28-09-2005

Langs Apeldoorn en Zwolle om van de natuur te genieten en hier en daar een cache te vinden.

1677. Buys-Ballot 7 - Rond of met de Pont by Heirbaut Hunters
Toen ik na het vinden van nummer 8 uit de serie in Hattem, terugreed naar Delft, voerde de route tot mijn grote verbazing terug door Zwolle waarbij ik zelfs de IJssel passeerde, eigenlijk de verkeerde kant op. Op dat moment realiseerde ik me dat ik toch al weer tamelijk dichtbij de cache-locatie van deze cache zat. Hoewel besloten om deze maar een andere keer te pakken, was de verleiding toch groot het nu maar te doen vlak voor het vallen van de avond. Dus weer door dezelfde buitenwijk van Zwolle gehobbeld en vervolgens de piepkleine weggetjes gereden tot vlakbij de cache. Net voor donker de pvc-pijp kunnen graaien. Die was totaal onbedekt, dus na het loggen getracht hem met natuurlijk materiaal aan het oog te onttrekken. En daarna echt naar huis na een hele lange dag cachen met de Buys-Ballots 7 en 8 als apotheose. Dank daarvoor.

1676. Buys-Ballot 8 - Met het veer of rond maar weer by Heirbaut Hunters
Tsja, als je net als ik om kwart voor zes aankomt bij de start, dan ben je te laat voor de pont. Die vaart weliswaar tot 18.00, maar na het vinden van de cache aan de overkant moet je dan terug lopen via de brug en dat is een kilometer of 10. Dus maar besloten om om te rijden en het bij alleen nummer 8 te houden. Nummer 7 dan wel een andere keer. Op grond van de hint van nummer 7 wel even rondgestruind via de Carrotte-methode, maar dat leverde niks op. Dus met de aanwijzing van nummer 8 op zak met de auto naar de overkant alwaar ik terechtkwam in Hattem, dit prachtige stadje onder de rook van Zwolle, een plaats om van te houden, om nooit te vergeten, om altijd te willen wonen, enz. Dit alles zeg ik alleen als goedmakertje, omdat ik een familielid van de cache-legger toch wel op de tenen trapte bij mijn vraag waar of ik mij hier eigenlijk bevond. Dit familielid trof ik aan aan de andere kant van het veer toen ik de aanwijzing zocht voor voor nummer 7 (kan men mij nog volgen?). Dezelfde man had ik namelijk ook al getroffen vlakbij de cache-plek van nummer 8. Samen met hem teruggelopen naar mijn auto en in die tijd alles te weten gekomen over de familiebanden van de cache-legger. Ik zal daar hierover op deze plek natuurlijk niet uitweiden, maar het was machtig interessant. De blijkbaar vernieuwde cache trof ik trouwens aan in goede staat. Dank daarvoor.

 1675. Windesheimer Tichelgaten - veugelties kieken by Koedeboe
Na Windesheim, een piepklein dorpje onder Zwolle, doorgereden te zijn, op naar de tichelgaten om veugelties te kieken. Leuk dialect trouwens. Dat bleek ook toen ik een boer tegenkwam. Hij had net zijn schapen gecontroleerd. Hij zei teminste: “Gngnd ldfjl twet tlkjlkj lksdjfglkj klerflkj” en keek me daarbij guitig aan. Natuurlijk was mijn volgende vraag, of het aantal schapen nog klopte. Dat was blijkbaar het geval, want hij vervolgde breed lachend met: “Hlkj lafkj shjrg krgb rjbgbkjgr rng” Omdat ik verder wilde, heb ik dit interessante gesprek afgekapt, omdat ie me vervolgens wilde uitleggen waarom schapen altijd met de kont naar de wind staan. En dat weet ik al. Na een verder leuke wandeling waabij ik allerlei vogels zag (behalve de karetiek) wist ik de cache boven te halen. Dank daarvoor.

 1674. Anti micro by Getzie family
Dat de Getzie family, bij ons bekend als de grote-gele-plastic-emmertjes-familie (wat was de oorspronkelijke inhoud ook maar weer? Zuurkool? Mayonaise? Ik weet het niet meer. Het is al zoveel caches geleden…) niet van micro’s houdt, was dus allang bekend. Dat ze in Heino woonden, wist ik niet. Nu wel. Ze waren niet thuis, of hebben zich verstopt omdat ze dachten dat ik van de belasting was natuurlijk. Ben dus lekker mijn gang gegaan. Omdat ik een beetje last van de rug heb, ben ik niet aan het werk gegaan in de tuin. Ik vond echter de keien slordig liggen. Dat kan beter, family! De aanhanger zit stevig vast aan het huis, daar kan dus niks mee gebeuren. Heb mij maar gestort op een loei-grote cache en deze verrijkt met een paar TB’s. Ook heb ik mijn naam in het logboek geschreven. Verder ben ik niet gegaan, want spulletjes ruilen is niet zo mijn ding. Het moet echter wel gigantisch zijn, wat zich allemaal in die cache bevindt, want de plastic zak leek helemaal vol te zitten. Om te voorkomen dat ik na het uitpakken niet alles weer netjes terug zou kunnen plaatsen, het boeltje mooi zo gelaten.
BVDMC

1673. Havezate Spijkerbosch OLST by Landlord
Toen ik het eigenlijk had opgegeven, nadat ik dacht het gehele Spijkerbosch vlakbij Boskamp, een dorpje boven Deventer in de buurt van de Ijssel, te hebben onderzocht, alle wandelaars aan een scherp kruisverhoor had onderworpen, dat alles tevergeefs, niemand wist wat, niemand had enig idee, niemand had wat gehoord, toen vond ik het bord bij toeval. Je kunt het geluk noemen natuurlijk, ik noem het gerechtigheid na zoveel inspanningen mijnerzijds. Het bewijs is reeds gemaild naar de Landlord.
BVDLC

1672. De Wildbaan by County
Via wat kleine weggetjes kwam ik terecht in de buurt van Wesepe, dat boven Deventer ligt, in een totaal verlaten bos. Geen mensen, geen zwijnen, geen herten, geen wolven, helemaal niks. Dat viel dus vies tegen, want gezien de titel had ik veel wild verwacht. Dus heb ik mijzelf maar als een wilde een weg door het bos gebaand, knorrend als een zwijn, huilend als een wolf, loeiend als een koe en ook nog iets als een hert, maar ik weet niet hoe dat heet. Je snapt wel, dat ik op deze wijze totaal uitgeput bij de cache arriveerde. Het valt niet mee een wildbaan te acteren. Gelukkig lag er een mooie cache op me te wachten, waar ik weer tot rust kwam. Daarna kalm teruggewandeld naar de auto.
BVDMC

1671. Het Woudhuis by Piet&Lein
Aan de oostkant van Apeldoorn het Woudhuis opgezocht. Aan het noordelijke deel van de uitgezette cache-route waren de boeren hard aan het werk. Geen idee wat, maar het maakte veel lawaai. Het zuidelijke gedeelte was rustiger. Ik had vooraf de coords van alle wp’s ingetypt, maar die van de watermeter vergeten. Gelukkig lette ik er goed op en zag per ongeluk dit object staan. Hij werd bewaakt door een rode magere kat die er niet genoeg van kreeg mij kopjes te geven tijdens mijn berekeningen. Ach. Zo’n beest herkent natuurlijk meteen een dierenvriend. Ter plekke hing trouwens nogal wat jeugd rond in de lagere-school-leeftijd. Les in het bos? Leek er niet op. Het holde en schreeuwde maar wat. Pauze? Ik ben maar verder gegaan naar de stash area alwaar een nieuwe verrassing wachtte. Juf. Ze was bezig een kabouterroute uit te zetten voor kleuters uit Zevenhuizen, een achterstandswijk van Apeldoorn. Omdat de kinderen nooit bos zagen. Nou ja! Apeldoorn! Dat kent alleen maar bos! Volgens haar zaten de kinderen alleen maar in de flat. Om later te bewijzen aan de kindertjes, dat ze echt ook een kabouter had gezien, kreeg ik een kaboutermuts op en moest op de foto. Onderwijl dit alles heb ik natuurlijk wel de cache gegraaid, want ik weet wat belangrijk is in het leven.
Dank daarvoor.

1670. Ruitersmolen by Wil&An
Het nieuwe rad van de molen draaide niet. Het water stroomde er ijskoud overheen net als op de foto in de beschrijving. Het was ook nog vroeg natuurlijk, zo even na achten. Wel een leuk wandelingetje tussen de watertjes door. Dank daarvoor.

1669. Natte Neuzen Cache by Team VDE
En zo toog ik in het donker op pad richting Apeldoorn om ietsje zuidelijk daarvan te arriveren precies op het moment dat het licht werd. Aangezien ik geen hondenbezitter ben, heb ik mezelf hier maar uitgelaten. Het was nog fris, dus die natte neus dat lukte best. Een leuk wandelingetje met in de verte het autoverkeer op de N304 zichtbaar en hoorbaar aanwezig, de cache uit zijn verstopplekje gegraaid en dezelfde weg weer terug naar de parkeerplaats. Dank daarvoor.