden.

Voor de zekerheid werd een prachtige video-opname gemaakt van Josée die duidelijk aanwees waar de cache zich bevond en die werd naar mij opgestuurd via mijn nieuwe multifunctionele HCT-speeltje. Helaas begreep ik de werking niet helemaal, maar via de link kon ik op mijn pc eindelijk constateren, dat de cache zich er heus wel bevond.

Zo ging ik vandaag voor de derde en beslissende keer, maar wel met alle liefde op pad. Ik zal maar niet vertellen hoe lang ik ook nu heb rondgedoold voordat ik eindelijk de plek vond die Josée had aangewezen. Extra handicap was, dat de stash area behoorlijk onder water stond en de cache stevig vastzat, waardoor ik lastige toeren moest uithalen om het logboek te pakken en vooral weer terug te leggen. Maar het is allemaal gelukt. Dank daarvoor en ik houd natuurlijk van deze moeder met haar dochtertje dat mij hier in de flat elke dag op foto toelacht.

9978. kermis by action3

Wie mij kent, weet hoe gek ik ben op kermissen. Het was dan ook behoorlijk teleurstellend, dat hier in Kwintsheul geen kermis was te bekennen. Sterker nog, er wordt daar slechts eenmaal in de 2 jaar een kermis gehouden. Dus heb ik mij getroost met een cache. Gelukkig weet ik nog van vroeger hoe je aardappels moet rooien en zo kwam deze kleine rakker boven de grond. Dank daarvoor.

9977. OLLEKEBOLLEKE by Klein-Duimpje

Het kunstwerk met de grote gestapelde keien mocht ik links laten liggen. Niet erg, want ik kende het al van een vorige cache en zie het vaak genoeg bij het langsrijden op de drukke veilingroute N222. Dus kon ik mij concentreren op het vinden van de cache. Dat lukte prima. Wel constateerde ik dat een klein onderdeeltje van de cache mist, waardoor de bodem er makkelijk kan uitvallen.

BVDLC