17-11-2011

Verse caches van de Duintoppers lokten mij weer naar Goeree. Prachtige dag, maar de terugreis naar Delft was een hel. Drie en een half uur over 67 kilometer.

13917. Zicht op de Westduinen by de duintoppers

Nadat ik de Westduinen had gezien, had ik eigenlijk voor vandaag alles wel gezien hier op Goeree. Enigszins verkleumd vanwege de winterslaapgerechtigde kou, met enigszins natte voeten ondanks mijn nieuwe hydrofobe sportschoenen, vond ik het om half vier wel welletjes en begon aan de terugreis naar Delft. TomTom gaf aan, dat ik onderweg 42 minuten vertraging zou oplopen en dat dit feest al zou beginnen bij het oprijden van de A15 bij Rozenburg. Dat klopte nog ook.

Wat niet klopte waren de 42 minuten. Het werden er 208, ofwel drie en een half uur, voordat ik mij kon neervlijen in mijn gemakkelijke leunstoel. Alles zat tegen. Het grootste deel van mijn tijdverlies stond ik gewoon stil tussen alle andere medeweggebruikers. Eerst al bij Rozenburg, toen voor de Botlektunnel, toen voor de afslag naar de Beneluxtunnel, toen voor de afslag naar de A20 bij Schiedam, toen op de A20, toen voor de afslag naar de A13 en daarna mocht ik eindelijk gewoon doorrijden naar mijn flatje in Delft. Helaas waren daar alle parkeerplekken in wijde omgeving bezet, wat uiterst zelden voorkomt, en moest ik mij een slag in de rondte rijden om ergens mijn bolide achter te kunnen laten en naar huis te wandelen.

Voor mij reden om nooit meer naar Goeree te gaan. Nou ja, eeeh, eeh, niet meer doordeweeks tijdens de spits. De Duintoppers zullen mij met hun cache-creaties toch wel weer die kant oplokken, vermoed ik. Natuurlijk dank voor deze cache.

13916. Ouddorp - afwateringssluisje by de duintoppers

Maar goed dat er afwateringssluisjes zijn. En er zijn er heel wat, de een wat groter dan de andere. Zo houden we in principe droge voetjes, al waren die van mij toch redelijk vochtig ondanks mijn hydrofobe sportschoenen. Het gras was vandaag dan ook overal natter dan kletsnat. Gelukkig kon ik hier bij het sluisje de cache zonder vochtigheid bereiken. Voor de verandering bovendien niet lastig, dus dit puntje was snel in de pocket. Dank daarvoor.

13915. de strandstoel by de duintoppers

Deze strandstoel Bij Ouddorp heb ik al meerdere keren geotechnisch mogen bevoelen. Volgens mij al eens in 2003, toen ik net met geocaching begon en er info onder de stoel was te vinden voor een multi. Nu werd ik door de Duintoppers weer in de stoel gehesen en het was er prima toeven. Alleen wat frisjes. Dus niet te lang gepauzeerd en mijn worteltekening geplaatst in de fraai verborgen cache. Dank daarvoor.

13914. de kikker by de duintoppers

Wel verrassend om deze kikker hier aan te treffen. Bovendien deed ie zich voor als Schriftgeleerde, wat ik maar moeilijk kon geloven. Over geloof gesproken. Mijn voeten moesten er hier aan geloven. Mijn nieuwe hydrofobe sportschoenen bleken namelijk niet bestand tegen de overmatige hoeveelheid waterdruppels die elk van de lange grassprieten bevatte. Bij elke stap vermeerderde de hoeveelheid vocht die probeerde door te dringen door het gepatenteerde Goretex. Uiteindelijk begaf de weerstand het en kwam ik met vochtige voeten aan bij mijn bolide. Maar ja, geocaching is spijkerhard, dat is bekend. Dus geen geklaag en de cache-legger netjes bedanken voor de mooie cache. Bij deze.

13913. Een bankje- #5: langs de Oud Nieuwlandseweg by de duintoppers

Waterstraaltjes tellen en op een lantaarnpaal kijken wat het nummer is. Dat kon ik wel. Daarna wat zitten rekenen met de gevonden getalletjes en hup naar de stash area. Daar stond een snuiter te staan en een sigaretje te roken. Dus met een omzichtige strategische beweging hem op het verkeerde been gezet, wat hem deed besluiten om ergens anders te gaan staan niksdoen. Met een vrije kust was het toen niet lastig meer om de cache te graaien. Dank daarvoor.

13912. WO2 - Hofdijksweg by de duintoppers

Lastig te vertellen wat hier gebeurde zonder te spoileren. Laten we zeggen, dat ik de cache op 10 centimeter heb gemist, meer kan het niet zijn geweest. Maar dat was voordat ik aan de multi begon. Met mijn geocache-ogen zag ik namelijk sporen van zoekende geocachers en kon natuurlijk mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Mijn petje zal me wel in de weg hebben gezeten, want ik zag geen cache.

Een tijdje later, na het verfoeilijke verhaal van de laffe schietende Duitser te hebben gelezen en de berekening van de cache-coördinaten werd het me duidelijk, dat mijn eerste gevoel had geklopt. Op de stash area zag ik nu de cache onmiddellijk. Dank hiervoor.

 

13911. de duintoppers - iets moeilijker... by de duintoppers

Een parkeerterrein vol suikerbieten. De cache-legger had het al vermeld. Geen probleem. Ik ben gewoon over de hoge bergen gestiefeld om de cache te lichten. Gelukkig had ik het juiste tool voor deze lastige cache in mijn bolide liggen. Dus moest ik nog een paar keer over de bietenbrug, maar het resultaat mocht er zijn. Dank daarvoor.

13910. Een bankje - # 2: langs de Roggedyk by de duintoppers

Wat jammer dat ik mijn inbussleuteltje had vergeten. Nou ja, dan maar geen cache hier. Terug bij mijn bolide las ik wat logs en kwam tot de conclusie dat het ook mogelijk moest zijn zonder gebruik van een binnenzeskantstiftsleutel de cache te lichten. En inderdaad, even goed kijken en hup daar was de cache. Dank daarvoor.

13909. TB en Coin Hotel - Zuidhavendijk by de duintoppers

Ik zal maar niet vertellen hoe lang ik hier bezig was met het vinden van de ingang naar het hotel. Tijdens mijn geocache-avonturen heb ik heel wat hotels bezocht, dus ik dacht op dat gebied hier op Goeree geen problemen te zullen ondervinden. Hoe anders zou het hier zijn. Ik dacht zelfs aan opgeven, nadat ik de hele stash area meermalen had geëxploreerd. Een laatste wanhopige blik verwarmde echter mijn koud geworden hart. Ik kon mezelf wel voor de kop slaan, maar gelukkig doe ik niet graag aan zelfkastijding, dus ik kwam er zonder blauwe plekken vanaf.

Daarna mocht ik door een modderbad weer terug naar mijn bolide. À propos, wie heeft al die modder hier gedumpt?

BVDLC

13908. Ooievaarsdyk by de duintoppers

De enige fladderaars die ik hier waarnam waren ganzen. Geen ooievaar gezien. Maar ja, elk straatje moet een naam hebben, dus was hier blijkbaar de ooievaar aan de beurt. Niet lang hier vertoefd, want de cache-legger maakte het niet al te moeilijk. Later op de dag zou dat veranderen. dank voor deze.

13907. Oude Trambaan by de duintoppers

Maar goed dat die tram hier weg is. Die stoomlocomotieven van destijds braakten wel heel veel ellende uit. Het zal best een pittoresk gezicht zijn geweest als zo’n treintje door het verstilde landschap schoof, maar geef mij maar de rust van nu. Hoewel… Wat reed daar allemaal op een steenworp afstand voorbij? Het moderne autoverkeer. Hm, misschien was het vroeger toch zo gek nog niet.

Ik ben daarom maar de cache gaan zoeken, want niemand kan een tijdklok terugdraaien. Ik zocht wel een tijdlang op verkeerde plekken en zo te zien was ik niet de enige. Uiteindelijk de zoekcirkel wat uitgebreid en was het raak. Natuurlijk weer een Duintoppertje. Dank daarvoor.

13906. Adrianapolder by de duintoppers

Waar ooit zee was tussen Goeree en Overflakkee, ligt nu de Adrianapolder. En daar was nu een boer bezig met zijn landbouwmachine de grond om te ploegen. Bovendien was er verdwaalde toerist bezig om zijn worteltekening te plaatsen op het logrolletje van een fraai verborgen cache. Verder was er niets te doen in de polder. Rust dus.

BVDLC

13905. rondje Stellebos # 1 by de duintoppers

Met de constructie van #2 in mijn achterhoofd - niet letterlijk, want indien wel dan hoorde die ervoor, hahaha - zocht ik zijn broertje en natuurlijk bleek die van dezelfde klasse. De jongens van Natuurmonumenten zullen wel jaloers zijn op zo’n cache-legger in dienst van de concurrent! Tevreden beëindigde ik het rondje om het bosje en was weer twee mooie caches rijker op mijn lijstje. Dank daarvoor.

13904. rondje Stellebos # 2 by de duintoppers

Waar kun je je dag op Goeree beter beginnen dan bij het Stellebos? Ik zou het niet weten en stapte fris en fruitig uit mijn bolide voor een ochtendwandelingetje rond het hele bosje. Al snel viel mijn lodderoog op een keurige constructie en de Duintoppers kennende wist ik meteen dat hier hun vaardige hand achter zat. Mijn worteltekening geplaatst en hup naar de volgende. Dank voor deze.