01-12-2009

Hoewel dit jaargetijde eigenlijk bedoeld is voor een flinke winterslaap, heeft de relatief hoge temperatuur daar een stokje voor gestoken. Menig dier is van slag en ik ook. Het stralende zonnetje deed de rest. Erop uit het Westland in. Via Rotterdam, Vlaardingen en Hoek van Holland werd Naaldwijk bereikt. Onderweg allerlei interessante caches.

8190. de omgekeerde bloempot by buntje

In de herhaling op bloempottenjacht. Nu moest het kunstwerk nabij de giga-veiling van Honselersdijk zelf er aan geloven, waar ik vorige keer nog op eerbiedige afstand mocht blijven. Om aan het langsrijdende verkeer de indruk te wekken, dat ik een kunstliefhebber was, heb ik allerlei “deskundige” toeren uitgehaald, zoals uitvoerig op alle roestige elementen kloppen, de kennersblik zo nu en dan naar boven gericht en het daarbij behorende gezicht getrokken. Toch ontkwam ik er niet aan om tussendoor als een tuinwerker in het grind te graaien en zodoende een doosje op te graven. Het eigenlijke doel dus. Het was de afsluiting van een mooi decembermiddagje cachen in het Westland. Dank daarvoor.

PS Grappig, dat de cache-legger op hetzelfde moment(? 16.30) of in ieder geval dezelfde dag, enkele caches van mij bezocht.

8189. De Japanse Watertuin by verrader

Wat mij vooral opviel in deze watertuin nabij Naaldwijk, waren de talloze bordjes met daarop heldere Nederlandse teksten met wat je allemaal niet mag doen. Gelukkig was ik dat ook niet van plan. Ik heb dus geen meegebrachte broodjes genuttigd, geen hond meegenomen, ben netjes op de paden gebleven en heb niet mijn handen in het water gewassen.

Wat heb ik WEL gedaan? Natuurlijk genoten van de typisch Japanse aangelegde natuur met rotspartijen, hoge bergen met eeuwige sneeuw en diepe dalen met breed stromende rivieren. Ik zag zelfs een exotische boom van 900 jaar oud. Ik wist niet dat die kas hier al zo lang stond. Verder veel kleurige koi-karpers die nauwelijks bewogen in het schone Japanse water. Na een uitgebreide rondwandeling waarbij ik naast een grootmoeder met kleinkind geen andere bezoekers trof, werd het tijd voor een doosje. Dat viel nog niet mee, omdat ik niet wist of ik op de stash area hoog of laag moest vorsen. Nu weet ik het wel. Plots voelden mijn gevoelige vingers een bekende vorm en was de canister voor de bakker. Met een tevreden gevoel teruggewandeld naar mijn buiten wachtende bolide. Dank daarvoor.

8188. Pompen of verzuipen by parreg

Daar was ie dan, het imposante gemaal. Ik neem aan, dat ie aan het pompen was om te voorkomen, dat wij verzuipen. Ik stond op nog geen 100 meter, maar het gebouw was onbereikbaar. Heeft die spoorlijn hier echt nut? Ik zag het niet in.

Een kilometer of 15 later na een interessante omweg via Hoek van Holland langs allerlei kronkelweggetjes, stond ik aan de andere en goede kant van de spoorlijn en kon eindelijk op zoek naar de nano. Dat verliep uiterst moeizaam. Menige trein passeerde waardoor ik allengs het nut van de spoorlijn wel inzag, maar nog steeds met lege handen stond. Had ik voor niks al die moeite gedaan om hier te geraken? Ik besloot hulp in te roepen. Via de altijd bereidwillig telefoonnummers verstrekkende Fscheerhoorn, kreeg ik de cache-legger aan de lijn en suggereerde min of meer, dat de nano was gevlogen, mede doordat de vorige zoeker ook een not-found noteerde.

Edoch, ik had het mis. Ik had zoals de Duitsers dat zo mooi en veelvuldig in hun logs vermelden, “Tomaten auf den Augen”. De nano zat gewoon op zijn plekje en eindelijk kon ik het minuscule papiertje van mijn worteltekening voorzien. Dank daarvoor.

8187. Joodse begraafplaats by dimitryadrie

Op de aangegeven parkeerplaats was nog precies één plekje vrij. Zeer sympathiek dus van de bewoners hier in Vlaardingen. Eerbiedig heb ik daarna een rondje om het plantsoentje gewandeld om de begraafplaats helemaal te bekijken. Als je de eigenlijke bestemming ervan niet weet, is het gewoon een grasperkje met een stevig hoog hek er omheen.

Daarna was het tijd voor doosjezoek. Het blijft lastig voor mij om mij een houding te geven als ik in bewoonde omgeving tussen wat struikjes loop te struinen. Wat heeft die man daar te zoeken? Dat hoor ik de potentieel vele mensen rondom in de huizen met uitzicht op deze locatie, in mijn gedachten denken. Ze hebben natuurlijk geen idee, dat ik een doosje zoek en dat maakt het des te raadselachtiger. Gelukkig duurde de zoektocht niet erg lang en kon ik waardig terugwandelen naar de wachtende bolide.

BVDLC

8186. Jachthaven 4 by Bankstel

Een jachthaven midden in Rotterdam. Alsof ze er al niet genoeg havens hebben in deze wereldstad. Omzichtig wandelde ik vanaf het parkeerterrein voor de Kwantum rondom het haventje richting de cache. En was benieuwd waar ik zou uitkomen. Dat bleek een leuke verrassing. Een soort ponton in frisse groene kleuren bleek de eindlocatie. Mooi gedaan! Dank daarvoor.

8185. Schie Overzijde by Bankstel

Aan de overzijde van deze overzijde had ik al diverse keren naar een cache lopen zoeken. Nu was ik dus aan de overzijde van de toen bezochte overzijde van de nu door mij bezochte overzijde. Bent u er nog? Ik wel. Ook was er een dame met kruiwagen. Mijn aangeboren nieuwsgierigheid bracht het duo tot stilstand. Ze bleek hout te vervoeren naar het Veerhuis even verderop. Ergens midden in december kan men overvaren en er een drankje drinken onder het genot van knappend houtvuur. Meer liet ze niet los, want ze moest verder, want ze had het druk.

Dat kon ik goed begrijpen, want ik had het druk met mijn eigen hobby. Onder een stralende decemberzon wandelde ik verder naar de stash area die een fenomenaal uitzicht bood op Overschie. En dat ligt aan de overzijde van de Schie. Niet gek dus, dat men het dorp zo heeft genoemd. Rechtlijnige denkers die vroegere Hollanders. Ik denk er het mijne van.

BVDLC