14-08-2007

Een tour de Lith. Dat dorp ligt in Brabant aan een rivier, niet ver van Oss. Er waren flink wat caches geplaatst.

3628. Polderkerk by De Eukeltjes
Lijkt me soms lastig met al die wind en regen. Zo open en bloot een kerkdienst volgen. Maar ja, we zijn hier in de polder. Daar hebben de mensen zo hun eigen gewoonten. En ze zijn veel harder natuurlijk dan wij stadse watjes. Overigens wilde ik even een praatje maken met een stelletje oranje-geheste groenwerkers ter plekke, maar mijn Pools is nog niet je dat. Het bleef dus bij wat handgebaren en zo.
Toen maar op mijn hypermoderne vouwfietsje gestapt om een rondje te toeren. Het was te doen, zelfs door het woeste bos. Ook trof ik tijdens mijn eindberekening de buurman die kwam informeren of het lukte. Hij trok een grappig gezicht toen ik hem uit mijn ppc voorlas wat BtSt schreef. Ik zei dus, dat ie al wereldberoemd was op internet. Vriendelijk dag gezegd en op naar de cache waar ik toch wel wat schroom moest overwinnen alvorens tot het demonteren van privé-eigendommen over te gaan. Bij het lastige openen gebeurde toen precies waar ik bang voor was: de hele inhoud floepte alle kanten uit. Ik hoop dat alles weer verzameld is.
BVDLC

3627. Lith by De Eukeltjes
Hoog van de in restauratie zijnde ingepakte toren klonk vrolijke muziek uit een draagbare radio toen ik op mijn hyperdeluxe vouwfietsje startte voor een tour de Lith. In een heerlijk middagzonnetje werd mij allerlei schoons voorgeschoteld uit dit dorpje aan de benedenloop van de brede Maas. Van vissen tot wielen en van putdeksels tot paaltjes. Lith heeft het.
Onderweg nog even een praatje gemaakt met een mannelijk Lith van de bevolking. Hij vertelde mij, dat hier ooit een speelfilm is opgenomen door Fons Rademakers. Je weet wel “Dorp aan de rivier”, een boek van Antoon Coolen. Volgens mij heb ik onderweg nog ergens de regisseurs-stoel zien staan.
Aan het eind van de tocht nog wel even moeten zoeken, omdat ik door de grappige hint op mijn verkeerde been werd gezet. Mijn zwakke rechterbeen dus. Na het verwisselen van been zag ik de fraai verborgen cache. Helaas heb ik moeten lezen, dat ie daarna in de loop van de dag werd geript en tot mijn verbijstering en verbazing 400 meter verderop gevonden werd door een andere cacher.
Gelukkig heb ik een coin gered door hem eruit te halen.
BVDMC

3626. Onderweg naar Lith 3 by De Eukeltjes
Ik ben hier niemand gezien. Toch schrijft Barne bij de cache “Lith” mij hier te zijn tegengekomen. Zweefde mijn geest er misschien nog? Of word ik zo kippig, dat ik minstens 4 bifociale brillen van diverse merken over elkaar moet dragen?
Gelukkig zag ik de cache wel liggen en daar ging het om. Dank daarvoor.

3625. Onderweg naar Lith 2 by De Eukeltjes
Meestal is een brug smaller dan de weg. Hier is het precies andersom: een brede brug gelegen in een smalle weg. De brug leidt over een prachtig ongerept stuk water, waar je ook zonder kijkwand heel goed overheen kunt kijken. Dat heb ik dus gedaan. En natuurlijk een cache gegraaid. Dank daarvoor.

3624. Onderweg naar Lith 1 by De Eukeltjes
De twee van het fietsen uitrustende dames op het bankje wisten van geocachen. Mooi, want dan hoefde ik niet stiekem te doen. Ze vonden me overigens een watje, zo met de auto naar de cache. Zelf fietsten ze vandaag 80 kilometer. Ze hadden gelijk, ik doe het ze niet na. Natuurlijk heb ik ze een prettig vervolg van de fietstocht gewenst. Want ik ben wel een heer. Daarna weer vrolijk in de auto gestapt.
BVDLC

3623. Envirocache 2: verdroging by Le Comte
Na het debacle bij Envirocache 1 vond ik troost bij een fraai staaltje kunst. Bleek het een watermeter te zijn. Die heb ik ook in huis en sinds ik het vreselijk druk heb met geocachen, is de activiteit van het apparaat gigantisch drastisch gedaald. Is dat ook verdroging?
Dreuzels hier, dreuzels daar, ja ik zag een hele schaar. Heel de trucdoos geopend om de micro te graaien. Maar het is gelukt. Dank daarvoor.

3622. Gootspoken by Le Comte
Dat zal die kunstenaar wel leuk vinden, dat al zijn beelden in de goot zijn beland! Ja, in het altijd zinderende Zaltbommel weten ze wel wat je met kunst moet doen. Als cultuurbarbaar kon ik de grap wel waarderen en ik heb veel plezier een rondje door het stadje gemaakt. Op mijn vouwfietsje in het vrolijke ochtendzonnetje. Onderweg nog ruim te tijd genomen om mij te verpozen in een prachtig kruidentuintje. In de buurt van de cache werd ik verblijd door twee pardoes in een vijver plonzende Sint-Bernardshonden. En ik had nog zo gezegd: geen bommetje.
Dank voor deze originele cache.