14-05-2011

Naar Vlaardingen om geïnterviewd te worden door een 12-jarige jongedame. Eerst een leuke multi in de Heemtuin aldaar gedaan.

 
 11525. Groenste Stad: Heemtuin by janvdv en Wurmpje

Vandaag werd ik geïnterviewd door een jongedame die weet wat ze wil. Ze heet Marloes, woont in Monster met vader, moeder en broer Jelle. Ze is nu 12 jaar en heeft haar carrière al uitgestippeld. Via de nodige vooropleiding gaat dat richting universiteit alwaar Diergeneeskunde op de verlanglijst staat. Doel is dierenarts worden en eventueel naar Afrika om daar nuttige dingen te doen. Het is niet zomaar een bevlieging. Dit programma ligt al 3 jaar klaar.

Natuurlijk moet ze daarvoor eerst de basisschool met goed gevolg doorlopen. Ze zit nu in de hoogste klas en moet een werkstuk maken met onderwerp naar eigen keuze. Het werd geocaching, omdat ze dat leuk vindt en er al het een en ander van weet. Voor de fijne kneepjes en de mooie verhalen van een oude rot in het vak klopte ze bij mij aan.

Deze cache in Vlaardingen werd uitgezocht om gezamenlijk te doen en om het interview te houden. Meteen bij aankomst zagen we een heel stel mooie bankjes voor dit doel, maar eerst verdwenen we de Heemtuin in. Wat mij het meest verbaasde, was het feit, dat wij met 5 personen de enigen waren in deze prachtige bloementuin. Niet dat we dat erg vonden, maar toch. De heemtuin is niet groot, zodat elke keer kleine stukjes gewandeld werd tussen de wp’s. Helemaal geen probleem. Er viel veel te zien aan bloemenpracht en juist de planten waar ik van houd, gewoon onze inheemse, die hier in vol ornaat stonden te bloeien tussen de bomen, de struiken en het smalle watertje. We waren dan ook in het juiste jaargetijde. Ik kon mijn kennis van koekoeksbloemen, smeerwortel, stinkende gouwe, e.d spuien en hoop de andere lieden daarmee niet te veel te hebben verveeld. Marloes bleek redelijk veel kennis te bezitten over wat hier groeit en bloeit en vliegt, meer dan ik op die leeftijd.

Zo wandelden wij links, rechts, hoog en laag kijkend en keuvelend in heel langzaam tempo naar de cache die heel netjes was verborgen. Marloes nam de honneurs waar en opende in heel langzaam tempo de box zodat mooie foto’s konden worden genomen. Na de logprocedures en het weer opbergen van de cache, vertrokken we naar de bankjes, maar niet voordat we onze ogen uitkeken op meterslange hangende rupsendraden, met veel bosjes rupsen eraan. Had ik nog nooit eerder gezien.

Het interview verliep in alle rust in het zonnetje vlakbij de dieren in de wei. Ik heb zo goed mogelijk de door Marloes voorbereide vragen beantwoord en hoop, dat er een mooi cijfer uit mag rollen voor het werkstuk. Als dank voor mijn bijdrage ontving ik een heuse wortelplant. Dat wordt dus smullen binnenkort als de wortels rijp zijn.

Dank voor deze mooie cache en Team BonBon natuurlijk voor de gezellige middag.