10-01-2010

Eilandhoppen was vandaag het thema. Het winterse weer zorgde voor ijs rondom de eilandjes waar caches lagen verborgen. Samen met Biertje op stap om deze unieke kansen te benutten.

8228. Hertenkamp Pernis by Team-Roodkapje

Waar zijn de herten als je ze nodig hebt? Niet in het kamp alhier. Het begon weliswaar al aardig te schemeren om 16.50 uur op deze winterse zondagmiddag, maar de sneeuw weerkaatste het weinige invallende licht nog zodanig, dat de omgeving helder werd verlicht. Toch hebben zowel Biertje als ik de edele dieren niet waargenomen.

Toen zijn we maar een doosje gaan zoeken. Terwijl in de verte te midden van een hels lawaai van heen en weer rijdende vrachtschepen uitladende karretjes, mensen en vooral kinderen joelend op sleetjes van een helling gleden, bogen Biertje en ik ons over ons werk. Dat buigen was noodzakelijk, want het struikgewas liet rechtop staan niet toe.

Terwijl Biertje spijkers op lage sneeuw zocht, had ik het geluk de fraai verborgen cache te spotten en met een soort wolvengehuil heb ik hem verwittigd, dat de cache-dag voor vandaag erop zat. Daar was hij ook best tevreden mee en lustig koutend in mijn warme bolide hebben wij de thuisreis aanvaard.

BVDLC

8227. Waterval van Heenvliet by searcher195

Ik heb veel watervallen gezien, maar deze sloeg alles. En dat in het altijd huiselijke Heenvliet. Terwijl het water onophoudelijk van grote hoogte op de eronder gelegen keien neerstortte, hielp ik Biertje een handje bij het benaderen van de listig verborgen cache. Maar zowel hij als ik zagen het meteen: foute boel.

Het is duidelijk dat de cache-legger wel erg zijn best had gedaan de cache goed te verstoppen, maar helaas een verkeerd kokertje ervoor heeft gebruikt. Had hij maar eerst mijn micro-test gelezen! Resultaat een hopeloze klodder nat papier als inhoud. We hebben maar onze namen gezet op het extra natte stukje papier van onze voorgangers en hebben de cache uiterst voorzichtig terug geplaatst.

Toch dank voor de cache natuurlijk.

8226. May Require Wading by Vasc0

IJspret. Dat constateerden Biertje en ik bij het parkeren van mijn Delftsblauwe bolide in het vandaag erg glibberige Geervliet. Maar daar kwamen wij niet voor. Hoewel? Wij moesten 500 meter verderop zijn en terwijl we gemakkelijk in een rechte lijn door veld en over ijs hadden kunnen gaan, besliste Biertje dat we de snellere omweg dienden te nemen. Zo gezegd, zo gedaan.

Nabij de stash area was vooral ik verbaasd over het totaal afwezig zijn van ijs in de brede vaart. Had deze winter wekenlang daarvoor zo zijn best gedaan? Biertje legde mij uit dat het met stroming had te maken. Een prachtig verhaal natuurlijk, maar hoe nu naar de overkant?

Tot mijn verbazing bevonden zich al wat lieden aan die overkant en het waren nog geocachers ook. Ze wezen ons verderop een mogelijkheid tot oversteken over het aldaar aanwezige fondant-ijs. Sterker nog, ze liepen met ons op en demonstreerden, dat het mogelijk was. Dat gaf ons moed.

Maar wat bleek? Ze kwamen net terug en hadden de cache niet kunnen vinden. Het team Geo-Ewoud met hulp bleek nog niet zo lang te geocachen, dus hebben we ze meegetroond en wijsgemaakt dat Biertje altijd de cache vond, vooral dankzij zijn nu al legendarische voorbereiding.

Zo gingen wij gevieren aan het werk op de punt van het eiland waar het doosje was verborgen. En hard werken was het, want er moest sneeuw geruimd worden en dat zonder geschikt gereedschap. Bovendien zaten struiken met ertussen slingerende scherp gepunte braamstengels ons hinderlijk in de weg.

En zoals voorspeld was het Biertje die de cache blootlegde. Alleen had ie dat in zijn enthousiasme niet door. Terwijl hij nog steeds ijverig sneeuw verwijderde, wees ik hem op zijn glorierijke verrichtingen. Dat brak het ijs. Niet letterlijk natuurlijk, want we moesten op de terugweg er nog over oversteken.

Tevreden zijn we terug gewandeld naar Geervliet. Het was weer een heerlijk avontuur. Dank daarvoor.

8225. 100 jaar Scouting - Allart van Heemstede by geonauten & Cach en Carry

Dan liever de lucht in! Gedachtig deze woorden van onze historische held Van Speijk (nog 79 jaar vóór de Scouting in Nederland startte) deed ook Biertje een poging. En hij kwam ver, heel ver. Maar niet ver genoeg. En dus hielden we het hier voor gezien. Jammer maar helaas.

Na de vorige cache op het onbewoonde eiland probleemloos te hebben gerooid, stelde ik voor deze ook even te doen. Biertje was akkoord. Maar op een cache hoog in een boom midden op een eiland hadden we even niet gerekend. Klein foutje in de voorbereiding. Maar het geluk kwam ons te hulp.

In de eerste plaats was daar SuusieQ. Ze vroeg ons of het was gelukt. Nee dus. Toch even gezellig staan babbelen en dat was een goede zet. Want plots kwamen een nieuw legioen geocachers aangewandeld met aan het hoofd Mad Ad. Die bleek zich te ontpoppen als een ervaren klimmer. Daar waar Biertje met alles wat hij in zich had steunend en zuchtend zich omhoog hees, bereikte Mad Ad met 3 à 4 flinke klimstappen de hoge cache en wierp ons het doosje toe. Gretig werd door ons dit buitenkansje gelogd. Dank, dank, dank.

Tijdens het gezellige samenzijn met allerlei cachers kwam ook nog plaatselijk geocacher patjebec over het ijs aangewandeld. Zo eindigde dit avontuur in crescendo. Dank daarvoor.

8224. Op een onbewoond eiland... by Jelke en Renske

Geïnspireerd door “Kinderen voor Kinderen” gingen Biertje en ik zingend op weg naar Schiedam. Daar bevindt zich een onbewoond eiland. En dat wilden wij zien. Bovendien zou er een verstopt doosje moeten liggen en zoals bekend: dan zijn wij niet te houden.

Maar eerst moest daarvoor het water worden overgestoken. Na twee weken winteren durfden wij dat wel aan, al had Biertje grote aarzelingen de eerste stap op het ijs te zetten. Dat deed ik dus maar. Toch bleek duidelijk dat mijn Friese afkomst mij veel meer kennis van het ijs heeft opgeleverd dan Biertje zijn Hollandse achtergrond. Elke keer als het ijs ergens kraakte voelde ik mij steeds meer gerust, terwijl Biertje op zulke momenten tekenen van lichte paniek vertoonde. Voor de zekerheid had hij bovendien mijn bolide volgestouwd met reserve droge kleren. Nou dan weet je het wel.

Om hem enigszins gerust te stellen, legde ik uit, dat hij beter een beetje uit mijn buurt kon blijven. Gewichtsverdeling heet dat.  En zo geschiedde. De stap van het ijs op het eiland bleek lastig. Veel water op het ijs aan de kant. Bovendien lag daar nogal wat dikke vis te liggen. Volgens Biertje lagen ze stil. Volgens mij waren ze dood. We hebben het niet gecontroleerd.

Slinks maakten wij over het ijs een omtrekkende beweging rondom het eiland totdat we een opstapplek ontwaarden. Vele voetstappen bleken ons daar te zijn voorgegaan. Ook op het eiland was het kwestie van die voetstappen in de sneeuw volgen en dat bracht ons precies bij de cache. Het was volbracht.

Dank voor dit mooie avontuur.