13 D-Keulen eo

13-08-2009

Derde dag in Duitsland die begon in Keulen, maar daar niet eindigde, hoewel het wel mijn plan was. Ik zou veel te ver vanaf het centrum moeten parkeren en dan heel lang door oninteressante delen van de stad moeten fietsen. Dus maar uitgeweken naar het platteland.

Hooglichten van cache-dag 13 augustus 2009

7558 Keulen leek mij wel een mooie stad om eens lekker doorheen te fietsen, allerlei interessante locaties bezoeken en zo nu en dan een cache graaien. Ik had het zo mooi bedacht. De start ging overigens nog goed. Via een cache in de buurt van het hotel eerst naar de buitenkant van Keulen. Daar fietsend 4 caches opgehaald uit de bossen. Toen nog een wandeling in het Beethovenpark, dat erg lijkt op het Zuiderpark in Den Haag. Daarna de auto ergens parkeren in een buitenwijk. Dat was het plan en daar ging het mis. Wat een drukte. Voor ik het wist zat ik klem in het verkeer en parkeerplekjes, vergeet het maar. Ik besloot meteen rechtsomkeert te maken en na ongeveer een uur was ik weer aan de rand van Keulen, pakte nog een cache mee en reed daarna door richting platteland.

Onderweg op de parkeerplaats van de snelweg nog een oppakker, even verderop een afslag genomen en ik was weer vrij van stadsongemakken. Hier ligt een zee van dorpen op ongeveer 4 kilometer van elkaar en in de meeste ervan lag wel een cache. Soms ook tussen de dorpen. Nabij het dorp Herrig lagen er zelfs 5. Die dus snel verorberd op de bekende illegale wijze: met de Delftsblauwe bolide over de landwegen die alleen voor landbouwverkeer bestemd zijn.

Helaas kreeg toen de natuur een huiluurtje, dat minstens 2 uren duurde. Kwestie van steeds snel de auto uit, soms met plu om snel een doosje te vinden. Dat lukte natuurlijk niet steeds snel. Dus al met al een beetje troosteloos in de weer met het natte weer. Maar met mijn Friese kennersblik had ik al gezien, dat de lucht brak in de verte. Om 17.00 kreeg ik gelijk, brak de zon weer door en kon ik er nog een paar doosjes graaien.

Bij de laatste cache gebeurde iets grappigs. In het dorpje Lüxheim zat het doosje verstopt in een paal achter een elektriciteitshuisje. Terwijl ik stond te loggen, stak plots een oudere dame haar hoofd om het hoekje. Het mooie was, dat wij beide niet schrokken van deze onverwachte ontmoeting. Zij wist overigens niet, dat ik er stond. Ze vertelde, dat ze wel vaker keek, of de cache er nog aan het touwtje hing. En dat terwijl ze niets begreep van het fenomeen geocaching. Een vrijwillige cache-controleur dus. Na een poosje kwam haar man er ook bij. Nog even gezellig gebabbeld en toen terug voor mijn laatste nacht in het hotel.

7579. 8 Blickwinkel – Lüxheim – by Trecki