24-04-2011

Met het prachtige Paasweer naar het centrum des lands waar veel bossen zijn om te wandelen. Menno zocht de caches uit en zo werd het weer een prachtige dag.

 
11336. Gonzo Gonzales en de draak by carmo

Helaas leidde mijn wandeling destijds samen met Els van de Naaktslakkies niet tot het vinden van deze cache. Iets deden wij verkeerd. Zal wel komen door het vele en gezellig kletsen dat wij onder weg deden. Thuisgekomen alles geanalyseerd en de juiste conclusie getrokken, namelijk even contact opnemen met de carmo-dames. Natuurlijk kreeg ik meteen een allesverlossend en duidelijk antwoord, zodat helder was waar wij de fout in waren gegaan. Het wachten was nu op een gelegenheid als ik weer eens in de buurt was, om nog even de cache te graaien. En dat was vandaag, samen met Achtbaangek.

Het leek een eitje, maar helaas gooide 8bg weer eens roet in het eten. Vlakbij de cache-locatie wandelde op deze prachtige dag een familie met in hun midden een jongetje van een jaar of 6. Nou ja, in het midden, hij hobbelde erachteraan en Achtbaangek vond het leuk om hem te begroeten met: “Dag mijnheer!” Misschien was het kind al enigszins van slag, maar nu helemaal. Hij verloor op slag een pepermuntje uit zijn mond en was compleet ontroostbaar. De hele familie inclusief oma en opa kwam eraan te pas. En al die tijd konden wij dus de cache die vlak voor onze neus lag, niet graaien. Gelukkig wist opa uiteindelijk de juiste woorden te vinden, waardoor het door 8bg veroorzaakte kinderleed aanzienlijk minderde en de familie kon verder wandelen. Nog even gewacht en toen kon eindelijk de box worden getrokken. Tot zijn grote hilariteit vond 8bg een half rolletje pepermunt in de kist, hahaha.

Dank voor deze mooi cache.

11335. banjer ziet roze draken by carmo

De roze wolk waarin ik banjerde was op slag verdwenen toen ik halverwege de wandeling in de bossen bij Lage Vuursche tot de ontdekking kwam dat ik mijn autosleutel niet bij me had. Waarschijnlijk stak die nog in mijn geparkeerde bolide. En dat net terwijl ik samen met 8bg en het Team Mardy, dat wij bij wp1 tegenkwamen alwaar besloten werd gezamenlijk deze cache te wandelen, net zo lekker bezig waren bij het zomerse lenteweer ontspannen keuvelend het parcours af te leggen. Een pluspunt was misschien, dat het behoorlijk druk was rondom het grasveld van het parkeerterrein en het niemand zou opvallen dat er een prachtige tango red KomFijnGeocachen bolide voor het grijpen stond.

Toen kwam 8bg op een lumineus idee. Hij wilde er tussendoor wel even heenrennen om te kijken en zo. Nou graag. Ondertussen vervolgde ik met Team Mardy gewoon de multi. Enkele wp’s verder meldde 8bg via zijn mobieltje, dat ie de klus tot tevredenheid had geklaard en weer op weg was naar ons inclusief autosleutel. En inderdaad dook hij behoorlijk bezweet op vrijwel aan het einde van de tocht net toen we de eindcoords van de cache stonden te berekenen. Zo konden we toch gevieren op zoek naar de cache die behoorlijk goed was verborgen, maar na enig zoekwerk werd ontdekt door de dame van het ons vergezellende team die onderweg tijdens de tocht door enkele steekmuggen van enkele fraaie muggenbultjes was voorzien, maar duidelijk geen krimp gaf.

Misschien nog wel grappig, dat dit beginnende team bij de start opmerkte, dat ze mooi iets van me konden leren tijdens deze multi-wandeling. Ik heb inderdaad onderweg geprobeerd hen een paar keer de verkeerde kant uit te sturen, hahaha.

Zo eindigde onze gezamenlijke zoektocht, want 8bg en ik moesten nog even een eindje verderop zijn en zij keerden terug naar de parkeerplaats.

Carmo dank voor de cache en Team Mardy voor het aangename gezelschap.

11334. Gonzo's feest wandeling by carmo

Als liefhebber van carmo-caches was deze helaas te lang voor mij. Maar daar had Achtbaangek iets op gevonden. Met veel ijver en deductie en verantwoord gokwerk wist hij de afstand drastisch te beperken via slinkse en vooral sluwe gevolgtrekkingen. Mooi was ook dat een ijsboer een strategische positie had ingenomen niet ver van de cache, zodat wij onder smullen van een oublie met twee bolletjes ijs met het prachtige zomerse lenteweer naar de verborgen doos konden wandelen.

Zodoende hebben we toch deze cache kunnen vinden en hopen dat de lieve en actieve cache-leggende dames ons dat niet euvel duiden. Van Gonzo weten we zeker dat ie het niet erg zou hebben gevonden.

Dank voor deze mooie cache.

 
(Het team hier op de foto kwamen we ook nog tegen.  Ze waren beginnende cachers met als teamnaam iets van Familie Muller. Als jullie me even mailen wat precies je teamnaam is, vermeld ik dit hier)

11333. Zonnestraal by te paard

Aan zonnestralen geen gebrek vandaag. Dus daarvoor hoefde ik niet naar Hilversum om een rondje te wandelen over het terrein van het voormalige sanatorium waar vroeger mensen met tuberculose hoopten beter te worden van hun ziekte. Het werd destijds bekostigd uit de kruimels die her en der vielen in de diamantindustrie. Kun je nagaan hoeveel geld daar in omging.

Het idee om hier vandaag rond te struinen kwam van Achtbaangek die niet wist dat mijn moeder - zijn grootmoeder dus - ook tweemaal aan die ellendige tuberculose had geleden. Zij was daarvoor opgenomen in een sanatorium in Appelscha. Ons land stond in die tijden vol met dergelijke sanatoria. Er stond zelfs een dependance in Davos in Zwitserland alwaar een zuster van mijn moeder ooit heeft verbleven.

Bij de start van onze rondwandeling langs de gebouwen en door het bos zagen wij een stel Belgische jongelui op het grasveld bezig met een ons onbekend spel wat wij gedoopt hebben als “jeu de stokkies”. Het leek uit de verte namelijk ietwat op jeu de boules, maar zij probeerden met stokjes gooiend een of ander doel te bereiken. Plots stopten ze hun spel in gingen de gebouwen bekijken, daarbij het spel op het grasveld achterlatend inclusief picknickmanden met inhoud en dergelijke. Het blijft een merkwaardig volkje. Ik kreeg ook geen antwoord op mijn opmerking aan hen dat ze zoiets als dit vast niet hadden in België. Slechts wat verdwaasde blikken.

De cache-wandeling hadden we na wp1 bijna opgegeven, omdat we wp2 niet vonden. Zelfs na het per ongeluk en lang zoeken en rondstruinen en het uiteindelijk vinden van wp2 snappen we nog steeds niet hoe de vork in de steel zit. Daarna gelukkig geen problemen meer, waarna we na dik 4 kilometer op de teller eindelijk weer tevreden terugkeerden bij de parkeerplaats en op het bankje onze verdiende lunch hebben genuttigd. Toen meldde zich de volgende cacher in de persoon van enco die ik al eens eerder had ontmoet. Wij hebben haar voor de zekerheid maar de coords van wp2 gegeven zodat zij daar geen problemen zou hebben.

Dank voor deze mooie cache.