10 PT-Setúbal

10-10-2013

Vierde dag in Setúbal. Leuke thema-route ontdekt vlakbij de stad: muziekinstrumenten. Deels door de natuur, deels langs een weg. Dat laatste vond ik geen succes. Door de natuur was wel fijn.

Hooglichten van cache-dag 10 oktober 2013
17489 Isabelle is naar mijn schatting tussen de 40 en 50 en de liefste vrouw van Setúbal, staat steeds in de starthouding om je van dienst te zijn, zingt tijdens haar werk, maakt lachend praatjes met alle ontbijtgangers van het hotel en wil ze het liefste allemaal kussen. Helaas zal mij die eer niet te beurt vallen, want volgens haar houd ik niet van Portugese muziek. Misverstand natuurlijk. Dat ontstond als volgt.
Deze derde ochtend werd het ontbijt verstiert door een radio die "gezellig" aanstond met liederlijke Engelstalige muziek. Ik probeerde haar te vragen of dat geblèr misschien vervangen kon worden door echte Portugese muziek. Haar nadrukkelijk uitgesproken antwoord luidde: "You do not like Portuguese music?" Tjsa, ik spreek geen Portugees en zij nauwelijks Engels en dan krijg je deze spraakverwarring. Ik slaagde er niet in het misverstand recht te zetten. Daarna werd het probleem nog erger.
De baas kwam erbij. Deze chagrijnige man zat deze ochtend achter de receptie in plaats van de lieve receptioniste. En op de receptie wordt de muziek geregeld. Hij beschouwde zich waarschijnlijk als een soort DJ en voelde zich op de teentjes getrapt door mijn vraag die uiteindelijk door Isabelle bij hem werd neergelegd. Hij deed weliswaar de radio uit, maar draafde zwaar beledigd de ontbijtzaal binnen, waar ik de enige gast was. Isabelle wees mij aan als de schuldige.
17487 Net op dat moment kwam een Duits gezinnetje binnen. De baas schoot op hen af en vroeg in het Engels of ze van muziek hielden. Ze haalden hun schouders op, wat zoveel betekende dat het hun niet uitmaakte. Dat beschouwde de baas als een duidelijke "Yes!" Hij haastte zich terug naar de desk en de radio ging weer aan. Balen dus voor mij, maar...
Een minuut later ging de radio weer uit en verscheen Isabelle breed grijnzend in de deuropening van de keuken. Ze stak vragend de duim omhoog die ik natuurlijk meteen beantwoordde met ook mijn duim omhoog. Geen idee wat zich achter de coulissen had afgespeeld, maar ik heb verder rustig ontbeten.