11-06-2008

Cache in Delft waarbij ik het mijzelf ontzettend veel te moeilijk maakte door te snelle conclusies.

4982. Hertenspoor by DeStampertjes
Poehé! Ben ik daar bij mijn neus genomen. En helemaal eigen schuld. Met de 5000 zo dichtbij word ik steeds joliger, driester en avontuurlijker. Gewoon cachen is zo gewoon. Maar dit is niet een gewone cache, terwijl ik ten onrechte dacht van wel. Dan ga ja dus grandioos de mist in. Helaas kan ik er niet veel over vertellen zonder te spoilen.
Het begon overigens wel goed. Mijn Delftsblauwe bolide geparkeerd op zijn vaste plekje op de Tweemolentjeskade, want dat vindt ie fijn. En rustig naar de via de sudoku berekende plek gewandeld. Mij vergaapt aan de werkzaamheden aldaar. Een bulldozermachinst die aan het goochelen was met zijn machientje. Benieuwd wat het gaat worden. Het leek het meest op een werpheuvel voor honkbal, maar dat is niet nodig, want zo’n cache heb ik al.
Toen gestart met het eigenlijke werk. Snel beet en vrijwel net zo snel een conclusie getrokken. En dat had ik dus niet moeten doen. Bovendien wilde ik in mijn eigenwijsheid niet afwijken van die conclusie met als gevolg een opeenstapeling van verkeerde zoekplekken, verder wandelen, idem dito, zelfs terug gegaan naar de Delftsblauwe bolide en die aan de andere kant van de Delftse Hout geparkeerd en daarna de fiets gepakt, want de voetjes werden al moe.
Om een kort verhaal lang te maken, vele kilometers gewandeld, nog veel meer gefietst en uiteindelijk besloten maar gewoon deze multi te gaan uitvoeren zoals ie bedoeld is. En dat was best leuk om te doen. En ik kwam uit op een verrassende plek, omdat mijn kinderen mij op mijn eerste geocacheverjaardag ook daarheen stuurden om een cadeau te vinden. Na enkele uurtjes hard werken had ik eindelijk echt beet. Dank daarvoor.