04 D-Ems

04-06-2010

Vanuit Odoorn een dagje naar Duitsland waar iemand langs het fietspad naast de rivier de Ems een hele serie caches had geplaatst. Een deel daarvan heb ik gevonden, waarvan enkele op de fiets.

Hooglichten van cache-dag 4 juni 2010

9047 En alweer een reisje langs de Ems. In 2007 deed ik dat ook, toen tussen Rheine en Warendorf. Nu een stuk verder stroomafwaarts tussen Meppen en Papenburg. Toen was het koud in november, nu een heerlijk zonnig juni-weertje.

Een Duitser genaamd DerEmslaender heeft 27 caches gelegd op een route van ongeveer 40 kilometer, allemaal aan het fietspad langs de Ems. Je kunt het beste fietsen, want met de auto moet je steeds omrijden en stukken wandelen. Alleen moet je fietsend meestal ook weer terug naar het beginpunt en dat betekent dus totaal 80 kilometer doortrappen. Niets voor mij, maar bij voorbeeld wel voor Tuutjefloiter, de stoere Grunninger uit Delfzijl, die ik aan het eind van de middag ontmoette. Hij was bijna aan het eind van zijn barre tocht en verlangde naar aardappelen plus spek. Samen zochten we nog een paar andere caches in Papenburg, waarvan eentje wel en de ander niet werd gevonden.

Totaal heb ik 16 Ems-caches gevonden, waarvan 3 op het karmozijnrode vouwfietsje waarbij ik 8 kilometer heb gefietst. De overige caches heb ik laten zitten om twee redenen. Een heel stel caches was me te ver weg en aan het eind heb ik de laatste 6 laten schieten omdat het te laat was.

9030a De dag begon wel grappig. Na 30 kilometer rijden vanaf mijn hotel in Odoorn startte ik met de eerste de beste cache over de grens. Die zat hoog in een boom. In eerste instantie dus balen, want boomklimmen doe ik niet meer. Bij nadere inspectie bleek echter dat er een bijna onzichtbaar visdraadje langs de stam liep waarmee je eenvoudig het doosje op en neerwaarts kon laten gaan.

Voor de tweede cache moest er op een brugleuning geklommen worden, om hoog in een paal te kunnen reiken. Ja, men bedenkt wat om een oude man zijn dagelijkse beweging te schenken. Daarmee was het klimgedeelte voor deze dag trouwens afgesloten. Voor de rest het gewone ordinaire laag-bij-de-grondse graaiwerk.

Nog bijzonderheden? Jawel, een paar kleine. Ergens bij een bruggetje stond ik net met de cache in handen, toen een langsrijdend Duits stelletje vroeg of ik aan het geocachen was. Ja dus, want ik stond net te loggen. Zij waren ook geocachers, maar nu gewoon wat aan het fietsen met het mooie weer. Het logrolletje werd overhandigd en zij zetten hun krabbel. Met veel overtuigingskracht kreeg ik hen zover dat ze wel even wilden kijken waar ik de fraai verborgen cache had gevonden.

Ook apart was de locatie van een cache tussen een hoopje stenen vlak achter een open kapel waarin een stel mensen zeer devoot zaten te bidden en zo. Zo geluidloos mogelijk getracht onder de stenen te kijken en dat lukte. Maar spannend was het wel in de stilte van de Gebetstätte in Heede waar Maria zelf in de jaren 1937-1940 meermalen schijnt te zijn verschenen.

9030 Mooiste plekje was het meertje nabij de Bogenbrücke langs de Ems. Daar heb ik een mooi rondje omheen gewandeld. Op het fietspad aldaar veel humor. En ik was de enige die lachte, maar niet te hard. Het fietspad ter plekke was namelijk “verrijkt” met veel puin en dat fietste blijkbaar niet fijn. Voortdurend mopperende langsfietsende Duitsers die mij dan vroegen of dit nog lang zo duurde. Jazeker!