09-09-2007

Naar Den Haag voor een paar lastige caches die mamma zelf had geplaatst. Na voorgaande teleurstellingen nu wel gevonden.

3757. Le Grand by IkbenMamma
Dankzij de onmiddellijke en adequate actie van de cache-legster (IkbenSupersnelleMamma) waren de aanwijzingen weer compleet en duidelijk. Het een week geleden geïnitieerde werk kon nu worden afgemaakt. Aan deze cache heb ik weliswaar een verdraaide nek, gekraakte knieën, gedislokeerde heupen en een overuren draaiende wasmachine overgehouden, maar dat valt in het niet bij de vreugde van het vinden van de fraai verborgen micro in zo’n onvermoed prachtig park ergens in het altijd debrayerende Den Haag. Dank daarvoor.
(3 september) Enigszins teleurgesteld afgedropen.
Eén van de aanwijzingen is totaal onleesbaar en zonder die aanwijzing ging het niet.
Ik kom wel terug als alles weer in orde is.

(foto Biertje)

3756. La Defense by IkbenMamma
In de herkansing, maar nu buiten werktijd. Dat ging een stuk beter. En voor mij vooral relaxter. Op mijn gemak een tijdlang naar de micro lopen zoeken in een sprookjesachtige omgeving. Alleen de hobbits, trollen en elfen ontbraken. Die konden dus niet zien hoe professioneel de micro was verborgen en toch werd ontdekt.
BVDLC
(3 september) Enigszins teleurgesteld afgedropen.
Stap 1 ging nog net, stap 2 was een brug te ver ondanks de aanwijzing die ik van pyne kreeg via een hulplijntje. Maar misschien kom ik nog eens terug buiten werktijd zoals aanbevolen.

(foto Naaktslakkies)

3755. The Peace Palace by belbor
Het Vredespaleis ken ik, want er zou namelijk nogal weinig vechtlustigheid in mij aanwezig zijn. Dat was te lezen in mijn militaire dossier, dat ik eens per ongeluk onder ogen kreeg. Geen vechterstype, stond er. Maar ja, dat was wel 45 jaar geleden. Intussen heeft het leven mij veranderd in een bloeddorstig beest. Niets wreeds is mij vreemd. Tijd dus voor wat bezinning en een goede plek daarvoor lijkt het Vredespaleis in het altijd dieppacifistische Den Haag. Op een rustige zondagmiddag erheen, want dan kun je er gratis en vooral probleemloos parkeren. Handenwrijvend stapte ik uit, wierp een blik op het imposante gebouw en vroeg mij af waar de micro lag.  Hee, dat was raar, mijn pijltje wees me 250 meter verderop. Altijd weer verrassend die Belbor. Wandelingetje dus. Dreuzels op het bankje. Flink lopen fotograferen. Micro gegraaid. Klus geklaard. Terug bij de gerepareerde bolide nog een laatste glimp van het Vredespaleis.
BVDLC