11-06-2010

Een reisje door de polder. Start in Capelle aan de IJssel, vervolgens de Krimpenerwaard en de Lopikerwaard. Tenslotte IJsselstein en Nieuwegein. Toen werd het weer snel slechter en keerde ik huiswaarts.

9084. Nieuwegein Nedereindse plas by The_Muppets

Het was gedaan met het zwoele weer. Wat restte was een flink harde wind die het water van de plas behoorlijk in beroering bracht en mij noopte om flink door te stappen. Bij aankomst op de stash area een verrassing. Hier vond ik al eerder een cache! Op nog geen 2 meter afstand, namelijk onder de plaat beton. Het was een multi in 2004 en na een rondje om de plas.

Nu was het een stuk gemakkelijker de cache te graaien. Na 150 meter wandelen was het al raak. Wel mooi verstopt overigens. Dank daarvoor.

9083. Nieuwegein Botenwerf by The_Muppets

Ik wist niet dat Finnen zulke sterke knuistjes hebben. Dank Rixu, maar niet heus! Met geen mogelijkheid kreeg ik met mijn blote handen de cache open. En dat terwijl het vinden van de petling in principe zo vlug verliep. Aanlopen, spotten, graaien. Maar toen. Nadat ik zowel met links als met rechts, hetgeen voor mij praktisch op hetzelfde neerkomt met mijn twee linkerhanden, mij het weinige eelt van mijn vingers had gedraaid, werd het tijd voor een list.

Nou ja, list. Slim als ik ben, heb ik sinds kort altijd een combinatietang, ofwel waterpomptang in mijn bolide liggen. Daarmee kreeg ik moeiteloos het ding open. Gelukkig hoefde ik niet aan nieuwsgierige voorbijgangers uit te leggen waar ik mee bezig was. Terwijl langs de botenwerf aan de overkant van het brede kanaal één van de bootjes voorbij paradeerde, kon ik mijn worteltekening plaatsen.

BVDLC

9082. Nieuwegein Nieuw Vreeswijk by The_Muppets

Zal je altijd zien. Iedereen vindt hier de cache probleemloos en ik weer niet. Het begon al niet goed. TomTom leverde mij keurig af aan de overkant. Dat oplossing van dit probleem was nog te overzien: gewoon omlopen rond het haventje. Maar toen. Volk op de stash area. Een grootmoeder met kleinkind. En het kleine meisje vond het prachtig over de roestige afscheiding te lopen precies op de plek waar ik moest zijn. Bovendien een harde wind die de wachttijd totdat zij waren opgehoepeld niet aangenaam maakte. Hoeveel pech kun je hebben?

Ik heb maar een praatje gemaakt en meteen het misverstand uit de weg geruimd, dat ik bezitter van een groot jacht zou zijn. Als eenvoudige flatbewoner uit Delft kan ik mij dat niet veroorloven. Ik verstook alleen benzine om doosjes te vinden. Gelukkig vertrokken ze na een poosje en kon ik even het doosje graaien.

Dat viel vies tegen. Na inspectie van veel hoeken en gaten, zowel aan de voorkant als achterkant, nog steeds geen doosje. Toen maar eens Biertje gebeld, de man die zelden in alle hoeken en gaten hoeft te kijken om een doosje te vinden. Hij ruikt gewoon waar hij moet zijn. Bij wijze van spreken dan. Hij zat zoals gewoonlijk klaar om mij te helpen en wist bovendien waar hij een paar weken geleden het doosje had gevonden. Maar de plek die hij aanwees, leverde ook niets op. Er zat niets anders op dan opgeven en een traantje te plengen. Precies op het moment, dat ik hem dat meedeelde, stond ik plots met een doosje in handen. Toen ik mijn GPS raadpleegde, bleek dat precies op het nulpunt te zijn. Dat apparaat ga ik vaker gebruiken!

Zo kwam toch alles goed. Iedereen dank daarvoor.

9081. IJsselstein by team bie'tje

Midden tijdens deze multi-tocht zag ik plots een kind van een jaar of 4 met een GPS-apparaat in handen langsrennen. Dat kon geen toeval zijn en was het ook niet. Hij bleek met zijn moeder dezelfde tocht te maken als ik. Even kennis gemaakt en samen met het mannetje ter plekke de geel-zwarte planken geteld. Toen weer snel verder waarbij ik natuurlijk veel sneller ging op mijn vouwfietsje dan dit duo met de fraaie naam LintuVaris. Hoe kon het dan zijn, dat ik hen steeds weer tegenkwam in het vervolg van de tocht? IJsselstein bleek een lastige plaats voor mij om me te oriënteren. Steeds weer fietste ik de verkeerde kant op, terwijl LintuVaris alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, steeds de juiste richting nam. Bij het eindpunt nog wat langer met elkaar gesproken waarbij bovendien bleek, dat mijn eerste aanname niet klopte: ze was de tante van het manneke en even op bezoek in de plaats waar ze vroeger had gewoond. Haar neefje nam ze voor de gezelligheid mee.

Het was overigens prettig druk in IJsselstein, want het was marktdag. En dan weet je het wel. Ik moest overal met mijn fietsje tussendoor laveren om alle antwoorden van dit historische plaatsje te verzamelen. Dat lukte overigens prima, want de vragen waren helder en ik had ook niet anders verwacht van deze cache-legger, die ik eens toevallig in Houten ontmoette en waarbij we toen samen heel genoeglijk de multi hebben gewandeld.

Kortom, een prima tijdbesteding deze multi door IJsselstein langs poorten, kerken, kastelen, molens, kloosters, wagen, stadhuizen, plantsoenen, galerieën, gevels, musea, etc., waardoor ik weer heel wat cultuur heb mogen opsnuiven. Dank daarvoor.

9080. Bosplan by Team ijsje

Een bos in Benschop. Dat leek mij een goed plan. Ter plekke zag ik een vijver met één visser. In het bos wandelde één dame met één hondje. En er speurde één geocacher naar een cache. Ik dus. Kortom, rustig en daar houd ik wel van. Probleemloos de originele box opgeduikeld en daarna wat minder opzichtig terug geplaatst.

BVDLC

9079. Krimpenerwaard - de Kwakels by de duintoppers

Met onwrikbaar vertrouwen in de cache-beschrijving reed ik via de B-weg naar de startplek om tot de ontdekking te komen, dat deze weg was afgesloten. En zo te zien duurt dit nog wel even. Even de cache-beschrijving aanpassen, lijkt me.

Mijn startplek lag daarom een stukje verder westwaarts. Ietsje verder wandelen om in dit aardig aangelegde natuurgebiedje te geraken. Aldaar is een leuk rondje uitgezet waar je info voor de cache-berekening bijeen mag schrapen.

Net toen ik de cache had gevonden, brak de zon door de grauwe wolken die tijdens mijn bezoekje alhier voor een enigszins bedrukte sfeer hadden gezorgd. Toch had ik mij natuurlijk prima kunnen vermaken. Dank daarvoor.

9078. Krimpenerwaard - Paddenpad by de duintoppers

Duintoppers in de Krimpenerwaard? Die horen toch in Zeeland? Blijkbaar hadden ze op verloren middagje of zo hier een paddenpaadje ontdekt en omdat ze blijkbaar de auto altijd met reeds geprefabriceerde caches hebben volgeladen, was het een koud kunstje hier één van hun creaties achter te laten. En daarmee aandacht voor een stukje ecologische zone. Heel aardig. Dank daarvoor.

9077. Historisch Capelle - de Dorpskern by stabertjes en G.V.R.

Wat doe je als je een cache niet kunt vinden? Ik herinnerde mij de talrijke keren, dat ik tijdens een tweede keer op bezoek op zo’n locatie meestal recht op de cache toeliep. Dit idee bood kansen. Dus toen ben ik na lang zoeken waarbij ik beide bankjes van boven en van onder en van links naar rechts vergeefs had geïnspecteerd, terug gewandeld naar mijn geparkeerde bolide.

Daarna weer naar de stash area en met nieuwe ogen de situatie opgenomen. En inderdaad, de truc lukte. In één graai raak.

BVDLC

9076. Historisch Capelle - Gemaal Jan Anne Beijerinck by Stabertjes en G.V.R.

Ha, een gemaal! Daarvan hebben we er noodzakelijkwijs heel veel in Nederland. En bij een groot aantal daarvan heb ik al caches gevonden. Nu was deze in Capelle aan de beurt. Alleen maalt ie niet meer! Maar hij heeft wel een grote rol gespeeld bij het drooghouden van voetjes in deze regio in de vorige eeuw. Daarom heb ik tijdens het graaien van de nano even bemoedigend op de muur geklopt en ik meende in de echo een dankjewel te horen.

BVDLC

9075. Eerste Molenbuurt Cache by hup&go

Waarmee kun je de cache-dag beter beginnen dan met een molen? Nou, met een cache in een molenbuurt te Capelle waar geen molen te bekennen is, maar wel een mooi aangelegde voortuin. Terwijl de bewoners nog heerlijk lagen te ronken, heb ik voorzichtig de architectuur van hun voorhof bewonderd en getracht daar niet al te veel aan te veranderen bij het graaien van de cache. Ik geloof dat ik aardig in die opzet ben geslaagd, al hield ik er geen schone handen bij. Helaas ontbraken wasbak, water en zeep, zodat ik moest improviseren om mijn twee linkerhanden weer schoon te krijgen voor de volgende klus. Dat ik gelukt doormiddel van de aanwezige vochtminnende kletsnatte bromelia. Dank daarvoor.