13-07-2011

13-07-2011

Deze vierde dag in Duitsland begon met regen en heel grauwe lucht na een hele nacht met flink veel regen. Dat zag er niet best uit. Dus besloten naar de noordkust te rijden om daar over de zee het schouwspel van regenbuien en harde wind te gaan bekijken. Werd het droog! Moest ik toch weer gewoon gaan geocachen!

Hooglichten van cache-dag 13 juli 2011

Heute der vierte Tag meines 5-tägisches Besuches an Deutschland mit Standort Hesel. Am diesem Tag fand ich netten Caches in Middelsbur, Westeraccumersiel, Dornumersiel, Deichstrich, Neßmersiel, Westerende, Arle, Westerholt, Schweindorf, Neuschoo, Neu Brill, Middelswesterloog, Hovel, Müggenkrug, Neuer Weg, Wiesmoor und Bagband.

12405 Bij het opstaan was het al duidelijk: het weer was omgeslagen. Ik had drie dagen behoorlijk warm weer gehad hier in Noord-Duitsland, maar dat was nu defintief voorbij. En kijkend naar de lucht, kon ik me niet voorstellen, dat het ooit nog mooi weer zou worden. Tijd voor een plan B, want cachen in de regen vind ik knap waardeloos. Na het gebruikelijke hotel-ontbijt had ik een plannetje uitgebroed. Ongeveer 50 kilometer noordelijker is de Duitse Waddenzee. Altijd spectaculair om regenbuien over het water te bekijken. Ik prikte een willekeurige kust-plek op de TomTom-kaart en reed door de regen via Aurich naar de kust en kwam terecht in Bensersiel. En ik wist niet wat ik zag! En ik wist niet hoe snel ik hier weer weg moest zijn!
Om te beginnen kon je nergens parkeren. Alleen maar verbodsborden. Allemaal bedoeld om de horden toeristen hier in bedwang te houden. Grote appartementcomplexen, waar de mensen zich nu waarschijnlijk zaten te verbijten vanwege het slechte weer. Een haven met grote boten die naar de Duitse waddeneilanden varen. In die haven mijn bolide gekeerd. Ik liet Bensersiel (en zijn caches) achter mij en reed westwaarts in de hoop, dat het daar beter zou zijn.
12406 Het werd niet beter. De toeristische toestanden werden weliswaar minder, maar ik zocht een plek om over de Waddenzee te kijken. Bij ons in Nederland kun je met je auto hier en daar de dijken oprijden. Hier in Duitsland niet. Ik keek alleen tegen een hoge dijk aan. Daar ging mijn mooie plannetje. Toch maar cachen dan misschien? Nou nee, blijven proberen. En inderdaad in het dorp Westeraccumersiel wist ik in de haven zowaar een plekje te vinden om over het water te kijken. Was het toch gelukt. Kon ik eindelijk genieten van het regenspektakel. Dus de bolide keurig met de voorkant naar het water met de schuimkoppen en genieten maar. Dat viel wat tegen. Als je met je bolide rijdende bent, wapperen de ruitenwissers vrolijk heen en weer en kun je goed kijken. Met de ruitenwissers uit zie je niet veel, zo bleek mij.
Toch maar geocachen dan? Caches waren er wel. En ik reed naar de eerste kist vandaag. Het bleek nog een echte kist ook. De cache-legger had veel moeite gedaan de piratenschat van Klaus Störtebeker (wie kent hem niet) na te bouwen en eigenlijk een prachtige cache gecreëerd. Maar ja, met paraplu op om vooral de inhoud van de cache droog te houden en harde wind, kon ik daar minder van genieten.
12412 Volgende cache dan maar en wat schertste mijn verbazing? Het hield op met regenen. Tijdelijk? Nee, de hele dag! Werd het toch weer een gewone cache-dag met alle ups en downs. Ik reed nog een heel eind langs de kuststraat en graaide er leuke caches totdat ik bij Neßmersiel genoeg van hetzelfde had gezien en het binnenland inboog. En ik kwam meteen terecht op het leukste plekje van deze dag. Namelijk een stationnetje gebouwd op een plek volkomen zonder menselijke bewoning tot in de verre omtrek. Wie bedenkt er zoiets?
De geschiedenis van dit lijntje is interessant. Vanwege politieke toestanden kwam het pas in 1883 tot stand, toen overal elders al tientallen jaren lang mooie spoorlijnen intensief werden gebruikt. Dit gebied behoorde tot de staat Pruisen en die had weinig aandacht voor dit achtergebleven gebied. Bovendien moest een deel van de lijn over Oldenburgs gebied en de twee staten kwamen moeilijk tot een accoord.
Het zoeken van de cache kon heel rustig geschieden. En hij bevond zich op een mooi plekje, namelijk in het ouderwetse telefoongedeelte, dat eigenlijk op slot hoorde te zitten. Maar de grote klep kon gewoon open en ergens tussen de draden lag de cache. Weer zo'n geval van iets dat in Nederland niet zou kunnen vanwege de rigide reviewers. Hoe krijg je immers toestemming van de spoorlijnbeheerders om hier een doosje te leggen?