08-07-2007

Met Biertje allerhande emotionele stemmingen doorlopen, zo'n beetje het hele scala. En allemaal in en om Amsterdam.

3483. KeesC : S.A.N. - Ladenblok by KeesC
Terwijl ik mij voorbereidde op de zoektocht, had Biertje de blinkende nano al te pakken. Geen wonder. Hij werkt op een kantoor en weet alles van ladenblokken. Alleen trekt ie naar mijn mening te weinig caches daaruit. Vindt de baas het misschien niet goed? Maar dat terzijde. Hier ter plekke in het wilde westen van het altijd ambtelijke Amsterdam tussen de afzichtelijke ladenblokken, waarin het misschien prima wonen is, was de klus dus snel geklaard. Dank daarvoor.

3482. Masterchef's New Job! by .: Masterchef :.
Een wijsgeer heeft het ooit opgemerkt: grootste probleem van een binnenstad: waar parkeer ik de auto? De Masterchef heeft een nieuwe baan midden in het altijd afgeladen Amsterdam en wil dat ons allemaal laten weten. De grootte van zijn boodschap is overigens omgekeerd evenredig met de grootte van de cache, een nano dus.

Maar terug naar het parkeren, want het vinden van zo’n cache dient in de juiste volgorde te geschieden: eerst parkeren, dan zoeken. Mijn hartje sprong dus over bij het zien van een parkeerplekje en meteen wilde ik de bolide er posteren. Fout! Volgens Biertje kon ik nog een heel eind dichterbij rijden. Blijkbaar bang om een stukje te wandelen. Maar goed, ik reed dus door op zoek naar de volgende parkeermogelijkheid. Ha, weer eentje! Nee, weer fout! Biertje was onverbiddelijk: doorrijden! Na enkele kilometers kwamen we angstig dichtbij de stash area en het werd steeds voller met geparkeerde auto’s. Toch hier en daar een gaatje. Mocht ik er parkeren? Nee! Doorrijden! was zijn irritante motto. Uiteindelijk hield ik het niet en op 95 meter van de cache heb ik mijn eigen zin gedaan. Ik opgelucht. Al wandelend naar de cache wees Biertje me op twee plekjes waar ik nog dichterbij had kunnen parkeren.
Als tegenprestatie heb ik hem flink lang laten zoeken alvorens hem aan te wijzen waar de fraai verborgen nano zich bevond. Ik mocht als nummer 13 het piepkleine papiertje tekenen. Dank daarvoor. En succes met je nieuwe baan!

3481. Omfietskunst: De IJsbeer by Team Klaproos
Poeh, een ijsbeer van 5000 kg marmer! Dat moesten Biertje en ik zien. Indrukwekkend die forse torso van Orso! Het was gezellig druk rondom in het altijd ambivalente Amsterdam. Het pakken van de cache kon ik rustig aan Biertje overlaten die “toevallig” net iets uit zijn rugzak moest halen, zodat niemand merkte waar de fraai verborgen cache vandaan kwam en na het loggen weer heenging.
BVDLC

3480. FF zitten in Waterland BONUS by waterlanders
Pokeren doe ik altijd met kaarten en niet met dobbelstenen. Vandaar. Drie maanden geleden het “rondje zitten” door het altijd wisselvallige Waterland gedaan, maar te onnozel om de puzzel te doorgronden en dus geen bonus verdienend. In de maanden daarna ben ik menig keer gebeld door cachers met hetzelfde probleem. Zij gingen er ten onrechte van uit, dat ik de puzzel had opgelost en dus kon ik ze niet helpen. De laatste die belde had medelijden met me en toen hij via andermans hint begreep hoe de dobbelstenen moesten rollen, belde hij me terug en gaf me de oplossing. Zodoende kon ik vandaag samen met Biertje mijn (on)verdiende loon gaan halen.
Na een idyllisch wandelingetje werd de fraai verborgen cache bovengehaald. Dank daarvoor.

3479. Werelderfgoed De Beemster by aloys-kylian
Voor de start van deze Tour de Beemster eerst moed ingedronken op het gezellige terras in het altijd mieterse Middenbeemster. Biertje nam een Wieckse Witte, ik hield het bij cola light. De alcohol deed Biertje niet goed, want in het verdere verloop van deze boeiende nostalgische rondrit, moest ik hem meermalen corrigeren als hij sprak van “ouwe troep” en doelde op de van onschatbare waarde zijnde relikwieën uit de Beemsterse erfgoed-geschiedenis.
Maar het bleef wel gezellig en dat is ook belangrijk. Bovendien trokken er machtig mooie militaire en burgerlijke bouwwerken aan ons voorbij. Het is wel duidelijk dat je het vroeger niet in je hoofd moest halen om Amsterdam aan te vallen, want in een mum van tijd stond je dan tot de knieën in het water en dat was heel vervelend. Niet dat je verzoop, maar zowel varen als rijden was dan onmogelijk en met die vette klei onder je natte voeten, kon je een beetje prettige hobby als bij voorbeeld geocaching wel vergeten.
Uiteindelijk werd het tijd voor de ammobox. Die was fraai verborgen. Dank daarvoor.

3478. Friends of Geocaching by Arend en Patries
Vandaag was Biertje mijn grote vriend met geocaching. Hij had zelfs speciaal hiervoor alle 237 afleveringen van de TV-serie Friends aandachtig bekeken om de oplossing te vinden voor het probleem dat Arend en Patries hadden geschapen. Dat je bij zo’n monnikenklus dan niet alle antwoorden goed kan hebben, zij hem vergeven. We kwamen best wel op een interessante locatie uit. Met vooral veel gras. Met eigenlijk alleen maar gras. Ook wel weiland genoemd. Misschien een leuke plek voor koeien, maar niet voor een cache. Ik kreeg werkelijk medelijden met Biertje toen ik de grote teleurstelling op zijn toch zo sympathieke gezicht zich zag ontwikkelen. Hoewel troost misschien wel op zijn plaats was, besloot ik tot een andere aanpak. Gewoon wegwezen hier.
Toen lachte het geluk ons toe in de vorm van drie locale hondenuitlatende wandelaars. Zij wisten van de cache en verzekerden ons, dat we “warm” waren. Nu scheen het zonnetje helder schoon, dus dat waren we al meer dan. Om een kort verhaal niet te lang te maken, gaven ze ons bovendien een niet te missen hint en vertrokken met een tevreden gevoel. Weer een paar geocachers “geholpen”. Wij konden weer lachen en als kinderen zo blij hebben we de fraai verborgen cache gegraaid. Dank daarvoor.

3477. Boekelermeer Zuid by Muiz99
Dit was een frustie. Ooit samen met Jessy vergeefs geprobeerd hem te vinden. Vlak na zijn geboorte. Hij had zich blijkbaar gruwelijk goed verstopt.
Vandaag samen met Biertje voor de herkansing. Biertje zag het niet duister in zonder enig idee te hebben van alle problemen, hindernissen, moeilijkheden en narigheden die zich zouden kunnen voordoen. De rasoptimist. En hij was volkomen nuchter! Nou ja, hij zou er wel achter komen, dus ik heb nauwelijks verteld over mijn vorige bezoek.
Mijn eerste reactie bij het betreden van de stash area: hier is gemaaid! In mijn herinnering stond het gras destijds meer dan manshoog. Ik verloor Jessy regelmatig uit het oog als ze verdween achter een muur van golvende hooggroei.
Je snapt het al. Nog voor ik tweemaal met mijn ogen had geknipperd, stond Biertje al triomfantelijk met de cache in de hand. En probeerde zout in mijn gapende wonden te strooien met grappig bedoelde sneren. Over duizenden gevonden caches en zo. Alsof dat niet genoeg was, moest ook het intussen gearriveerde TeamLacor opnieuw in geuren en kleuren horen van mijn vorig echec en zijn huidige zegepraal. Geocachen kan hard zijn. Gelukkig kan deze stip van de kaart.
BVDLC

3476. Houtrak; Puntje bij Paaltje by vadernatuur
Biertje en ik hebben voor de iets lastiger variant gekozen. In eerste instantie werden de rugzakken aangesjord voor een fikse wandeling, maar bij nader inzien en om de gevoelige voetjes te sparen, werd de bolide ingezet. Dat bleek prima te doen, totdat… Tijd voor beraad. Meerdere strategische varianten werden besproken en het deed me goed, dat mijn geraffineerde voorstel met algemene stemmen werd aangenomen. Biertje had wel aarzelingen, maar allengs tijdens de uitvoering werd hij enthousiaster. Zo werd het ene na het andere Houtrakse puntje veroverd totdat we bij het Houtrakse paaltje waren en daar lag de fraai verborgen cache. Dank daarvoor.

3475. Big Spotters Hill by the saturdays
Biertje leed zichtbaar onder het feit dat hij ooit alhier een vergeefse poging had gedaan de eerste aanwijzing te vinden. In ruil voor hulp bij een verderop gelegen Carrotte-frustie was ik bereid hem te helpen, Ik toonde hem dus hoe je in no time zo’n fraaie aanwijzing tevoorschijn tovert. Tranen van blijdschap en ontroering, je kent het intussen wel. Ook moest ik de geëmotioneerde Leidschendamse kilocacher duidelijk maken hoe de aanwijzing te interpreteren, maar ik doe zulks graag. Daarna langs de trap terug naar beneden, want nogmaals het schuine talud van de hooggelegen heuvel beroeren, leek ons niet verstandig.
Leuk wandelingetje naar de cache locatie alwaar Biertje enthousiast en opgelucht eindelijk het fraai verborgen kleinood aan zijn vergetelheid wist te ontrukken. Dank daarvoor.