18-02-2014

Bloemen en Den Hoorn blijven inspireren. Heel wat minder moeite met deze twee vandaag dan met die van een poosje geleden.

17922. Gewassen Den Hoorn 3. de Roos by xizat
Ik hoop niet dat men mij het euvel duidt, maar één van de mooiste liederen die ik ken, is getiteld "Rode Rozen" en dan speciaal in de uitvoering van Jantje Koopmans met bijbehorende playback clip. Er wellen elke keer tranen als ik die hoor en zie, zowel van ontroering als van puur sadisme. Om dat ook te ervaren moet je wel afdalen in de diepere krochten van dit klassieke lied.
( http://www.youtube.com/watch?v=_rUNvQ2bL-E )

Aldus fietste ik door Den Hoorn met Jantje Koopmans in mijn hoofd en arriveerde op de nieuwe locatie van deze cache. Aan de overkant werd druk gewerkt met grote machines, maar men had gelukkig geen aandacht voor mij. Na een poos tamelijk schaapachtig om me heen gekeken te hebben in verwondering dat hier een cache verstopt zou zitten, werd ik actiever en begon heen en weer te drentelen. Dat hielp niet. Toen maar eens op en neer. Dat hielp wel. Mijn arendsogen + brilletje spotten plots iets afwijkends. Raak!
De rest voltrok zich soepel. Een van de meegebrachte tools haalde de cache probleemloos naar boven. Diepe zucht van opluchting. Worteltekening geplaatst. Getal genoteerd. Het zat erop voor vandaag.
Op de terugweg naar huis nog even de villa van de CO aangedaan, maar die was niet thuis. Moet ik dus een ander keertje mijn eigen verjaardagscache komen halen die de CO op mijn verzoek heeft meegenomen. Hij kon die cache namelijk wel vinden, in tegenstelling tot mijzelf. Maar dat is een ander verhaal.
Dank voor deze Roos.

17921. gewassen Den Hoorn - 4. de Chrysant by xizat
Met lood in de schoenen toog ik Den Hoornwaarts om te trachten twee founds toe te voegen aan mijn nu al illustere jaarkalender. Maar ja, de CO die me laatst zo had laten zweten, was alweer verantwoordelijk voor de verstopwijze van deze twee caches die het thema Chrysant en Roos hadden meegekregen. Eerst maar eens de Chrysant proberen te plukken.
Dat begon meteen slecht. Ik vond in de berm een kapotte pvc-buis die schijnbaar water moest afvoeren van het belendende perceel. Ik stak zelfs mijn hele arm in het ding en vond natuurlijk niets. Daar stond ik dan. Ik zou toch geen verkeerde berekening hebben gemaakt? Dat overkomt me namelijk zelden, hum. Ook logs vermeldden niets van kapotte toestanden.
Via de formule in de beschrijving probeerde ik het cijfertje dat geen deel uitmaakte van de minutenberekening te veranderen. Twee mogelijkheden. Natuurlijk koos ik eerst de verkeerde die uitkwam bij een stevig hek zonder meerwaarde. Dan de andere maar en ja hoor, duidelijk goed gegokt. Hier kon geplukt worden. Maar hoe?
Ik had wijs geworden van mijn vorig bezoek aan Den Hoorn een heel arsenaal aan hulpmiddelen meegenomen en die kwamen goed van pas. Dat wil zeggen nadat ik ze allemaal had ingezet, stond ik nog steeds zonder cache in handen, maar het gaf een goed gevoel dat ik zo lekker bezig was.
Uiteindelijk ontdekte ik de crux van de oplossing en kon eindelijk mijn worteltekening kwijt en de cache weer netjes opbergen. Net toen ik wilde wegfietsen dacht ik aan het bonusgetal. Heerlijk om opnieuw en nu geheel probleemloos de cache nogmaals tevoorschijn te toveren en het getal te noteren.
Zo dat was de Chrysant. Ik kreeg moed voor de Roos. Dank daarvoor.