28-12-2014

Dramatische valpartij op een verijsd wegdek. Dat krijg je ervan als je op een dag als vandaag zo graag twee caches wilt vinden.

20269. [2DMGE] Is minoesja thuis? byminoesja
Eigenlijk had ik deze cache pas Oudejaarsdag willen graaien, maar het noodlot besliste anders. Mijn voorbereide plan ging ten onder in een fietscrash, waarbij mijn GPS-apparaat sneuvelde. Weg coördinaten. Gelukkig kende ik de locatie van deze cache vlakbij mijn huis en fietste zo goed en kwaad het ging erheen om toch aan mijn quotum voor de jachtkalender te komen vandaag. Gelukt dus. Mooie cache. Dank daarvoor.

20268. [2DMGE] Powerless byvanBaarsel
Ja hoor, plat op de bek. Knie gestoten, scheenbeen open, ego gekwetst, koplamp nieuwe stadsfiets kapot, maar het ergste van al, mijn GPS-apparaat. Het glipte uit de fietshouder, stuiterde een paar meter over straat en bleef daar ontzield liggen. Ik raapte de onderdelen ervan bij elkaar en besefte dat ik hier nu min of meer doelloos stond te staan.
Ik had het nog wel zo mooi gepland. Drie caches bij elkaar in de buurt om te trachten daarvan de benodigde twee voor vandaag te vinden. Gelukkig heb ik op mijn iPhone een geocache-app waarmee ik deze traditional cache nog kon lokaliseren, maar de coördinaten van de twee opgeloste puzzelcaches waren in de crash tenonder gegaan.
Maar eerst vraagt de oplettende en meedogende lezer zich natuurlijk af waarom een oudere man als ik vandaag zo nodig moest gaan fietsen met al die gladheid. Het antwoord op de vraag luidt kort en krachtig: jachtkalender. Het ging overigens tot aan de valpartij heel goed. Ik passeerde moeiteloos allerlei gladde wegdekken totdat ik vlakbij zwembad Kerkpolder in een verijsd spoor terecht kwam, mijn evenwicht verloor, onmogelijk kon bijsturen, met een flinke smak als resultaat.
Er zat er daarna niets anders op dan maar over de verijsde sneeuwmassa's naar deze cache te strompelen met de fiets aan de hand. Gelukkig op de stash area geen lastige zoekperikelen, zodat ik daar probleemloos mijn worteltekening kon plaatsen. Dank daarvoor.
De eerste vraag die mijn lieve dochter stelde toen ik na afloop van dit avontuur even bij haar langsging, was: "Je bent toch niet met de fiets gevallen, hè?" Ze bleek het al voorvoeld te hebben en had het zelfs al aan haar echtgenoot gemeld. Ze stond bij wijze van spreken al klaar met pleisters. Daarvan siert er nu eentje mijn scheenbeen.