20-05-2015

Nieuwe multi in Delft. Ik viel zowaar in de prijzen door de cache als derde te vinden. Verder veel kommer en kwel.

21438. Lecqer wandelen in het Agnetapark by Lecqertjes
Geocaching is emotie. Dat vond ik al in 2003 en geldt nog steeds. Ik dacht werkelijk vanmiddag, dat ik gek werd. Je wilt niet weten hoe vaak ik de vijver ben rondgefietst om a) de oppervlakte te schatten en b) het aantal bankjes te tellen. En tussendoor probeerde ik dan vergeefs bepaalde wp's te vinden. Toen het me bijna allemaal teveel werd en het huilen me nader stond dan het cachen, had ik eindelijk de juiste uitkomsten. Ik had natuurlijk even bij de hints kunnen kijken, maar dat doe je niet als doorgewinterde geocacher, of anders gezegd: ik heb daar totaal niet aan gedacht.
De ellende kwam voornamelijk door het ontbreken van voorbereiding. Mijn zilvermetallic kettingloze vouwfietsje had namelijk een onderhoudsbeurt gekregen bij de fietsenmaker in de binnenstad en voor het ophalen bedacht ik, dat het leuk zou zijn daarna deze multi te gaan doen. Dus GPS-apparaat mee en verder niets. Fototoestel zou handig zijn geweest, of een cache-beschrijving, of een pen. Gelukkig dacht ik op de Markt aan een pen en heb er eentje gekocht in een souvenirwinkel, wel een mooie dus.
Mijn fietsje fietste weer als een tierelier en naïef als ik ben ging ik het Agnetapark-avontuur tegemoet. Overigens had de CO mij hier afgelopen winter ook al aan het werk gezet, maar blijkbaar had ik daar niet veel van opgestoken. Met mijn iPhone kon ik ter plekke gelukkig wel de beschrijving lezen. Ik maakte hier en daar bovendien mijn ongebruikelijke rekenfoutjes en zo slingerde ik als een dronken dwaas door deze prachtige historische wijk van Delft.
Oh, ik vergeet nog te vertellen, dat ik als doorgewinterde geocacher natuurlijk eerst probeerde de cache te vinden, gewoon op gevoel en zo. Doe ik wel vaker bij multi's en soms met succes. Ik kan je achteraf zeggen, dat ik op 20 meter heb gestaan, dus zo slecht was dat gevoel nog niet. Maar goed, ik vond niets en moest derhalve de hele beker leegdrinken.
Gelukkig trad op zeker moment het Carrotte-mechanisme in werking, inhoudende dat niets mij dan nog weerhoudt om de cache te graaien. Het was nog een flink zoekwerkje op de stash area, maar toen was het ook raak. En hoe! Ik mocht warempel als derde mijn log plaatsen. Daar had ik totaal niet op gerekend met al die hardlopers hier in de regio. Met tranen in de ogen van emotie mijn worteltekening geplaatst.
Dank voor deze emotionele cache.