14 D-Frechen

14-08-2009

Terugreis van Hürth naar Delft waarbij ik trachtte langs de route hier en daar wat mee te pakken. Dat is goed gelukt. Vooral de start in Frechen was grappig. Het cachen eindigde vlakbij Eschweiler alwaar ik de snelweg opzocht voor de thuisreis.

Hooglichten van cache-dag 14 augustus 2009

7581 De terugreis van Hürth naar Delft begonnen in de plaats Frechen. Daar staat midden in de stad een bierpul waar 1000 liter bier in kan. Ik weet dat nu bij een enkele lezer de ogen wijd open gaan en de smaakpapillen heftig beginnen te jongleren. Bij mij is dat anders. Een oudere dame zag mij bezig met kijken tussen de omringende klimopplanten en vertelde dat het een bierpul was. Ik had er meer een waterkruik in gezien. De cache die er verstopt was, vond ik niet. Rustig zoeken was lastig, dus ik keerde terug naar mijn bolide om wat logs te lezen. Dat gaf nieuwe inzichten en nogmaals naar de bierpul. Weer niks. Toen 200 meter verder gewandeld naar een parkeergarage, waar op het bovenste platform een doosje lag. Die truc kende ik nog uit Almere waar mijn nauwelijks cachende zoon DenHeer op dezelfde wijze eens een cache had verstopt. Het vinden van de parkeergaragecache gaf moed en voor de derde keer naar de bierpul. Nu was het wel raak. Soms ongelooflijk hoe vindingrijk sommige cache-leggers zijn om met eenvoudige middelen op zo’n locatie een doosje te verstoppen.

Daarmee was de koek nog niet op in dit stadje. Ik mocht er nog 3 op mijn found-lijstje plaatsen (telefooncel, bomen en bosje) alvorens verder westwaarts te trekken. Zo arriveerde ik in Horrem (3 stuks: locomotiefje, kasteel en station), ging door naar Sindorf (kerk) en nabij Manheim alwaar ik de lunch verorberde bij een cache in het midden van nergens. Wat een rust. Ik was wel 600 meter in overtreding, maar dat had ik er graag voor over.

7603 Op weg naar de volgende uitgezochte stip op de kaart, doemde plots een ikoontje op vlakbij een kruispunt waar je linksaf of rechtsaf moest, want rechtdoor mocht niet. Je snapt het al, geërgerde claxonnerende en boos kijkende Duitsers. Maar ik had een prima parkeerplekje, hoewel ik in de beschrijving las, dat dit jammer genoeg niet het geval was. Ik trof er een cache bij een monumentje met een Russische tekst die ik moeiteloos vertaalde als: “Dood zijn slechts zij die vergeten zijn.” Grapje natuurlijk. Het is gewoon de titel van de cache.

Zo kabbelde ik al cachend westwaarts tot vlakbij Aken. Via de plaatsen Arnoldsweiler (5), Düren (1), Mariaweiler (5) en een tussenliggende cache arriveerde ik Geich.

Bij een kapel gewijd aan Sint Nicolaas (jazeker die!) nodigde de man die de boel er onderhield mij heel vriendelijk uit om binnen te kijken. Als cultuur- en godsdienstbarbaar heb ik het bekeken en het kleine kerkje leek verdomd veel op het kerkje in Ouwsterhaule alwaar mijn overgrootvader 39 jaar op het orgeltje heeft gespeeld. Hier stond er precies zo eentje met zo’n krukje met bilindrukken van de orgelspeler. Bij het kapelletje ook een oorlogsmonument met namen. Hij wees er eentje aan. Die van zijn broer. Die moest als jongetje in de laatste oorlogsdagen ook nog de waanzinnige oorlog in en moest samen met andere kindsoldaten schieten op de Amerikanen. Die hadden nog een paar bommen als represaille. Hiermee ging het hele dorp plat. Toch vertelde de onderhoudsman, dat hij de Amerikanen niets kwalijk nam. Deze mening was gestoeld op het feit dat Duitsland de oorlog was begonnen. Zit wat in. Het leed was er natuurlijk niet minder om.

7604. Kapelle zur hl. Bernadette by RaveN²³