16-08-2008

Via Vleuten naar Loenen aan de Vecht waar de molenaar een hoofdrol vervulde. Daarna met Achtbaangek kris-kras door de bossen van Soest voor een lastige multi.

5512. Five * TB Hotel by The Dutch Boyz
Na een dagje cachen op de Utrechtse Heuvelrug, was het kijkend op de kaart een prettige constatering dat er op de terugweg nog een cache op mij lag te wachten. Dus een zijsprongetje gemaakt bij Hollandse Rading en een fraai verborgen cache kunnen plukken. Dank daarvoor.

5511. KrisKrasCache by zoekmachine
Ik had de cache beschrijving in het verleden al eens bekeken, maar dit afgedaan als zijnde veel gedoe. Nu 8bg voorstelde om samen deze cache te doen, was het een ander verhaal. Dit durfde ik wel aan. Zo gingen wij op stap op deze mooie dag om kriskras door de bossen bij Soest en cache te vinden.
Bij het door ons gekozen eerste waypoint troffen wij een eigenzinnige dame met dito hondje. Zij probeerde ons wijs te maken dat wij ons in het Gooi bevonden. Toen bleek dat wij daar anders over dachten, kwam ze met een merkwaardige bewijsvoering. Amsterdam met voorsteden werd er bijgehaald en nog wat van die onzin. Wij hebben haar gewoon vierkant uitgelachen en de hond erbij. Dat bleek voldoende.
In de praktijk bleek het vinden van de waypoints enorm mee te vallen en zo werd het een prettige wandeling. Aan het eind nog even een kleine berekening en hup naar de cache. Daar begonnen echter de problemen en snapten wij ook de naam van deze cache. Wij liepen veel kris en kras, maar stuitten steeds op hekken en/of prikkeldraad. Dit scenario hadden wij niet voorzien. Gelukkig was 8bg zo verstandig nog eens naar de berekening te kijken. Die klopte echter. Toen gingen we in gedachten nog een tikje terug en kwamen tot de conclusie, dat er bij één waypoint een verkeerde waarde was ingevuld. Na correctie daarvan bleek dat we ongeveer op de cache stonden. Toch moesten we nog wel even stevig zoeken alvorens we die hadden opgeduikeld. Toen konden we eindelijk na drie en een half uur noeste arbeid onze logs plaatsen. Dank daarvoor.

5510. Ozzy by ysvogel
Hier in Loenen bij molen De Hoop heb ik mijn hart verloren. Wat een gratie! Wat een schoonheid! Wat een rust! Wat een hoogtepunt en tegenstelling temidden van het jachtige toeristische volkje op en rond het water van de doorsnijdende Vecht. Wat een sierlijke verschijning! Groots en tegelijk kwetsbaar. Eigenlijk met niets te vergelijken. Of misschien toch met een legendarisch oprijzende Phoenix die zowel in de Griekse als Chinese mythologie een hoofdrol vervult. En dan heb ik het natuurlijk over de molenaar.
Maar laat ik bij het begin beginnen. Delftsblauwe bolide op het parkeerterreintje achtergelaten. Op mijn karmozijnrode vouwfietsje gestapt voor een aantrekkelijk uitziend rondje door Loenen en omgeving. Maar na twee pedaalslagen stond ik voor de molen. Daar eindigde voorlopig mijn trip. De deuren stonden wijd open en het was mogelijk de molen te bezichtigen. Bovendien was de molenaar bezig de molen op te starten. Ik dus de steile trapjes op totdat ik mij op de stelling bevond. De daar aanwezige man aangesproken, maar hij bleek de leerling-molenaar. De molenaar bevond zich nog hoger. Ik dus weer steile trapjes op en ontmoette daar een jongedame. Toen stelde ik een hele domme vraag, namelijk waar ik de molenaar kon vinden. Zij bleek zelf de molenaar. Van schaamte stuiterde ik bijna alle steile trapjes weer naar beneden, maar wist me gelukkig te beheersen en de leuning te grijpen.
Toen was het het moment om brandende vragen te stellen. Ik had er wel eentje: Hoe doe je dat met het kruien? Voor het beantwoorden van die vraag moest ik met haar mee tot in de bovenste nok van de molen. Dat deed ik maar al te graag. Ze heeft me ter plekke alles uitgelegd. Bovendien mocht ik alles aanraken. Heel de nok met bijbehorende enorme tandwielen, gruwelijk grote balken, rondgaande ijzeren rails, wipstok en wat niet al, ik heb het allemaal met mijn gevoelige vingers mogen beroeren totdat ik het helemaal begreep. Zij werd niet moe om mij alle pikante details van het molenaarsvak tot in de finesses toe te vertrouwen. Zo vloog de tijd. Helaas kwam plotseling een Duits echtpaar roet in het eten gooien. Die wilden ook uitleg. Met tegenzin mijn bezoek afgebroken, de molenaar heel vriendelijk bedankt voor alle gestrooide informatie en voort ging ik weer op mijn vouwfietsje.
Natuurlijk heb ik het rondje afgemaakt, op de wp's van alles genoteerd en uiteindelijk de fraai verborgen cache gevonden, maar mijn gedachten waren afgeleid en ik vond het helemaal niet erg.
BVDLC

5509. Nieuwer Ter Aa by .:.Smeule.:.
Inderdaad verwachtte ik hier niet een cache aan te treffen gelegd door de snelle Smeule. Ter plekke kon ik constateren dat ie een mooi plekje had ontdekt. Die locatie verdient echt een cache. Nog wel een originele Carrotte-pot. Mijn dag kon niet meer stuk. Dank daarvoor.

5508. A.d. Vecht by Jmeent
Twintig meter verderop zat een visser die werkelijk niet één keer zijn blik heeft afgewend van zijn dobbertje. Zo heb ik het graag. In alle rust dus kunnen genieten van het mooie plekje aan de kronkelende Vecht en de daar fraai verborgen cache. Dank daarvoor.

5507. Torenpleinkerk te Vleuten by The BaMi's!
De dag begonnen met een ritje naar het ontwakende Vleuten. Terwijl onzichtbaar om mij heen gapende mensen zich nog eens uitstrekten en omdraaiden op hun warme bedjes, wist ik de listig verborgen cache te lokaliseren en kon ik mijn worteltekening plaatsen. Dank daarvoor.