20 D-Lingen

20-05-2009

Tweede dag in Duitsland. Noordelijk van Neuenkirchen geopereerd tot in Lingen. Nog Duitse cachers ontmoet uit Bochholz die bezig waren met een fietstour.

Hooglichten van cache-dag 20 mei 2009

Uit Lingen komt een heel lief meisje. Ik ontmoette haar vorig jaar in het dorpje Lünne. Ze serveert eten en drankjes in een restaurant aldaar, waar ik toen mijn eetlust stilde via een smakelijke maaltijd. Ik was de enige klant. Ze kwam gezellig bij me zitten en was heel belangstellend naar mijn hobby geocaching. Ze vertelde uit Lingen te komen en vroeg of ik dat kende. Nee dus. Lichte teleurstelling op haar mooie gelaat. Vandaag heb ik dat rechtgezet.

6674 Voordat ik Lingen echter bereikte om ongeveer 15.00 uur, had ik al heel wat werk verricht. Nou ja, werk. Hobby eigenlijk. Het begon halverwege Neuenkirchen-Rheine met twee eenzame bomen aan een graspad midden in de velden. Heerlijk rustig hier. Mei op zijn mooist. De tegenstelling met de volgende cache kon nauwelijks groter zijn. Bij een bunker en bovendien niet gevonden. Zoals gebruikelijk zouden er vandaag wel meer caches onvindbaar blijken. Maar dat drukt de pret nooit, al heb je op het moment van opgeven meestal behoorlijk de pest in en verwens je de cache-legger plus zijn hele familie erbij.

Opgeheven spoorlijntjes. Je vindt ze bij bosjes, omdat ze hele dankbare objecten vormen om er een cache te plaatse. Meestal zijn ze verworden tot ruige stukjes natuur. Deze hier aan de rand van Rheine was omgetoverd tot fietspad. Ook niet slecht bedacht. Het maakte het zoeken hier op het viaduct wel wat lastig op dit uur, dat blijkbaar iedereen naar zijn werk of school ging. Toch lukte het en kon ik door naar bijzonderste cache vandaag.

Een open plek in Rheine, de zogenaamde Hünenborg. Daar hebben ze een enorm Kriegerdenkmal, ofwel oorlogsmonument opgericht. Het lijkt wel een beetje op Stonehenge hoewel ik daar nooit ben geweest. Ik ga af op een artikel op internet. Het is wel een stukje wandelen naar het gevaarte en dat is leuk, want dan zie je hem langzaam steeds groter worden. Zie foto's onderaan deze pagina. De cache-legger heeft zijn cache hier "doorkijkje" genoemd.

6679 Eveneens dankbare objecten zijn andere zaken uit de oudheid. Vroeger had je postwegen, Die werden overal aangelegd om snel post te kunnen versturen. Daartoe werden bruggen gebouwd, paden in bossen verbreed, het wegdek versterkt. Bedenk het maar. En natuurlijk konden ook legers er handig gebruik van maken. Eigenlijk zijn het onze huidige snelwegen, zowel ter land, ter zee, in de lucht als per internet. De oude postweg van Rheine wordt al in 1600 genoemd en is zo nu en dan omgeleid vanwege roofovervallen. Want er viel wel wat te halen voor de overvallers. Allerlei kostbaarheden werden via de postwegen verstuurd. Van die toenmalige romantiek zijn nu alleen nog wat caches overgebleven. Een heel stel van die schatten lag hier op de oude postweg op mij te wachten. Ik heb er 5 gevonden. Onderweg kwam ik nog het Duitse team Hansjojo uit Bocholz tegen.

Tussendoor had ik in Salzbergen nog een frustie van mijn lijstje kunnen scharappen. Een van mijn favoriete bezigheden, waarvoor Biertje zich regelmatig aanbiedt om me te helpen. Daar maak ik altijd dankbaar gebruik van, maar in Duitsland moet ik het tot dusver altijd zelf doen. Zoals hier bij het gemeentehuis. Het doosje bleek hoog in het fietsenhok te zitten en dat had ik vorige keer niet opgemerkt. Even een klauterpartijtje en het was volbracht. Verder naar Lingen.

6688 Via wat landelijk gelegen caches, waarvan eentje onvindbaar bleek, arriveerde ik in de stad Lingen. Een stad die vroeger van "ons" was. Tot 1920 was zelfs Nederlands er de voertaal. En dat terwijl het stadje al in 1702 door de vervelende Pruisen was veroverd. Daarvoor was het honderden jaren in Nederlands bezit geweest. Vanuit de stad leidden twee wegen westwaarts: de Friese weg en de Vlaamse weg. Hoe ik dat allemaal weet? Nou gewoon, ken je klassieken, hahaha. Zowel vroeger als nu ligt de plaats aan de Ems, al maakt die rivier hier wat vreemde kronkels en splitsingen. Of beter gezegd: ze hebben er een kanaal naast gegraven tot in Meppen. Dat was wat handiger voor de scheepvaart. Aan dat kanaal lag een cache. Een klein wandelingetje bevestigde dat.

Nog was de koek hier niet op. Ik heb echter niet de binnenstad bezocht. Even geen zin. In de zuidoostelijke buitenwijk bevond zich nog een redelijk met de bolide bereikbare cache, namelijk op de Kiesberg. Ideaal heuveltje voor een rodelbaan. Je weet wel, achterover liggend op zo'n sleetje met een rot vaart naar beneden. Dus weer een wandelingetje. Nu door een heuvelachtig bos. Daarmee had ik Lingen voor vandaag wel gezien. Misschien dat ik later nog eens terugkeer voor de binnenstad, want er liggen nog genoeg caches.

Intussen was het 16.00 uur geworden en tijd voor een route terug naar het hotel in Neuenkirchen. Daarvoor reed ik eerst wat oostelijk om daarna weer zuidwaarts af te zakken. De eerste cache hier was op een moordplek. Letterlijk. In september 1824 was hier bij het plaatsje Thuine iemand op de terugweg vanuit Nederland gruwelijk vermoord. Op het stenen monument staan zowel de namen van het slachtoffer als de dader vermeld. Beide waren zogenaamde Hollandgänger. De dader vond via de strop de dood. Ik vond via de GPS de cache.

Nog wat in de bossen van Thuine lopen struinen waarbij een heel dikke kei tot een doelwit behoorde, een Joods kerkhof in Freren bezocht, wat beeldjes van schapen in de Duitse plaats met de Nederlandse naam: Schapen, een wiekloze molen in hetzelfde Schapen, een paar kruizen aan een landweg en toen arriveerde ik in Hopsten waar op een kruispunt een ouderwetse stratenwals me uitdaagde de erin verborgen cache te vinden. Dat viel gelukkig mee, want ik heb het niet zo op die dingen. Het barst van de verstopplekjes en je moet altijd veel bukken en wringen om erbij te komen. Hier dus niet en blij ging ik de laatste cache voor vandaag tegemoet. Een watermolen in Dreierwalde vlakbij Rheine. Een mooie afsluiting van deze cache-dag.

6697 6691