27 D-Westerkappeln

27-09-2008

Vierde dag in Duitsland in de buurt van Westerkappeln. Het geocachen lukt hier beter dan in het bergachtige Ostercappeln, dat daarom waarschijnlijk met een c wordt gespeld.

Hooglichten van cache-dag 27 september 2008

5853 Daar stond ik dan om 09.00 uur 's ochtends midden in het Teutoburger Wald. Bij een oorlogsmonument nog wel. Ook hier dus. Ik was er gekomen via de Kippenweg, een leuk paadje in een park in het bos. Er tegenover stond op de rest van een omgezaagde boom een dikke kei. Waarschijnlijk om te voorkomen dat de boom weer zou gaan groeien. Het bleek ook de plek van de cache.

Een goede start van deze cache-dag die me naar Westerkappeln zou voeren, nadat ik eergisteren al in Ostercappeln was geweest. Beide plaatsen liggen ten noorden van de grote stad Osnabrück, niet ver van mijn hotel in Bramsche. Overigens wel een verschil met eergisteren met het veel bergachtiger Ostercappeln. Hier was het een stuk prettiger geocachen. Dat bergachtige gedoe vond ik maar niets, vooral omdat TomTom er voortdurend vastliep. Het programma kende blijkbaar de weggetjes niet goed. Hier ging dat stukken beter.

Een stukje westelijker lag het plaatsje Lechtingen. Op zich niets bijzonders, maar door het plaatsen van een stel caches wel interessant. De leukste plek is de molen die op een kale plek een flink eind buiten het dorp staat en dat is handig vanwege de wind. Ik heb een hele tijd met de vrijwilligers staan praten en omdat ik al veel molens heb gezien tijdens het geocachen, kon ik een aardig woordje meepraten. Per slot van rekening weet ik, waar zich de bonkelaar bevindt en dat kan niet iedereen zeggen.

Nadat ik de 6 caches in en rond Lechtingen had bezocht, was het al bijna 12.00 uur geworden en verkaste ik naar Hollage, een stukje noordelijker. Daar vind je veel grote stenen. Die zijn min of meer "aangespoeld" net als die hunebedstenen bij ons in Drenthe. Omdat je hier hemelsbreed dichter bij Skandinavië zit, liggen er hier meer. Voor wie het niet weet, ze zijn uit de Skandinavische bergen via gletsjers hierheen geduwd en toen de gletsjers door de toenmalige opwarming van de aarde - ja toen ook al! - gingen smelten, bleven de grote keien achter.

5862a Vandaag mocht ik er een stel bekijken en het klopte: echte stenen! Toch kun je met die keien eigenlijk niks. In het algemeen heeft de mens kleinere steentjes nodig om iets te bouwen of zo. Daartoe hebben ze de steengroeve uitgevonden. Je hakt gewoon eruit wat je nodig hebt. Hier in Hollage hadden ze er ook eentje, maar die wordt niet meer gebruikt. Geen idee waarom. Het enige wat er nu nog te vinden is: een cache.

Intussen werd het tijd voor wat nattigheid. Daarvoor zorgde het Zweigkanal Osnabrück - Brückenportal. Dat kanaal heeft ook bruggen. Prima plek voor caches en om even uit te rusten van alle vermoeienissen. Na mijn lunch de eerste brug verkend en ja hoor de Maschbrücke gaf zijn schat snel prijs. In een hoek van het roestige geval stak een magnetische cache. Ook de volgende twee bruggen deden zowel dienst als brug als als cache-plek.

Via de laatste brug stak ik het kanaal over en arriveerde in het dorpje Halen voor een snelle graai aan de rand in het bos. Daarna midden in het dorp weer een stel van die grote keien die ze zelf kleine stenen noemen, omdat een eind verderop nog grotere keien zijn te vinden.

5868 Toen vond ik dat ik wel een mooie boswandeling had verdiend en ging vrolijk op weg min of meer langs een spoorlijntje. Aan datzelfde traject lagen de grote keien waarover ik het net had. Ongeveer 5000 jaar geleden hebben mensen hiervan een soort grafkelder gemaakt. Je vraagt je toch af hoe ze die zwaargewicht stenen verplaatsten. Ze waren vast geen watjes zoals ik, hahaha.

Intussen liep het al tegen 16.00 uur, want de tijd gaat snel als je het naar je zin hebt. Ik besloot verder richting Westerkappeln te rijden waar caches van diverse pluimage waren uitgezet. Na een waterzuiveringsinstallatie, een oude spoorbaan en het Westfalia'06 voetbalstadion kwam de verrassing bij een villa die zo was weggelopen uit de serie van Pippi Langkous. Geheel in stijl met villa Kakelbont of zoals de Duitsers het noemen: Kunterbunt. En dat terwijl iedereen weet dat het eigenlijk Villekulla heet in de oorspronkelijke Zweedse taal.

Genoeg jolijt. Ernstiger zaken nu. Gesloten kolenmijnen, zoals de Anneliesenschacht en de Morgensternschacht. Das war einmal. Het had iets treurigs zoals de ingang van de eerstgenoemde mijn erbij lag. In 1950 gesloten volgens het info bord. In 1819 waren ze begonnen de mijn te exploiteren. De Morgensternschacht had het iets langer volgehouden, maar ook daar was het in 1979 gedaan met het zware werk. Overigens wisten ze in de 16e eeuw hieruit al kolen te peuren.

De cache-dag eindigde in Osterledde. Een mooi uitzichtpunt en een boskapel bezocht ik, terwijl het avondlicht over het Duitse landschap streek.

Voor alle Duitse caches: Schönen Dank für den Cache und Grüße aus Delft NL.

5877. Osterledder Waldkapelle by Sheepdogs&Friends