31-12-2006

Samen met Menno een lastige opgave in Rodenrijs tot een goed einde gebracht. Van de log ervan hebben we ombeurten een zin geschreven, zodat een volkomen onbegrijpelijke tekst is ontstaan.

2865. The Trilogy by gpsgek
Nadat ik mij ervan vergewist had dat ik de juiste blanke huidsgekleurde, +/- 1,88 meter lange, +/- 68 kilogram zware,  altijd een lichtbruine hoed of blauwe pet dragende, aangevuld met hoge Lowa schoenen, maat 46, uitgerust met rode tas, merk "The North Face", type "Borealis" en meestal met inventieve PDA/GPS combinatie in zijn hand, persoon te pakken had, kon het avontuur beginnen.
Ik zette een glimlach op, zwaaide met soepele hand, groette vriendelijk, trok hem van zijn 76 cm herenracefiets af en sprak de onvergetelijke woorden:
“Let’s party now!”
Terwijl hij weer omhoog krabbelde ging de rugtas open, verscheen een printuitdraai op A4-formaat en kwam een blik van herkenning in zijn ogen.
Gelukkig maar, want alsof dit een voor hem dagelijks ritueel was, kreeg ik via het A4tje een reeks opdrachten aangeboden, waarvan het onzeker was of dit nog in het jaar 2006 zou kunnen plaatsvinden.
Het was natuurlijk het proberen waard, en met vriendelijke woorden nam ik afscheid van de man, van wie nu ook nog het rechterachterwiel lek bleek te zijn.
Op de laatste dag van het jaar was het zover en werd koers gezet naar deel 2 van de Trilogie.
De route liep van de ene voor GPSgek bijzondere plaats naar de andere, maar ik had voornamelijk oog voor iets aparts dat ik onderweg zag.
Het zag eruit als een kruising tussen een ijsbeer en een wandelwagen, maar dan wat kleiner en wat blauwer.
Waarschijnlijk zijn de meeste inwoners van Berkel en Rodenrijs wel bekend met dit mannetje, maar omdat ik wel iets meer hiervan wilde weten sprak ik de betreffende persoon aan.
Daar was ie echter niet van gediend en omdat ie bovendien met een emmer vuurwerk in de weer was, richtte ik mij liever op de core business voor deze middag, namelijk het trachten te vinden van een plastic doos.
Het vinden van het einde van deel twee van de Trilogie ging zonder noemenswaardige tegenslagen, dus goedgehumeurd, goedgemutst en goedgeluimd begon ik aan de derde en laatste etappe.
De eta’s, de theta’s, de sigma’s en de ypsilons en alle andere allochtone tekens werden op hun juiste plekje gezet.
Weldra verscheen er een coördinaat in beeld die zowel op de GPS, op de topokaart en op Google Earth een mooie ligging leek te hebben.
Bovendien leidde het tot een nog ongepimpte stash area waar het een waar genoegen bleek om er uren rond te dwalen.
Om de totale cachetijd wat te compenseren heb ik hier iets langer rondgezocht dan strikt noodzakelijk.
Dit maakte mij flink dorstig en dus werd de meegebrachte heupfles even een paar keer aangesproken.
De heupfles bleek geen geschikte gesprekspartner, maar de met de mobiele telefoon kan je altijd lachen, zo wist ik uit ervaring.
Voor ik het wist had ik Gpsgek zelf aan de lijn die naar ik begreep net genoten had van een smakelijke maaltijd.
Met volle mond werd een heel subtiel hintje afgegeven waarna de zoektocht vervolgd kon worden.
Zo werd de trilogie in stijl afgerond en een meegebrachte TB in de cache achtergelaten.
Bedankt voor de leuke cache.