16-09-2014

Een reeks merkwaardige gebeurtenissen in Delft bij het zoeken bij en naar bruggen. (zie ook de fraaie log van team Freyafugle hieronder)

19574. I Love Under The Bridge by erikpet
Vandaag viel ik een paar keer steil achterover. Wat hier gebeurde was statistisch gezien kleiner dan kans op de hoofdprijs in een loterij. Maar laat ik bij het begin beginnen.
Ik moest 3 bruggen in Delft zien open te krijgen om de onderkanten te bekijken. Die boden namelijk informatie om via een formule deze cache te vinden. Daartoe moest ik de vakken onder de bruggen tellen. Ik had geluk. Toen ik kwam aanfietsen naar brug 1, een fietsbrug richting TU Delft, tufte in de verte een plezierbootje precies in de goede richting. Ik posteerde mij aan de goede kant van de brug en tot mijn vreugde opende brug 1 zich spontaan om het bootje door te laten en mij de gelegenheid te geven om te tellen.
Vlug naar de volgende brug gefietst. Dat had niet gehoeven. Zeker een kwartier gewacht tot die openging. Geen idee waarom. Nog even wat met het bootjesechtpaar gebabbeld totdat de Koepoortbrug zich eindelijk opende. Toen kon ook hier geteld worden. Nog één brug te gaan.
De Plantagebrug had mij echter te pakken in die zin, dat het bootje er gewoon onderdoor kon varen. Gelukkig kwam van de andere kant een grote vrachtboot en kon ik ook de vakken van brug 3 tellen. Tijd voor een berekening. Die werd echter uitgesteld, omdat ik werd aangesproken door een jonge moeder met 3 kinderen bij zich.
Ze bleken van het team Freyafugle en hadden mij herkend als geocacher. Heel gezellig staan babbelen, waarbij o.a. alle geboortedata werden uitgewisseld en allerlei ins en outs van het cachegebeuren ter sprake kwamen. Nadat de jongste bijna van de fiets viel vanwege het nemen van foto's waarbij de fiets moest worden gedraaid en nog een korte babbel gingen wij elk ons weegs, zij naar huis en ik naar de cache.
Daar wachtten mij enkele verrassingen. De eerste was niet leuk. Hoe ik ook zocht, geen cache. En dat terwijl ik zeker wist op de juiste plek te staan en ook de hint tamelijk duidelijk was. Na een stief kwartiertje vergeefs peuteren naar een nano, helpdesk Eikenhofjes gebeld, die mij verzekerde precies op de juiste plek te staan. Daarna Appie en Joke gebeld als zijnde de laatste vinders. Exact hetzelfde verhaal als de Eikenhofjes. Maar hoe ik ook voelde, geen cache.
Teleurgesteld zocht ik nog wat op de grond, want je weet nooit of het ding misschien van zijn plekje was gevallen. Op dat moment werd ik weer aangesproken, nu door een man die zich voorstelde als Freyafugle. Dat geloof je toch niet? De echtgenoot zelf, die deze cache nog niet had gevonden, maar wel iets van de beschrijving had gezien en geen idee had, dat ik een uurtje daarvoor de rest van zijn team al had gesproken.
Het werd nog gekker. Nadat ik hem mijn diepzielige en dramatische relaas van het niet-vinden had verteld, stak hij zijn hand achteloos op een andere plek dan door de heren Eikenhofjes en Appie aangeduid en toonde mij de nano.
Vreugde en verbazing vermengden zich bij mij. Daar had ik ook wel gevoeld, maar blijkbaar niet goed genoeg. Maar goed, de worteltekening kon worden geplaatst en ook Freyafugle logde. Hij had hem per slot van rekening gevonden.
Dank voor deze bijzondere cache.

Hieronder de fraaie log van het team Freyafugle bij dezelfde cache:

Logged by: Freyafugle

Log Type: Found it
Date: 9/16/2014
Location: Zuid-Holland, Netherlands
Type: Multi-cache

Log:
Een log in tweeluik, waarin verschillende tijden en plaatsen op magische wijze in één punt samenkomen:

Hoofdstuk MamaFugle
Zo rond de klok van 15.45.
Vanmiddag waren we wat al te lang op school blijven hangen. Of tenminste, mamaFugle: je kent dat wel, van die kletsende moeders en zo [:D]. Ik was dan ook al meermalen gemaand door dochterlief of we nu eens gingen. Toen ze het eindelijk voor elkaar had, peddelden we naar huis, alwaar vlak voor thuiskomst de brug vlak voor onze neus openging. We konden nog net een glimp opvangen van een meneer aan de overkant, die links en rechts foto's maakte en maar niet naar de overkant van de brug wilde gaan. En ineens... viel het kwartje: dat was Wilxlii Carotte. Met dank aan al die foto's die we in het verleden voorbij hadden zien komen, kon het niet missen.
Toen de brug weer begaanbaar was, kon ik het dan ook niet nalaten om even een praatje te maken.
Hoewel, even... je kent dat wel... Maar goed, die kinderen wisten zich aardig in het gesprek te mengen, en als er een paar net jarig zijn geweest, kan het natuurlijk niet anders of dat moet even gemeld worden. En voor je het weet licht je hele doopceel op straat [:)].
Wat leuk, om zo ongepland iemand tegen het lijf te lopen.

Aangezien we 2 van de 3 bruggen zeker een paar keer week oversteken, en er veel te vaak eentje open staat, borrelde het plan op om deze binnenkort maar eens langs te fietsen. Thuis maar eens in de groep gooien...

Hoofdstuk PapaFugle
17.15u
Iedereen kent ze wel: van die plekjes langs de route van huis naar werk/school/etc waarvan je denkt "Hier zou toch gewoon een cache moeten liggen". Vanmiddag kwam ik weer langs dat plekje, toen ik een man opmerkte die dat bepaalde herkenbare gedrag vertoonde van nonchalante focus op een klein stukje wereld.
In het voorbijschieten realiseerde ik me ineens wie dat was!! Waar rook is is vuur, maar waar Carrotte is Cache! Dus gooide ik mijn stuur om en confronteerde de man in soortgelijke bewoordingen. Hij probeerde zich nog even op de vlakte te houden, maar na het zeggen van het codewoord ("geocachen") was er geen ruimte meer voor ontkenning. We stelde ons aan elkaar voor waarna hij in een staat van grote verbijstering raakte omdat hij eerder deze middag bij één van de bruggen langs de route al was aangesproken door het andere deel van mijn team. Hoe onwaarschijnlijk was dat! En bovendien dat hij zomaar door allerlei 'onbekenden' op straat werd herkend!! Ondanks zijn sierende bescheidenheid zal meneer Carrotte zich zijn BG-status (Bekende Geocacher) moeten gaan realiseren. (Hoe hoog zou Wilxlii Carrotte eindigen in de jaarlijkse Bekende Delftenaar verkiezing??).
De verbijstering aan mijn kant betrof voornamelijk de persoonlijk gegevens die meneer Carrotte over mij wist op te dissen. Wij moeten nog even werken aan de instructie voor de kinderen wat ze zomaar over ons aan iedereen mogen vertellen [8)].
Het gesprek kwam op de cache, die meneer Carrotte ondanks diverse hulplijnen nog niet had gevonden. Eigenlijk had hij het al opgegeven en dacht al aan een DNF log (waarover hij even fijntjes opmerkte dat hij de meeste DNF logs heeft in Nederland! Tja...). Ik kon natuurlijk niet met goed fatsoen vertrekken zonder in elk geval een beetje medewerking aan de kennelijk reeds kansloze zoektocht, maar tot mijn eigen verbazing trok ik de container redelijk snel tevoorschijn. Deze maar snel afgegeven aan meneer Carrotte; hij had tenslotte de puzzel opgelost... Daarna toch ook maar zelf getekend; als ik em dan toch in handen heb. Jammer van de leuke puzzel. Daar waren we vast met plezier voor op pad gegaan. Wellicht doen we dat alsnog.

Bedankt voor de cache en de bijzonder ontmoeting met Wilxlii Carrotte