11-07-2011

11-07-2011

Deze tweede dag in Duitsland niet ver van mijn hotel in Hesel rondgestruind. Bijna alle plaatsnamen eindigen hier op -fehn. Dus waarschijnlijk zat ik een veengebied.

Hooglichten van cache-dag 11 juli 2011

Heute der zweite Tag meines 5-tägisches Besuches an Deutschland mit Standort Hesel. Am diesem Tag fand ich netten Caches in Hesel, Jheringsfehn, Warsingsfehn, Timmel, Großefehn, Hüllenerfehn, Ostersander, Schirum, Aurich, Weeringerhorn, Munkeweg und Holtrop.

Heftigste gebeurtenis vandaag was het dichtslaan van mijn autodeur. Dat doe ik normaal wel honderd keer op een dag, dus je zou zeggen, veel routine, wat kan er dan nog gebeuren? Nou, je duim kan er bij voorbeeld tussen komen en dat doet heel veel pijn. Het verhaal gaat, dat mijn opa zich vroeger eens met de hamer op zijn duim sloeg en dat hij vervolgens zeer pijnlijk getroffen door de werkplaats van zijn wagenmakerij brulde: “Verrek!! Bliksem!! Daar sla ik me op de pollossaden!!” Het is een gevleugelde uitdrukking geworden in onze familie. (waarschijnlijk bedoelde hij palissaden…??)

Ik liep dus nu met een pijnlijke blauwe duim en dat is behoorlijk hinderlijk bij geocaching. Ik kon hem gewoon niet gebruiken en nu merkte ik pas hoeveel ik mijn rechter duim normaal gebruik. Even een log schrijven was nu een pijnlijke zaak, maar het moest. Knopjes van de GPSr bedienen moest nu anders. Het stuur van de bolide anders vasthouden. Etc. Nu, een klein weekje later tijdens het schrijven van de hooglichten van deze dag, heb ik nog steeds last, maar kan al mijn tien vingers weer gebruiken.

12354 Het zat trouwens toch niet mee vandaag. De eerste twee caches werden niet gevonden en dat is niet goed voor het moreel. Gelukkig ging het daarna een stuk beter met een absoluut hoogtepunt in het dorp Warsingsfehn. Ik weet, dat ik voorzichtig moet zijn met uitspraken, omdat veel cache-leggers hun best doen en er ook in slagen om prachtige creaties te maken. Maar toch. Hier in Warsingsfehn staat de MOOISTE CACHE DIE IK OOIT HEB GEZIEN. Je ziet hem hiernaast op de foto! Zo gedurfd heb ik het nog nooit meegemaakt. Er staat gewoon midden in het dorp een monument ter gelegenheid van het 275-jarig bestaan van Warsingsfehn. Dat zal wel zo zijn, maar het is een cache! Ga zelf maar kijken als je het niet gelooft.
En mensen in het dorp kennen het. Terwijl ik nog stond te kijken waar de cache zich bevond, draaide een langsrijdende Duitser zijn raampje open en riep me toe: "Schön was!?" Bij de volgende cache op anderhalve kilometer van hier, kon ik bij een brug de cache niet vinden en één van de mensen die er bezig was de Kerstversiering (!) te verwijderen, meldde me dat hij wel wist waar de cache was. Eerst wilde hij het me niet verklappen, maar na wat aandringen, ook van zijn maten, deelde hij mee, dat de cache anderhalve kilometer verderop stond. Hij had het spelletje niet helemaal begrepen.
Een dag dus met een hoogtepunt en een dieptepunt.