23 Sp-Figueres

23-09-2011

Zesde en laatste dag in Spanje. Vanuit Figueres de powertrail opgepakt in oostelijke richting en maar kijken hoe ver ik kwam. Het bleek Pau te zijn.

Hooglichten van cache-dag 23 september 2011

To-day on my sixth day in Spain I visited Vilabertran, Peralada, Marzà, Pedret, Vilajuïga and Pau. I found many nice caches. Thank you for this one and greetings from Delft NL.

Vanuit plaatsen in heel Europa kun je via uitgestippelde pelgrimroutes naar Santiago de Compostella wandelen. Ook hier in Spanje vanuit de kust boven Barcelona loopt een route die na ruim 400 kilometer aansluit op een grote route. Spaanse geocachers hebben hier een powertrail bestaande uit 16 etappes met totaal precies 1.000 caches geplaatst. Gemiddeld dus om de 400 meter een petling of een klein buisje of een plastic bakje. Meer soorten waren er niet. Alle caches die ik vond waren met zorg verstopt en met keurige logrolletjes en boekjes. Iedere cache heeft een hint en een spoiler.

13412 Of ik toerist was. Ja dus. Of ik iets wou. Nou eeeh, nee. En vriendelijk zei ze me dag en ging weer op haar plekje zitten onder de parasol langs de weg. De conversatie ging overigens in het Engels. Dit was een totaal onverwachte ontmoeting. Na ongeveer 10 caches gevonden te hebben langs een grindpad, kwam ik hier weer op de grote weg en probeerde uit te zoeken hoe de powertrail verder liep. Met de raampjes open stopte ik op ongeveer 5 meter vanaf een mooie jongedame die daar blijkbaar zat om haar beroep uit te oefenen. Toen ze doorhad dat ik niets van haar wilde, keerde ze vlug terug naar haar plek, want tijd is geld en voordat je het weet rijdt er een potente potientiele klant zomaar voorbij.
Door deze gebeurtenis was ik wel even van mijn a propos en lichtelijk uit mijn ritme. Gelukkig was één der volgende caches niet per auto bereikbaar, dwz ik durfde het smalle pad niet aan met mijn bolide, en zodoende kon een stevig wandelingetje mij weer even bij de les brengen. Toen ik aan het einde van de cache-dag terugkeerde naar Fugueres, ging de route over deze weg en heb ik nog even naar haar gezwaaid. Ze zwaaide terug, al heb ik niet het idee, dat ze de Nederlandse toerist in mij herkende.
13411 Overigens was ik de hele tijd erg benieuwd wanneer de tocht zou eindigen, want alle 61 caches van deze etappe vinden, was onmogelijk gezien het bergachtige terrein vlakbij de kust. Het einde werd mij keurig aangekondigd door een Spanjaard die in Pau precies op het punt woont waar je alleen te voet verder kunt. Alleen denkt TomTom daar anders over en ik bleek al de zoveelste te zijn die dat niet doorhad. Ik stond hier bij nummer 01-26 van de reeks die begon aan zee. De verdere 25 caches lagen langs een voetpad door de bergen. Einde dus.
Of toch niet? Het was pas 14.05 uur en ik had wel zin in een wandelingetje, al was de temperatuur 30 graden. Zo gedacht, zo gedaan. Twee flesjes drinken meegenomen en met mezelf afgesproken, dat zodra ik één flesje leeg had gedronken, ik onverbiddelijk de terugweg moest nemen. Het bergpad bleek al snel nauwelijks nog een pad te zijn, maar meer hobbelige rotsen en stenen waarlangs je behoorlijk steil omhoog ging, meestal hoog stappend. Geen weg voor mensen zoals Barny bij voorbeeld. Na 20 minuten klimmen bereikte ik cache 01-25 en moest verdorie ook nog best lang zoeken voordat ik hem vond. Louter stenen om je heen en de hint luidt: onder stenen. Noem dat maar humor. Maar ik vond hem en kon verder, want flesje1 was nog niet leeg.
13410 Een kwartier later en weer een stuk hoger op de berg plukte ik 01-24 en mocht nog verder. Weer een kwartier later bij 01-23 was het flesje leeg en het einde van mijn avontuur bereikt. Met uitzicht over de Middellandse Zee en zowaar onder enkele bomen die heerlijk schaduw gaven. Een soort natuurlijk eindpunt.