10-10-2010

Wat een dag! Precies klokslag 10.00 uur op 10-10-10 kon ik mijn 10.000e log noteren onder overweldigende belangstelling.

10.000. In de voetsporen van Carrotte by Team 10K

“Weet je al wat je gaat doen voor je 10.000e cache?” Nee, dat wist ik in april van dit jaar nog niet. “Misschien,” zo opperde ik, “is er een aardig team bereid een leuke cache te plaatsen.” Toen ik dat antwoordde aan Els van de Naakslakkies, was het in één seconde geregeld. In principe dan. Want ik weet nu, dat er heel wat werk verzet is om deze “leuke” cache te plaatsen. Ze heeft namelijk samen met echtgenoot Jacob een bijzonder creatief team samengesteld bestaande uit henzelf plus Biertje, Gpsgek, Brouwertjes, IkbenMamma, Grote Griezel en Bonzo B. Voortvarend en heimelijk voor mij is dit zogenaamde 10k-team enthousiast aan de slag gegaan voor een climax op 10-10-10 om 10 uur.

Er werd in de Delftse Hout een parcours van exact 10 kilometer uitgezet, waarbij ELKE METER dus een door mij gevonden cache symboliseerde. Met om de 1000 meter een way-point om letterlijk even bij stil te staan.

Vandaag op deze heuglijke dag stonden op al die way-points mij bekende en ook geliefde cachers me vrolijk op te wachten om zich vervolgens aan te sluiten bij een groeiend gezelschap dat zich vrolijk kletsend fietsend en wandelend op weg begaf naar het eindpunt.

Biertje en Bonzo B. waren speciaal geselecteerd om mij onderweg in het gareel te houden. Dat was niet echt gemakkelijk, maar het lukte, zij het soms met wat zachte dwang en een flinke portie overredingskracht.

Ging alles goed? Nee natuurlijk niet, anders zou het geen cache in geest van Carrotte zijn geweest. Verkeerde startcoördinaten en tot overmaat van ramp ging ik vrolijk wandelend op weg en zou dan voor 10 uur ’s avonds niet mijn doel hebben bereikt, dus werd ik snel op mijn eigen vouwfiets gehesen en met een uurtje vertraging ging ik echt van start. Mijn op 3 uren geschatte fietstocht moest nu in 2 uren worden afgelegd. Vooral in het begin betekende dat stevig doortrappen, maar tussen wp5 en wp6 zat ik al op het originele door Biertje voorbereide schema en kon de rest van de tocht afleggen zoals bedoeld.

Dus op de wp’s ZELF aanwijzingen zoeken ipv dat iedereen me aanwees waar ik moest kijken. Desondanks ontgingen mij in mijn enthousiasme allerhande schitterende door hen speciaal voor mij gecreëerde details. Gelukkig toonden Biertje en Bonzo B mij steeds alle dingen die mijn spiedende ogen hadden gemist.

Zo arriveerde ik voordat dat ik het door had na 10 kilometer fietsen op de stash area. Ik verbaasde me dat hier niemand op me stond te wachten en het drong slechts langzaam tot me door dat ik er een cache moest zoeken, iets waar ik toch wel enige ervaring in heb. Zo plukte ik om 09.40 uur vanonder een mij bekend type locatie een enorme wortel vandaan, zijnde de cache en bevattende een logboek. Ook zat er een speciaal voor deze dag ontworpen geocoin in plus een speciale wortel+schoen-TB. In triomf werd de cache-wortel meegevoerd naar restaurant Het Rieten Dak. Nou ja, in de fietstas van mevrouw Bonzo B., want deze door de Naaktslakkies geknutselde creatie was behoorlijk zwaar.

Bij het restaurant haalde ik de cache-wortel tevoorschijn om te tonen onder een daverend applaus van en aan een groot gezelschap geocachers plus andere belangstellenden die door de organisatie heimelijk hierheen waren geloodst om samen met mij deze bijzondere gebeurtenis luister bij te zetten. Het deed mij heel goed op deze prachtige zonnige dag op deze manier in het middelpunt van de belangstelling te staan. Omdat er nog even tijd was, heb ik van die gelegenheid gebruik gemaakt om het publiek alvast te tonen wat zich in de wortel bevond, gevolgd door het ritueel drinken van een klein flesje wortelsap.

Toen was het wachten op de klok van 10 uur om DE LOG te zetten. Nadat massaal de seconden waren afgeteld kon ik op een tafel staande met bibberende vingers eindelijk mijn 10.000e log plaatsen. Voor mij een bekroning van zeven jaren cache-emotie. Alsof dat nog niet genoeg was, werd massaal het schone lied “Cachen is gezond” door het voltallige publiek aangeheven waarna het feliciteren kon plaatsvinden.

Maar niet nadat er eerst nog een paar ceremoniële voor mij onverwachte gebeurtenissen hadden plaatsgehad. Eerst kreeg ik een bijzondere glassculptuur uitgereikt door de Brouwertjes. Die was vervaardigd door Cobusity, van beroep glasblazer. Het lijkt me echter dat bij het maken van zoiets wel wat meer komt kijken dan alleen blazen. Een stoffelijke herinnering dus aan deze bijzondere dag. Daar bleef het niet bij. De bezoekers van mijn "feestje" hadden allen een persoonlijke boodschap en felicitatie voor mij op papier gezet. Al die mooie woorden, plaatjes, tekeningen, etc. waren gebundeld in een grote ordner die mij werd uitgereikt door Els van de Naaktslakkies. Net als het glaskunstwerk dus een permanent aandenken, waar ik nog vaak naar kan kijken.

Ook hadden diverse feliciterende geocachers een kadootje voor me meegenomen. Thuis heb ik alles uitgestald op mijn nieuwe zitbank en daar blijft het allemaal voorlopig staan totdat ik goede definitieve plekken heb gevonden om te plaatsen. Tot die tijd hebben mijn gasten dus pech.

Vlak voor het zingen mocht ik nog even aankondigen dat na de Carrotte-methode en de Carrotte-pot er nu ook een Carrotte-pen bestaat en dat ik graag aan iedereen zo’n pen wilde aanbieden. Men moest alleen even wachten, want ze lagen nog in mijn auto, tamelijk ver van hier… Met enige vertraging is het uitdelen toch gelukt. Iedereen werd voorzien van groot tot klein, zelfs Watje 18 die nog maar net op deze wereld is.

Van de aanwezige geocachers kende ik de meesten wel. Sommigen kwamen overigens van behoorlijk ver, wat ik bijzonder waardeer, want dit was een puntjesloos “event”. Maar gelukkig was de dag nog lang en zonnig genoeg voor andere cache-activiteiten. Prettig vond ik het om kennis maken met door mij zeer gewaardeerde cachers die ik alleen van naam kende, maar die nu persoonlijk hun opwachting maakten, zodat ik hen eindelijk in het echt kon ontmoeten, de hand schudden en een praatje maken.

Natuurlijk kun je 10.000 caches alleen maar vinden, als er mensen bereid zijn die doosjes ergens te verstoppen. Dat hebben er dus heel veel gedaan. Mijn dank gaat dan ook naar hen uit voor al hun inspanningen.

Voor deze dag bedank ik vanzelfsprekend het 10k-team, dat mij een prachtige dag in mijn leven heeft bezorgd.

Klik voor een interview en hééél vééél foto's op 10.000!! hierboven of hier.